| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0218,001,คือมีปกติ ได้รูปเป็นกสิณ. บทว่า <B>ปริตฺตตฺตานุทิฏฺิ อนุเสติ</B> ความว่า | |
| 13,0218,002,ความเห็นนี้ว่าอัตตานิดหน่อย ย่อมนอนเนื่องในสันดาน ก็พึงทราบความเห็น | |
| 13,0218,003,นั้นว่า ความเห็นนั้นย่อมไม่นอนเนื่องดุจเถาวัลย์และลดา คือชื่อว่าย่อมนอน | |
| 13,0218,004,เนื่องในสันดานโดยอรรถว่าละไม่ได้. บทว่า <B>อิจฺจาลํ วจนาย</B> ความว่า ควร | |
| 13,0218,005,เพื่อจะกล่าวว่าความเห็นเห็นปานนี้ ย่อมนอนเนื่องในบุคคลนั้น ในบททั้งหมด | |
| 13,0218,006,มีนัยนี้ ก็ในบทว่า <B>อรูปึ</B> นี้ คือมีปกติ ได้อรูปเป็นกสิณ พึงทราบความอย่าง | |
| 13,0218,007,นี้ว่า หรือมีอรูปขันธ์เป็นโคจร. | |
| 13,0218,008,ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ เป็นอันท่านแสดงพวกถือทิฐิ ๑๖ จำพวกโดยเนื้อ | |
| 13,0218,009,ความว่า พวกมีลาภ ๔ พวกลูกศิษย์ของผู้มีลาภ ๔ พวกมีความเห็นผิด ๔ ลูก | |
| 13,0218,010,ศิษย์ของพวกมีความเห็นผิด ๔ พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นทรงแสดงถึงผู้ที่ | |
| 13,0218,011,บัญญัติอัตตาอย่างนี้แล้ว บัดนี้เพื่อทรงแสดงถึงผู้ที่ไม่บัญญัติอัตตาจึงตรัสคำ | |
| 13,0218,012,เป็นอาทิว่า <B>กิตฺตาวตา จ อานนฺท</B> ดังนี้ ถามว่า ก็พวกไหนไม่บัญญัติ ตอบว่า | |
| 13,0218,013,โดยที่แท้พระอริยบุคคลทั้งหมดเท่านั้นไม่บัญญัติ อนึ่ง พระอริยบุคคลผู้ที่ | |
| 13,0218,014,เป็นพหูสูต ทรง ๓ ปิฎก ๒ ปิฎก ๑ ปิฎก โดยที่สุดวินิจฉัยแม้นิกายเดียว | |
| 13,0218,015,ด้วยดี บุคคลผู้แสดงธรรมตามที่ได้เรียนบ้าง ผู้ปรารภวิปัสสนาบ้าง ย่อมไม่ | |
| 13,0218,016,บัญญัติ เพราะท่านเหล่านั้นมีสัญญาอยู่ว่า กสิณที่มีส่วนเปรียบเทียบในกสิณที่ | |
| 13,0218,017,มีส่วนเปรียบเทียบดังนี้ อธิบายว่า อรูปขันธ์ในอรูปขันธ์นั้นแล พระผู้มีพระ | |
| 13,0218,018,ภาคเจ้าทรงแสดงถึงผู้ที่ไม่บัญญัติอย่างนี้แล้วบัดนี้ เพราะผู้ที่พิจารณาเห็นด้วย | |
| 13,0218,019,อำนาจทิฐิย่อมบัญญัติ ก็การพิจารณาเห็นนี้นั้นย่อมมีได้ เพราะยังไม่ละสักกาย | |
| 13,0218,020,ทิฐิมีวัตถุ ๒๐ ฉะนั้นเพื่อทรงแสดงถึงสักกายทิฐิมีวัตถุ ๒๐ นั้น จึงตรัสอีกว่า | |
| 13,0218,021,<B>กตฺตาวตา จ อานนฺท</B> ดังนี้เป็นต้น. | |
| 13,0218,022,ในบทเหล่านั้นท่านกล่าวสักกายทิฐิอันมีเวทนาขันธ์เป็นวัตถุ ด้วยบทว่า | |
| 13,0218,023,ว่า <B>เวทนํ วา หิ</B> ดังนี้. | |