Dataset Viewer
File Name
stringlengths 9
10
| Status
stringclasses 2
values | Transcription
stringlengths 13
299
⌀ | Retries
int64 0
3
| Last Updated
stringdate 2025-04-05 13:57:07
2025-04-05 14:12:57
| audio
audioduration (s) 5.4
27.8
|
|---|---|---|---|---|---|
06_01.mp3 | completed | Рэчаў было мала. Той жа студэнцкі партфель, напакаваны клапатлівымі рукамі Сашы самым неабходным, што можа спатрэбіцца ў далёкай дарозе і ў салдацкім жыцці. | 0 | 2025-04-05T13:57:07.268161 | |
06_02.mp3 | completed | Гаспадыня сказала: «Давайце пасядзім перад дарогай». Яны селі побач на доўгім услоне, толькі малая Янінка на бярозавым чурбаку каля печы. | 0 | 2025-04-05T13:57:11.440175 | |
06_03.mp3 | completed | Раптам гаспадыня заплакала, выціраючы слёзы рогам хусткі. Што ж гэта вы, Аню? | 0 | 2025-04-05T13:57:15.223364 | |
06_04.mp3 | completed | А то вы мяне разжалобіце чаго добрага, жартам сказала Саша, но самой дрыжалі губы. | 0 | 2025-04-05T13:57:19.363167 | |
06_05.mp3 | completed | І голас ненатуральна звенеў. Хадзем, Пеця, а то мы ўсіх разжалобім. Вунь Нінінка ўжо хліпае. | 0 | 2025-04-05T13:57:22.813785 | |
06_06.mp3 | completed | Пятро падняўся, працягнуў руку. Бывайце, Аню. Яна абняла яго. Даруй, Пеця, калі што. Нічога, усё добра, Аню. | 0 | 2025-04-05T13:57:25.942613 | |
06_07.mp3 | completed | Дзякую вам. За Сашу не хвалюйся. Служы шчасліва. Саша выйшла першая, як заўсёды імклівая, нецярплівая, ёй цяжка было глядзець на развітанне. | 0 | 2025-04-05T13:57:29.653886 | |
06_08.mp3 | completed | Раніца была сонечная, ясная, але ўжо халодная. | 0 | 2025-04-05T13:57:33.003681 | |
06_09.mp3 | completed | Пятро дагнаў Сашу на вуліцы і сказаў: «Добры чалавек, Аня». Ён зусім забыў, што год назад ненавідзеў яе. | 0 | 2025-04-05T13:57:38.182332 | |
06_10.mp3 | completed | Яна мне што маці прызналася, Саша. Давай я панясу партфель. Не, не, не, я. | 0 | 2025-04-05T13:57:43.364678 | |
06_100.mp3 | completed | Я хутка прыеду праз год. Ну, хіба мала людзей пакідаюць жонак. Не плач, шаптаў ён, але самому яму хацелася плакаць. | 0 | 2025-04-05T13:57:46.990614 | |
06_101.mp3 | failed | null | 3 | 2025-04-05T13:57:55.564487 | |
06_102.mp3 | failed | null | 3 | 2025-04-05T13:58:04.792773 | |
06_103.mp3 | completed | не схавалася зусім, але Пятро з надзеяй глядзеў на другі ўзгорак, што віднеўся далёка за першым, убачыць яе яшчэ раз апошні. Сапраўды, вось зноў паказалася яе белая касынка, вось яна ўся Саша, але гэта ўжо вельмі далёка за нейкі кіламетр, ужо нельга разгледзець ні яе твару, ні нават колеру сукенкі. | 0 | 2025-04-05T13:58:08.696689 | |
06_104.mp3 | completed | Саша доўга стаяла там на вяршыні ўзгорка на фоне яснага неба. | 0 | 2025-04-05T13:58:12.371947 | |
06_105.mp3 | completed | Адзінокая, сумная жаночая постаць сярод асенняга поля. | 0 | 2025-04-05T13:58:15.639119 | |
06_106.mp3 | completed | Бывай, Сашок. Бывай. Не плач. Я ніколі не забуду цябе. Ты дала мне столькі шчасця. | 0 | 2025-04-05T13:58:18.529311 | |
06_107.mp3 | completed | Не на крылах прылячу да цябе, праз год. Гэта хутка, вельмі хутка. | 0 | 2025-04-05T13:58:22.117157 | |
06_108.mp3 | completed | Постаць Сашы знікла, больш Пятро не мог убачыць яе. | 0 | 2025-04-05T13:58:26.169681 | |
06_109.mp3 | completed | Яно ўздыхнуў, падняў з зямлі свой партфель. | 0 | 2025-04-05T13:58:30.767057 | |
06_11.mp3 | completed | Табе яшчэ хопіць несці, яшчэ рукі забаляць. Трэба было ўсё ж папрасіць каня. Дарэмна ты не захацеў. | 0 | 2025-04-05T13:58:37.860778 | |
06_12.mp3 | completed | Я хачу прайсці па нашай дарозе. Калі я, ну, калі я буду тут зноў, а? | 0 | 2025-04-05T13:58:47.780762 | |
06_13.mp3 | completed | Ана шляху? Можа, сяду на машыну. У двары, паўз які яны праходзілі, пачуўся жаночы голас наўздагон ім. | 0 | 2025-04-05T13:58:55.800477 | |
06_14.mp3 | completed | Глядзі, як доктарка мужа праводзіць у армію. Бач? Мяне асуджаюць. | 0 | 2025-04-05T13:59:03.523890 | |
06_15.mp3 | completed | Лупсць. Не выйшлі ў поле. Бярозы на могілках стаялі ў жоўтым полыме, каля енай дарогі былі засыпаны апалым лісцем. | 0 | 2025-04-05T13:59:14.345437 | |
06_16.mp3 | completed | На агароджы, на бадай што голых ужо вішнях, на прыдарожным пыльнягу вісела павуцінне бабінага лета. | 0 | 2025-04-05T13:59:35.303534 | |
06_17.mp3 | completed | Пятро хацеў радавацца. Ён жа многа чытаў розных кнігак, часопісаў, бачыў у кіно, як радуецца моладзь, калі адыходзяць у армію. | 0 | 2025-04-05T13:59:46.345082 | |
06_18.mp3 | completed | Што мусіць яго? Няма гэтай радасці. Ён падумаў, што гэты смутак, які сціскаў яму сэрца, | 0 | 2025-04-05T14:00:03.089662 | |
06_19.mp3 | completed | Навіна не восень. Я вось што пры Ну прызываюць у восень, калі нават прырода смуткуе, так пуста навокал. | 0 | 2025-04-05T14:00:13.303734 | |
06_20.mp3 | completed | Павуцінне. Няхай бы гэта было вясной, калі ўсё зацвітае, ажывае, весела было б. | 0 | 2025-04-05T14:00:17.067744 | |
06_21.mp3 | completed | Ён проста шукаў апраўдання свайму смутку, бо яму было сорамна. | 0 | 2025-04-05T14:00:22.647296 | |
06_22.mp3 | completed | Хіба ён горшы за іншых? Хіба не імкнуўся ён яшчэ са школьных год у армію, не хацеў паступіць у ваенную школу? | 0 | 2025-04-05T14:00:26.245784 | |
06_23.mp3 | completed | Нем. Нем, ён таксама з гонарам, з радасцю ідзе выконваць свой пачэсны грамадзянскі абавязак. | 0 | 2025-04-05T14:00:32.567251 | |
06_24.mp3 | completed | На настрой гэты ад таго, што цяжка пакідаць Сашу. Яна застанецца адна сярод чужых. | 0 | 2025-04-05T14:00:39.669633 | |
06_25.mp3 | completed | Хутка гэтая бязлесная раўніна пакрыецца снегам. | 0 | 2025-04-05T14:00:44.336473 | |
06_26.mp3 | completed | Стане яшчэ больш сумна. Нена адна будзе сядзець доўгімі вечарамі, а ў дзень хадзіць да хворых. | 0 | 2025-04-05T14:00:49.326346 | |
06_27.mp3 | completed | Яно бачыў, як Саша ўзяла партфель у другую руку. Табе цяжка, давай я панясу. Ні крышачкі не цяжка. Што ты выдумаў? | 0 | 2025-04-05T14:00:57.558703 | |
06_28.mp3 | completed | Ведаеш, ты менш хадзі цяпер. Няхай возяць, а то будзеш бегаць у дальнія вёскі, асабліва зімой. | 0 | 2025-04-05T14:01:06.790257 | |
06_29.mp3 | completed | Чаму менш, чаму, чаму? Ведаеш чаму? Дурненькі ты. Ты нічога не разумееш. Хадзіць трэба больш. Гэта карысна і мне, і яму. Ёй. | 0 | 2025-04-05T14:01:18.489493 | |
06_30.mp3 | completed | Цяша засмяялася. Які ты ўпарты. Ну ўсё адно. Поле перад імі ляжала роўнае, голае. | 0 | 2025-04-05T14:01:26.747096 | |
06_31.mp3 | completed | Толькі з аднаго боку позірк цешыла маладая роўнь азіміны, а з другога | 0 | 2025-04-05T14:01:32.340502 | |
06_32.mp3 | completed | Як ні кінь вокам, цягнуліся шэрыя пожні, чорная ралля. | 0 | 2025-04-05T14:01:37.834843 | |
06_33.mp3 | completed | Ніводнай жывой істоты, ну, калі не лічыць адзінокага трактара, што поўз удалечыні на схіле ўзгорка чорным жуком. | 0 | 2025-04-05T14:01:41.746828 | |
06_34.mp3 | completed | З-за таго ж узгорка выглядалі верхавіны таполяў у Прыдняпроўскай вёсцы. | 0 | 2025-04-05T14:01:46.570854 | |
06_35.mp3 | completed | Колькі разоў я цябе сустракала тут і праводзіла за аднаго паўгода, адны сустрэчы і расставанні? | 0 | 2025-04-05T14:01:50.795264 | |
06_36.mp3 | completed | Хоць бы месяц пажылі разам. У голасе Сашы гучалі докары скаргі. | 0 | 2025-04-05T14:01:54.229728 | |
06_37.mp3 | completed | Ну, раней яшчэ паехаў пасля хваробы на працу. Я ж мог быць дагэтуль з табой. | 0 | 2025-04-05T14:01:57.104065 | |
06_38.mp3 | completed | На паўтара месяца паляцеў такую далі. Я ж казала табе. А, ты ўпарты. | 0 | 2025-04-05T14:02:02.343782 | |
06_39.mp3 | completed | Дык хіба я не хацеў застацца, сашоў? Ён узяў яе за локаць, сціснуў, прытуліўся шчакой да яе пляча. | 0 | 2025-04-05T14:02:06.360925 | |
06_40.mp3 | completed | Але гэта закон. Баяўся, што будуць непрыемнасці. Мы ўсяго баімся. | 0 | 2025-04-05T14:02:09.405020 | |
06_41.mp3 | completed | Я калі мы ўжо не будзем баяцца, а, ж, мілая? Дамаўляліся ж не гаварыць пра сумнае. За што ўздыхнула я і дагэтуль. | 0 | 2025-04-05T14:02:13.095222 | |
06_42.mp3 | completed | Не занесла ў сельсавет тры рублі. Успамін пра тое, як яны колькі дзён назад пайшлі ў сельсавет запісацца. | 0 | 2025-04-05T14:02:17.096267 | |
06_43.mp3 | completed | І як у іх не аказалася трохі рублёў заплаціць пошліну, заўсёды смешыў іх. | 0 | 2025-04-05T14:02:20.049286 | |
06_44.mp3 | completed | Але цяпер і гэты ўспамін здаўся Пятру вельмі сумным. У яго наогул не было грошай. Ён і дагэтуль быў па-студэнцку бедны. | 0 | 2025-04-05T14:02:23.625084 | |
06_45.mp3 | completed | І Саша дала яму на дарогу. Каб змяніць тэму размовы, ён успомніў пра іншае. | 0 | 2025-04-05T14:02:27.869475 | |
06_46.mp3 | completed | Смешна, як мой бацька крычаў, што толькі дурні жэняцца перад арміяй, калі я сказаў дома, што ажаніўся. | 0 | 2025-04-05T14:02:34.081533 | |
06_47.mp3 | completed | Ім цяжка зразумець, яны ніколі не зразумеюць, што інакш і быць не магло ў нас. | 0 | 2025-04-05T14:02:37.759794 | |
06_48.mp3 | completed | Праўда, Саша? | 0 | 2025-04-05T14:02:41.456938 | |
06_49.mp3 | completed | Бацько і Маша і сястры? | 0 | 2025-04-05T14:02:44.877004 | |
06_50.mp3 | completed | Маці толькі прасіла, ты разумееш? Яму здалося, што яна не хоча пісаць. | 0 | 2025-04-05T14:02:48.718103 | |
06_51.mp3 | failed | null | 3 | 2025-04-05T14:02:57.520742 | |
06_52.mp3 | completed | Угары над імі пачулася сумнае курлыканне. Яны спыніліся, узнялі галовы і ў чыстым блакіце неба ўбачылі жураўлёў. | 2 | 2025-04-05T14:03:07.840233 | |
06_53.mp3 | completed | Роўны клін іх аддаляўся на поўдзень. Жураўлі курлыкнулі толькі адзін раз. | 0 | 2025-04-05T14:03:10.812906 | |
06_54.mp3 | completed | Але так жаласна і працягла, быццам развітваліся з нечым вельмі родным. | 0 | 2025-04-05T14:03:14.897564 | |
06_55.mp3 | completed | А далей ляцелі моўчкі, Саша доўга позіркам праводзіла іх. | 0 | 2025-04-05T14:03:18.359404 | |
06_56.mp3 | completed | Пятроў убачыў, як па шчоках у яе скаціліся слёзы. Ён асцярожна паклікаў, яе Саша закрыла твар далонямі, а калі адняла рукі, вочы былі сухія. | 0 | 2025-04-05T14:03:21.605067 | |
06_57.mp3 | completed | Усё-такі гэта цяжка. Вельмі цяжка. Божа мой, тры гады. | 0 | 2025-04-05T14:03:28.476614 | |
06_58.mp3 | completed | Народзіцца і вырасце дзіця, цябе не будзе. Даша, любая мая, харошая. Я ж праз год прыеду ў водпуск. | 0 | 2025-04-05T14:03:47.476004 | |
06_59.mp3 | completed | Мне ж дадуць водпуск. Я буду старацца, буду прасіць. Ты не хвалюйся. Яна адчувала, што суцяшае яе наіўна, а Іле. | 0 | 2025-04-05T14:04:09.691004 | |
06_60.mp3 | completed | Іншых слоў не знаходзіў. Ну, добра, пойдзем. У цябе яшчэ вялікая дарога. | 0 | 2025-04-05T14:04:23.046262 | |
06_61.mp3 | completed | Добра, калі сядзеш на машыну. Яны выехалі на шлях, абсаджаны маладымі бярозкамі. | 0 | 2025-04-05T14:04:38.850098 | |
06_62.mp3 | completed | Клёнікамі, таполямі, дрэўцы стаялі ўжо голыя. Дзе-нідзе сіратліва трапяталі адзінокія лісцікі. | 0 | 2025-04-05T14:04:53.745916 | |
06_63.mp3 | completed | І ад гэтага дарога здавалася яшчэ больш маркотнай і пустой. | 0 | 2025-04-05T14:05:12.461029 | |
06_64.mp3 | completed | «Можа вернешся, сынок?» — прапанаваў Пятро. «Табе цяжка будзе, мне?» | 0 | 2025-04-05T14:05:33.686597 | |
06_65.mp3 | completed | А табе? Не, я пайду яшчэ. Я далёка пайду, каб я магла вось так ісці з табой увесь час, усё жыццё. | 0 | 2025-04-05T14:05:52.116289 | |
06_66.mp3 | completed | Я буду адчуваць цябе заўсёды побач. Ён абняў яе за плечы, прытуліў да сябе. | 0 | 2025-04-05T14:06:15.703894 | |
06_67.mp3 | completed | І так, яны ішлі ўзбоч шырокага шляху, разбітага і пыльнага нават увосень. | 0 | 2025-04-05T14:06:43.218203 | |
06_68.mp3 | completed | Мне здаецца, што я не дачакаюся таго часу, калі мы сапраўды будзем вось так заўсёды. | 0 | 2025-04-05T14:07:04.187315 | |
06_69.mp3 | completed | Разам. І нікуды не трэба будзе цябе праводзіць. Мне нават не верыцца, што ёсць такія людзі, якія ўвесь час жывуць разам. | 0 | 2025-04-05T14:07:29.465521 | |
06_70.mp3 | completed | Будзе ў нас такое шчасце? | 1 | 2025-04-05T14:08:12.972844 | |
06_71.mp3 | completed | Я не хачу пра гэта гаварыць. Ты ведаеш, пра што я думаю. Пра вялікае няшчасце для ўсіх. Ты будзеш пісаць мне часта-часта, праўда? | 0 | 2025-04-05T14:08:27.615610 | |
06_72.mp3 | completed | Кожны дзень, гэта шок, кожны дзень. Ён не ведаў тады, як нялёгка будзе яму салдату выконваць гэтае абяцанне. | 0 | 2025-04-05T14:08:32.500157 | |
06_73.mp3 | completed | І сваё шчырае жаданне, штодзень пра ўсё расказваць ёй сваёй сабе. | 0 | 2025-04-05T14:08:35.482252 | |
06_74.mp3 | completed | Падымалася сонца, у небе паплыло павуцінне. Чаму гэты час называецца бабіным летам? | 0 | 2025-04-05T14:08:43.443267 | |
06_75.mp3 | completed | Гэта несправядліва. Я так люблю гэты час. У лесе зараз прыгожа. | 0 | 2025-04-05T14:08:49.032200 | |
06_76.mp3 | completed | Я сумую ў безлесе. Мяне цягне за Дняпро. Заўтра пайду і буду цэлы дзень хадзіць там адна. Цэлы дзень. | 0 | 2025-04-05T14:08:55.463526 | |
06_77.mp3 | completed | Навошта? Мне так хочацца. Я буду ўспамінаць цябе, буду клікаць цябе. | 0 | 2025-04-05T14:09:08.447525 | |
06_78.mp3 | completed | Ты пачуеш, Саша, не трэба, — папрасіў ён, адчуваючы, як горка-салёны камяк сціскае горла. — Не трэба! | 0 | 2025-04-05T14:09:19.383113 | |
06_79.mp3 | completed | Я перайду на другі бок дарогі, і мы будзем ісці моўчкі. Я проста пагляджу на цябе, які ты. | 0 | 2025-04-05T14:09:32.230078 | |
06_80.mp3 | completed | Яна перайшла, і сапраўды доўга маўчала. Яны ўзышлі на ўзгорак, з якога была добра відаць і вёска, у якой яна працавала. | 0 | 2025-04-05T14:09:44.180733 | |
06_81.mp3 | completed | Хоць адышлі е кіламетраў восем і далёкія дымы Рэчыцы. | 0 | 2025-04-05T14:09:48.584808 | |
06_82.mp3 | completed | І блізкі Дняпро з шырокай лугавой поймай, застаўленай стагамі. Даша спынілася. | 0 | 2025-04-05T14:09:53.069875 | |
06_83.mp3 | completed | Калі ты будзеш ехаць у водпуск, ты напішы мне. Я сустрэну цябе вось тут. | 0 | 2025-04-05T14:10:01.132578 | |
06_84.mp3 | completed | А цяпер я вярнуўся. На паставіла на зямлю партфель, узняла рукі, як бы намерваючыся паправіць валасы. | 0 | 2025-04-05T14:10:06.328000 | |
06_85.mp3 | completed | Пятро імкліва абняў яе і прытуліў да сябе. Доўга яны стаялі так, адчуваючы частыя ўдары сэрца ў адно аднаго, яны нічога не казалі. | 0 | 2025-04-05T14:10:10.404074 | |
06_86.mp3 | completed | Пра ўсё было сказана, дамоўлена, цяпер ім хацелася проста лішнюю хвіліну пабыць разам. | 0 | 2025-04-05T14:10:18.592186 | |
06_87.mp3 | completed | Так блізка, і назаўсёды захаваць у памяці цяпло гэтай блізкасці. | 0 | 2025-04-05T14:10:26.716993 | |
06_88.mp3 | completed | Потым Саша вызвалілася з абдымкаў, сціснула абедзвюма рукамі яго галаву. | 0 | 2025-04-05T14:10:35.456671 | |
06_89.mp3 | completed | Пацалавала ў вусны, у лоб, у вочы, і нічога не сказаўшы, лёгка адштурхнула яго, павярнулася і шпарка пайшла назад. | 0 | 2025-04-05T14:10:40.703181 | |
06_90.mp3 | completed | Пётр хвілін устаяў ашаломлены, потым закрычаў: «Саша!» і кінуўся за ёй. Яна пайшла хутчэй, каб ён не дагнаў, таму што тады развітанне зацягнулася, і па гэта цяжка. «Саша!» | 0 | 2025-04-05T14:10:48.290951 |
End of preview. Expand
in Data Studio
README.md exists but content is empty.
- Downloads last month
- 43