| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0227,001,ฝ่ายวิวัฏฏะ ไม่กำหนดกาลทั้งปวงก็ไม่เกิดในโลกที่ว่างพระพุทธเจ้าแสนกัปบ้าง | |
| 13,0227,002,"หนึ่งอสงไขยบ้าง เมื่อพระพุทธเจ้าทรงอุบัติในระหว่าง ๑๖,๐๐๐ กัปนั้นแล" | |
| 13,0227,003,จึงเกิดย่อมเป็นเช่นเดียวกับที่ตั้งค่ายของพระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้ยังธรรมจักรให้ | |
| 13,0227,004,เป็นไปแล้ว เพราะฉะนั้น เทพสุทธาวาสจึงไม่รวมเข้ากับวิญญาณฐิติ ไม่รวม | |
| 13,0227,005,เข้ากับสัตตาวาส. แต่พระมหาสิวเถระกล่าวว่า แม้เทพสุทธาวาสก็ยังรวมเข้ากับ | |
| 13,0227,006,วิญญาณฐิติที่ ๔ สัตตาวาสที่ ๔ นั้นแล ด้วยพระสูตรนี้ว่า ข้าแต่พระสารีบุตร | |
| 13,0227,007,สัตตาวาสที่กระผมไม่เคยอยู่ด้วยกาลยาวนานนี้เว้นเทพสุทธาวาส ไม่เป็นสิ่งที่ | |
| 13,0227,008,หาได้ง่ายดังนี้. เห็นด้วยกับพระสูตรนั้น เพราะพระสูตรท่านไม่ห้ามไว้. | |
| 13,0227,009,ความแห่งบทเป็นอาทิว่า <B>สพฺพโส รูปสญฺาณํ</B> ท่านกล่าวไว้แล้ว | |
| 13,0227,010,ในวิสุทธิมรรค. ก็เนวสัญญานาสัญญายตนะ มีวิญญาณก็ไม่ใช่ ไม่มีวิญญาณ | |
| 13,0227,011,ก็ไม่ใช่ เพราะแม้วิญญาณละเอียดเหมือนความละเอียดของสัญญา เพราะฉะนั้น | |
| 13,0227,012,ท่านจึงไม่กล่าวในวิญญาณฐิติแล้วกล่าวไว้ใน อายตนะ. | |
| 13,0227,013,บทว่า <B>ตตฺร</B> คือในวิญญาณฐิติเหล่านั้น. บทว่า <B>ตญฺจ ปชานาติ</B> | |
| 13,0227,014,คือย่อมรู้วิญญาณฐิตินั้น. บทว่า <B>ตสฺสา จ สมุทยํ</B> ความว่า ย่อมรู้ความเกิด | |
| 13,0227,015,ขึ้นแห่งวิญญาณฐิตินั้นโดยนัยเป็นอาทิว่า เพราะอวิชชาเกิดรูปจึงเกิดดังนี้. | |
| 13,0227,016,บทว่า <B>ตสฺสา จ อตฺถงฺคมํ</B> ความว่า ย่อมรู้ความดับแห่งวิญญาณฐิตินั้นโดย | |
| 13,0227,017,นัยเป็นอาทิว่า เพราะอวิชชาดับรูปจึงดับดังนี้. บทว่า <B>อสฺสาทํ</B> ความว่า | |
| 13,0227,018,ย่อมรู้ความพอใจของวิญญาณฐิตินั้นอย่างนี้ว่า ความสุข ความโสมนัสย่อมเกิด | |
| 13,0227,019,ขึ้นเพราะอาศัย รูปเวทนาสัญญาสังขารวิญญาณใด นี้คือความพอใจแห่ง | |
| 13,0227,020,วิญญาณ. บทว่า <B>อาทีนวํ</B> ความว่า ย่อมรู้โทษแห่งวิญญาณฐิตินั้นอย่างนี้ว่า | |
| 13,0227,021,รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวน | |
| 13,0227,022,ไปเป็นธรรมดานี้ คือโทษแห่งวิญญาณ. บทว่า <B>นิสฺสรณํ</B> ความว่า การนำ | |
| 13,0227,023,ออกซึ่งฉันทราคะการละฉันทราคะ ในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณใด | |