Datasets:
Dataset Viewer
file
stringlengths 14
14
| audio
audioduration (s) 0.76
14.6
| text
stringlengths 8
201
| speaker_name
stringclasses 8
values | dataset
stringclasses 2
values |
|---|---|---|---|---|
wavs/04952.wav
|
яна гэта проста так, незнарок сказала? Можа, яна і не ведае ўсяго?
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04826.wav
|
Калі жаніцца, то і будавацца, не інакш... На сваю волю, на сваю гаспадарку,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/06742.wav
|
падумаў пераканана: Ціхі-то ён ціхі. А толькі калі скамандуюць, то нож усадзіць, пэўне, і не паморшчыцца...
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00223.wav
|
Мясцінка, глядзі, якая... Надзелы Чарнушкаў і Васілёвай маці былі побач.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/05747.wav
|
не сваё сяло, горад вялікі, чужына. Як і належыць, каня бацька сцебануў, пагнаў трушком,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/06833.wav
|
Не вінавачу... Дак не кажыце, што няправільно памералі. Вы паўтары дзесяціны не ўпісалі!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01085.wav
|
і з націскам, мабыць, напамінаючы пра тое, што некалькі разоў карміла яго абедам
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02759.wav
|
Гаворка цяпер ужо зацікавіла Васіля. Ніколі за ўсё жыццё не быў далей Хвойнага, толькі раз
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/06460.wav
|
каб прылічыць да сваіх блішчастыя лантухоўскія залатоўкі. Яго ашукалі
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/03460.wav
|
калі зноў улез у амаль забытую гразь куранёўскай вуліцы. Пасля мазырскага бруку,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07799.wav
|
такім балючым, што дзіва, як выцерпела. Балела, як ніколі, нішто.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/03334.wav
|
быццам бы і слухала Міканораву гаворку, а сама чулася была далёкая ад гаворкі гэтай,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07059.wav
|
Ужо калі леглі, дзед Дзяніс прамовіў упоцемку з печы: Етаго старога Карча аж трасучка ўзяла, як ты гаварыў.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00430.wav
|
Сказаў, што застанецца. Прайшоў толькі да каня, паглядзеў, як трымаюцца путы, забраў з воза світку
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00034.wav
|
касцы ладзілі, адбівалі малаткамі косы, рыхтаваліся ісці на балота.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/03775.wav
|
Дак глядзі ж, штоб помніў угавор! крыкнула яму, ужо трохі адышоўшы з іншымі, Чарнушкава Ганна.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02184.wav
|
Уюнкоў насушыла з дзесятачак... Цыбулькі, гуркоў прынесла...
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01666.wav
|
не наважваўся вылазіць. Людзі хадзілі цяпер толькі праз мокрыя слізкія гароды
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/03606.wav
|
Толькі ж чысты Глушак! Як, скажы ты, з Карча малявалі! Пакарае ён цябе за такія твае словы, Міканорко!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/05120.wav
|
Ну, чаго, чаго ты! Не було ж нічога... Ей-богу, не було... Раўнуеш?
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02940.wav
|
лавіў на сабе цікаўныя позіркі, бачыў, як жанчыны нядобра перашэптваюцца аб ім.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04770.wav
|
таксама па-святочнаму вясёлая, у святочнай паркалёвай кофце з кветачкамі.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00462.wav
|
падміргнуў Яўхім. Такі нібы варона, а як да дзеўкі не промах!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07962.wav
|
трэція каб проста паглядзець. Такая падзея ж!.. Чарнушка квола хіснуўся, падаўся к дзвярам.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00015.wav
|
без вельмі важнай прычыны, але і гэтая нямоцная сувязь са светам пры кожным зацяжным дажджы лёгка рвалася.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/05961.wav
|
Адыходзячы, кінуў чалавеку: Прыязджайце к нам капусту садзіць! У нас балото вялікае!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07053.wav
|
Ну, чаго вы! не вытрываў, няласкава буркнуў Васіль. Усё адно як не бачылі век!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02856.wav
|
Толькі прыгледзься, дак заўважыш нешта, як бы той ні круціў.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/06200.wav
|
Трэба было рэвалюцыю рабіць, кроў праліваць, каб Нохім абдзіраў людзей!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07640.wav
|
страшная. Астатняе? Не пабачу!.. Яўхім правёў яе позіркам. Яна ішла цвёрда,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/03687.wav
|
давялося думаць пра іх, дбаць і Міканору але дбаў Міканор аб Калядах так, як, напэўна,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02355.wav
|
Ён, зблізку гледзячы ў вочы Харчаву, уздыхнуў: Але што мы за такая савецкая ўлада, калі нас свае баяцца павінны?
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/05965.wav
|
У ларку прадавалі мяса. Сек і важыў мяса малады хударлявы хлопец у белым халаце.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04562.wav
|
алешніцкіх на помач! У етым, грэц яго, уся рацыя, штоб народ падняць! А як народ паднімецца, дак усё зробіць!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04956.wav
|
а крыўдзіць шкода було... Не гнаў... Няхай хіліцца, мне што?.. Ганна зірнула на яго, як бы хацела пабачыць праўду ці няпраўду кажа, але не прамовіла ні слова,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07934.wav
|
Перад людскімі вачыма! Глядзець будуць, усё разгледзяць, што було і чаго не було.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07498.wav
|
Штоб браць ад чалавека, што ён зарабіў сваім мазалём... Не паложана! Па савецкаму закону!..
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01955.wav
|
Угадаў. Здагадлівы!.. А для мяне як? Для цябе?
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04620.wav
|
Стомлена жмурачыся ад зіхотнага сонца, яна перавяла позірк на поле:
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/05968.wav
|
К-культура!.. Шлях да камунізма!.. Яны былі ўжо з краю плошчы, каля будынкаў, у якіх мясціліся крамы.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00222.wav
|
кплівае, крыўднае. Яна прамаўчала. Васіль, а мо тут станем? прамовіла маці. Разам з імі?
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04783.wav
|
Яўхім плюнуў і, як бы нічога не здарылася, пайшоў сваёй дарогай.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/08153.wav
|
на бацюшкаў твар: стары глядзеў насустрач, здалося, пранізліва, строга,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07417.wav
|
Прадаўжайце пакуль без мяне. Як толькі людзі пачалі разыходзіцца, Дзятліха, якая была прыціхла,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02227.wav
|
На вокліч вартавога з цёмных дзвярэй млына выйшаў зацярушаны мукой чалавек, прынёс пілу і сякеру.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00234.wav
|
стрымана, паважна падаўся да сенажаці. Маці, маўклівая і паслухмяная, пайшла ўслед за ім.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/05872.wav
|
Бо мы тут да вечара пратырчалі б! І то ці збылі б! Глядзець ніхто не хацеў! згодна адгукнуўся Ганнін бацька.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/03188.wav
|
А от як мучымся мы са сваімі жорнамі! Бо ветракі ж у Алешніках, не дабярэшся.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00510.wav
|
цяпер з падсцярожлівай, пільнай уважнасцю і, здавалася, толькі і чакалі выпадку кпліва падсмяяцца.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01778.wav
|
Проста суботы дачакацца не мог, кеб дадому бегці... А цяпер прывык...
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04109.wav
|
столькі фарбаў было ў гэтым бліскучым дні: у бляску азёрцаў на балоце,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01184.wav
|
Здаецца!.. Хто буў, прозвішчы іх! Не нашы.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04986.wav
|
папрасіла: Ты пусці, а то так няёмка... І не думай!.. Ну, дак што трэба, кеб ты палюбіла?
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00316.wav
|
З выгляду гэта быў падлетак, худы, даўгарукі, з тонкай шыяй,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04646.wav
|
Такі як бы сарамяжы, рахманы, а колькі гонару, строгасці колькі ў ім!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00711.wav
|
У Васіля была і таптуха, і кломля усё дзедавага вырабу
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07629.wav
|
што дома знаць ніхто не будзе. Не думай. Усё адно!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04709.wav
|
пра жыта, можа, ці пра амаль забытую Чарнігаўшчыну, ці пра жонку, якая не разумее, што яго тут трымае.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07348.wav
|
Ашалелы ад болю, чубаты ўраз адарваўся ад Сцяпана, не асцерагаючыся,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/06432.wav
|
Тады чуў сябе няшчасным, адзінокім, бездапаможным, ледзь утрымліваўся,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/05194.wav
|
Ну і няхай! як бы запярэчыў ён сабе, свайму шкадаванню. Е аб чым бедаваць!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02700.wav
|
Васіль увесь сціснуўся, насцярожыўся, чакаючы самага
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01088.wav
|
падступіла з другога боку Адар'я. Самі разбяромся. Не разберацеся.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01116.wav
|
Яна не трывожылася за сябе, сумленне ў яе было чыстае, яна ведала, што паклікалі сюды
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04665.wav
|
Недарма ж да новай леснікоўны зазіраць стаў. Што ето вы, дзядзько, паселі ўсе? сказаў Васіль, абы сказаць.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04998.wav
|
адчуваў плечы, грудзі, усё яе пругкае, дужае, жаданае цела, што столькі часу неадольна трывожыла,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/05640.wav
|
Вып'е і нашай! Цяпер паноў няма! А што самагонка хто яе не гоніць!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07906.wav
|
з самага ранку Чарнушка стаў ладаваць вясельны воз. Калёсы былі не свае, пазычаныя
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/06478.wav
|
пошасць рэвалюцыю, якая ўсё перакруціла, пераблытала,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04658.wav
|
але Ганна ўмее ўжо разганяць гэту хмурнасць. Не ўгаворамі, а смешкамі
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01340.wav
|
Васіля Дзятліка забралі... Бацька толькі скоса зірнуў на Ганну. І не сказаў нічога.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01128.wav
|
Чужымі рукамі хацеў за гарачае ўзяцца!.. Хто ето мог быць?
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00018.wav
|
прастору. Многія дні людзі жылі, як на плыце, які злая нягода адарвала ад берага і занесла ў мора,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/05093.wav
|
На падмогу прыйшла мачыха: Сяло ўсё кажа, што Яўхім Карчоў цябе...
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01503.wav
|
Другая постаць паздароўкалася далікатна, ветліва, і Ганна пазнала Яўхімавага брата Сцяпана, які вучыўся ў Юравічах у школе.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/06087.wav
|
Дрозд, здаецца... Не, Дзяцел яго прозвішча.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00857.wav
|
Мая. Дак от, сядзі не дыш, калі хочаш быць цэлаю, ясно?
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/00354.wav
|
Васіль стаў наўколенцы поруч з ёю. Яна крыху адсунулася, але не адышла.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/04463.wav
|
Васіль словам не павінаваціўся, не захапаўся, толькі яшчэ больш затаіўся.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07339.wav
|
усяго напоўнілі адным жаданнем: дастаць, размалаціць гэту ненавісную пысу з чубам.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02200.wav
|
Разважыўшы, прызналася з непакоем: Яўхім Карчоў, кажуць,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/06271.wav
|
У каго зямля нібыто зямля, а ў каго такі пясок, што ніякі чорт расці не хоча!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/08175.wav
|
а яно вось прыйшло, адбылося, і ўсё стала на сваё месца.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02727.wav
|
дак аж, здаецца, душа заходзіцца. Кажух такі да пят тулуп давалі, як на варту ісці.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02320.wav
|
Апейка знарок памаўчаў. Ён быў амаль таго ж росту, што і Харчаў,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01942.wav
|
Ну, а вы як тут? Дзякуй Богу, адказала Ганна, не сумавалі адны!
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/03784.wav
|
Алёша зноў заверашчаў чырвоным носам. Зарабіць трэба. Не пазіраючы на яго, Міканор разгладзіў складкі шыняля пад папругай.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07540.wav
|
пайшоў на рызыку Яўхім. Хто ж ето выказаў? Гэта ўжо
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02442.wav
|
ці не? Пытанне гэтае жыло ў ім і ўвесь наступны дзень,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02795.wav
|
Дак дзе ж ето було, штоб усё сяло ды дружно што-небудзь рабіло? Тут хто ў лес, а хто па дровы! як бы пашкадаваў Хоня.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07235.wav
|
Потым адзін падаўся за першай купкай, а два Васіль
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/03519.wav
|
І ўсё трэба, трэба, а як зрабіць усё, калі тут з грэбляй столькі клопату?
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/06015.wav
|
падвёў к люстру, прыбітаму да сцяны. Якой ні спакойнай здавалася Ганна хвіліну назад,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02587.wav
|
Усё ж халаднаваты, нейкі асабліва свежы пах саломы з гумна,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/01859.wav
|
рукі ломіць ад натугі, а ты не зважай ні на што, падчэплівай сноп пад перавясла, кідай на масток.
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/07395.wav
|
трохі дак пазабівалі б адзін аднаго! выскачыла першая Сарока. У тым, як яна сказала, як паматала галавой,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/05325.wav
|
тым трывожней станавілася на яе душы клопат здаваўся ўсё больш важкім,
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/03464.wav
|
якая ж яна крывая і гнілая, бацькава хата! І цесная, і цёмная якая!..
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/06007.wav
|
больш за ўсё, відаць, разявак. Скажы, што табе хочацца купіць такое, кеб
|
@speaker1
|
dataset_1
|
|
wavs/02190.wav
|
Валодзька не дурэе? Не-а. От надысь на балото хадзіў. Уюноў прынёс. Кажа:
|
@speaker1
|
dataset_1
|
End of preview. Expand
in Data Studio
Belarusian audio corpus.
3 different sets under the hood.
dataset_1 - Людзі на балоце Corresponded text https://knihi.com/Ivan_Mielez/Ludzi_na_balocie.html
Total duration: 13:42:04
dataset_2 - Donar.by
Total duration: 37h 5m 34s
dataset-3 - Knihi.by
Sources (with kind permission by): PRASTORA.BY (https://prastora.by)
Total durations: 36:50:54
- Downloads last month
- 51