Book,Page,LineNumber,Text
39,0138,001,แก้บท เม
39,0138,002,เมศัพท์ พบกันอยู่ในความ ๓ ความ. จริงอย่างนั้น เมศัพท์ มี
39,0138,003,ความว่า มยา อันเรา ได้ในประโยคเป็นต้นว่า ภาถาภิคีตํ เม อโภชเนยฺยํ
39,0138,004,โภชนะที่ได้มาด้วยการขับกล่อม อันเราไม่ควรบริโภค.
39,0138,005,มีความว่า มยฺหํ แก่เรา ได้ในพระโยคเป็นต้นว่า สาธุ เม ภนฺเต
39,0138,006,ภควา สงฺขิตฺเตน ธมฺมํ เทเสตุ ดีละ พระเจ้าข้า ขอพระผู้มีพระภาค-
39,0138,007,เจ้า โปรดทรงแสดงธรรมโดยย่อแก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด.
39,0138,008,มีความว่า มม ของเรา ได้ในประโยคเป็นต้นว่า ธมฺมทายาทา
39,0138,009,เม ภิกฺขเว ภวถ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเป็นธรรม
39,0138,010,ทายาทของเราเถิด.
39,0138,011,แต่ในที่นี้ เมศัพท์ ย่อมถูกต้องในความทั้งสองคือ เม สุตํ อัน
39,0138,012,ข้าพเจ้าฟังมา มม สุตํ การฟังของข้าพเจ้า.
39,0138,013,แก้บท สุตํ
39,0138,014,สุตศัพท์นี้ มีอุปสรรคและไม่มีอุปสรรค ต่างกันโดยความหลายความ
39,0138,015,เช่นมีความว่า ไป ปรากฏ กำหนัด สั่งสม ขวนขวาย เสียงที่รู้ทางโลตะ
39,0138,016,และรู้ตามแนวโสตทวารเป็นต้น. จริงอย่างนั้น สุตศัพท์นั้น
39,0138,017,มีความว่าไป ได้ในประโยคเป็นต้นว่า เสนาย ปสุโต เคลื่อนทัพ
39,0138,018,ไป.
39,0138,019,มีความว่า ปรากฏ ได้ในประโยคเป็นต้นว่า สุตธมฺมสฺส ปสฺสโต
39,0138,020,ผู้มีธรรมปรากฏแล้ว เห็นอยู่.
39,0138,021,มีความว่า กำหนัด ได้ในประโยคเป็นต้นว่า อวสฺสุตา อวสฺสุตสฺส
39,0138,022,ภิกษุณีมีความกำหนัด ยินดีการที่ชายผู้มีความกำหนัดมาลูบคลำจับต้องกาย.