Book,Page,LineNumber,Text
39,0332,001,"มีมรณัสสติกรรมฐานเป็นต้นสำหรับคนโมหจริต,       กรรมฐานมีอานาปานัสสติ   "
39,0332,002,"และปฐวีกสิณเป็นต้นสำหรับคนวิตกจริต,    กรรมฐานมีพุทธานุสสติกรรมฐาน"
39,0332,003,"เป็นต้นสำหรับคนสัทธาจริต,      กรรมฐานมีจตุธาตุววัตถานกรรมฐานเป็นต้น"
39,0332,004,สำหรับคนพุทธิจริต.
39,0332,005,ลำดับนั้น   ภิกษุประมาณ   ๕๐๐  รูป  เรียนกรรมฐานในสำนักพระผู้มี-
39,0332,006,พระภาคเจ้า    กำลังแสวงหาเสนาสนะที่เป็นสัปปายะและโคจรคาม   เดินไปตาม
39,0332,007,ลำดับ   ได้พบภูเขา  พ้นศิลาคล้ายมณีสีคราม   ประดับด้วยราวป่าสีเขียวมีร่มเงา
39,0332,008,ทีบเย็น   มีภูมิภาคเกลื่อนด้วยทรายเสมือนแผ่นเงินข่ายมุกดา   ล้อมด้วยชลาลัย
39,0332,009,ที่สะอาดเย็นดี    ติดเป็นพืดเดียวกับป่าหิมวันต์    ในปัจจันตประเทศ.    ภิกษุ
39,0332,010,เหล่านั้น    พักอยู่คืนหนึ่ง ณ ที่นั้น   เมื่อราตรีรุ่งสว่างทำสรีรกิจแล้ว  ก็พากันเข้า
39,0332,011,ไปบิณฑบาตยังหมู่บ้านแห่งหนึ่งใกล้ ๆ  นั้นเอง    หมู่บ้านประกอบด้วยตระกูล
39,0332,012,"๑,๐๐๐  ตระกูล ซึ่งอาศัยอยู่กันหนาแน่นในหมู่บ้านนั้น  มนุษย์ทั้งหลายมีศรัทธา"
39,0332,013,ปสาทะ     พวกเขาเห็นภิกษุทั้งหลายเท่านั้น ก็เกิดปีติโสมนัส     เพราะการเห็น
39,0332,014,บรรพชิตในปัจจันตประเทศหาได้ยาก  นิมนต์ภิกษุเหล่านั้นให้ฉันแล้ว   ก็วอน
39,0332,015,ขอว่า   ท่านเจ้าข้า  ขอท่านอยู่ในที่นี้ตลอดไตรมาสเถิด    แล้วช่วยกันสร้างกุฏิ
39,0332,016,สำหรับทำความเพียร ๕๐๐ หลัง      จัดแจงเครื่องอุปกรณ์ทุกอย่าง   มีเตียง  ตั่ง
39,0332,017,หมอน้ำฉัน  น้ำใช้เป็นต้น  ณ ที่นั้น.
39,0332,018,วันรุ่งขึ้น  ภิกษุทั้งหลายเข้าไปบิณฑบาตยังหมู่บ้านตำบลอื่น.   ในหมู่
39,0332,019,บ้านแม้นั้น     มนุษย์ทั้งหลาย   ก็บำรุงอย่างนั้นเหมือนกัน    อ้อนวอนให้อยู่จำ
39,0332,020,พรรษา.  ภิกษุทั้งหลายรับนิมนต์โดยมีเงื่อนไขว่า  เมื่อไม่มีอันตราย  จึงพากัน
39,0332,021,เข้าไปยังราวป่านั้น    เป็นผู้ปรารภความเพียรตลอดทั้งกลางคืนกลางวัน ตีระฆัง
39,0332,022,บอกยาม  เป็นผู้มากด้วยโยนิโสมนสิการอยู่จึงเข้าไปนั่งที่โคนไม้.  รุกขเทวดาทั้ง