|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
13,0444,001,อัสสาสปัสสาสะ. บทว่า <B>อเนโช</B> ชื่อว่า อเนชะ เพราะไม่มีกิเลสเป็นเครื่อง
|
|
13,0444,002,ไหวคือตัณหา. บทว่า <B>สนฺติมารพฺภ</B> ได้แก่ ปรารภอาศัยหมายเอาอนุปาทิ-
|
|
13,0444,003,เสสนิพพาน บทว่า <B>ยํ กาลมกริ</B> ผู้ใดได้กระทำกาละ. ท่านอธิบายว่า ผู้มี
|
|
13,0444,004,อายุ พระพุทธมุนี คือศาสดาของเราพระองค์ใด ทรงปรารภสันติว่า เราจัก
|
|
13,0444,005,ถึงสันติได้ทรงทำกาละแล้ว บัดนี้พระพุทธมุนีพระองค์นั้น มีจิตทั้งมั่นคงที่
|
|
13,0444,006,ไม่เกิดอัสสาสปัสสาสะ คือไม่มีไม่เป็นไป. บทว่า <B>อสลฺลีเนน</B> คือด้วยจิตไม่
|
|
13,0444,007,หดหู่ เบิกบานดีแล้วแล. บทว่า <B>เวทนํ อชฺฌาวสยิ</B> ทรงอดกลั้นเวทนาแล้ว
|
|
13,0444,008,คือไม่กระสับกระส่าย เป็นไปตามอำนาจของเวทนา. บทว่า <B>วิโมกฺโข</B> ได้แก่
|
|
13,0444,009,หลุดพ้นไม่ติดขัดด้วยธรรมอะไร ๆ ถึงความไม่มีบัญญัติ โดยประการทั้งปวง
|
|
13,0444,010,เป็นเช่นเดียวกับความดับของไฟที่โพลงแล้ว. ท่านกล่าวว่า <B>ตทาสิ</B> หมายเอา
|
|
13,0444,011,แผ่นดินไหวที่ท่านกล่าวไว้ในหนหลังอย่างนี้ว่า แผ่นดินใหญ่ไหวพร้อมกับ
|
|
13,0444,012,ปรินิพพาน. จริงอยู่ความไหวแห่งแผ่นดินนั้น ทำให้เกิดขนลุก และน่าสะพรึง
|
|
13,0444,013,กลัว. บทว่า <B>สพฺพาการวรูเปเต</B> แปลว่า เข้าถึงเหตุอันประเสริฐทั้งปวง.
|
|
13,0444,014,บทว่า <B>อวีตราคา</B> ได้แก่ ปุถุชน พระโสดาบัน และพระสกทาคามี.
|
|
13,0444,015,จริงอยู่ ปุถุชน พระโสดาบันและพระสกทาคามีเหล่านั้นยังละโทมนัสไม่ได้.
|
|
13,0444,016,เพราะฉะนั้น ท่านแม้เหล่านั้นประคองแขนทั้งสองคร่ำครวญ วางมือทั้งสอง
|
|
13,0444,017,ไว้เหนือศีรษะร้องไห้. เรื่องทั้งหมดพึงทราบโดยนัยก่อนนั่นแหละ.
|
|
13,0444,018,บทว่า <B>อุชฺฌายนฺติ</B> คือ เทวดายกโทษกล่าวอยู่ว่า พระผู้เป็นเจ้าทั้ง
|
|
13,0444,019,หลายไม่อาจอดกลั้นแม้ด้วยตนเองได้ จักปลอบโยนชนที่เหลือได้อย่างไร.
|
|
13,0444,020,บทว่า <B>กถํ ภูตา ปน ภนฺเต อนุรุทฺธ</B> ความว่า ท่านผู้เจริญ พวกเทวดา
|
|
13,0444,021,เป็นอย่างไร. พระอนุรุทธะกำหนดว่า เทวดาเหล่านั้นจะยับยั้งการปรินิพพาน
|
|
13,0444,022,ของพระศาสดาได้หรือ. ต่อมา เพื่อจะแสดงความเป็นไปของเทวดาเหล่านั้น
|
|
13,0444,023,พระเถระจึงกล่าวว่า <B>สนฺตาวุโส</B> เป็นต้น. คำนั้นมีข้อความที่กล่าวไว้แล้วทั้ง
|
|
13,0444,024,นั้น.
|
|
|