Book,Page,LineNumber,Text
39,0107,001,ตามนัยก่อนนั่นแล มิใช่กล่าวเพราะไม่มีธรรม ๕ อย่างอื่น. เหมือนอย่างที่
39,0107,002,ตรัสไว้ว่า
39,0107,003,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในธรรม ๕ ภิกษุเมื่อหน่าย
39,0107,004,โดยชอบ ฯลฯ ย่อมเป็นผู้ทำที่สุดทุกข์ได้. ในธรรม ๕
39,0107,005,คืออุปาทานขันธ์ ๕ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในธรรม ๕
39,0107,006,เหล่านี้แล ภิกษุเมื่อหน่ายโดยชอบ ฯลฯ ย่อเป็นผู้
39,0107,007,ทำที่สุดทุกข์ได้ คำนี้ใดว่า ปัญหา ๕ อุทเทส ๕
39,0107,008,ไวยากรณ์ ๕ คำนี้เราอาศัยข้อนั้นกล่าวแล้ว ดังนี้.
39,0107,009,ก็ในปัญหาข้อนี้ ภิกษุเมื่อพิจารณาโดยความเกิดความดับเป็นอารมณ์
39,0107,010,ได้อมตะด้วยวิปัสสนาแล้ว ย่อมทำให้แจ้งอมตะคือพระนิพพาน โดยลำดับ.
39,0107,011,เหมือนอย่างที่ตรัสไว้ว่า
39,0107,012,ยโต ยโต สมฺมสติ ขนฺธานํ อุทยพฺพยํ
39,0107,013,ลภตี ปิติปาโมชฺชํ อมตํ ตํ วิชานตํ
39,0107,014,พิจารณาความเกิดความดับแห่งขันธ์ทั้งหลาย
39,0107,015,โดยประการใด ๆ ปีติและปราโมชอันเป็นอมตะ ย่อม
39,0107,016,ได้แก่ท่านผู้เห็นความเกิดความดับนั้น โดยประการนั้น ๆ
39,0107,017,ดังนี้.
39,0107,018,พรรณนาปัญหาว่า อะไรเอ่ย ชื่อว่า ๖
39,0107,019,พระศาสดา ผู้มีจิตอันพระเถระทำให้ทรงยินดีด้วยการพยากรณ์แม้นี้
39,0107,020,อย่างนี้แล้ว จึงตรัสถามปัญหายิ่งขึ้นไปตามนัยก่อน ๆ ว่า อะไรเอ่ย ชื่อว่า ๖
39,0107,021,พระเถระกล่าวซ้ำว่า ฉ หก จึงทูลตอบว่า อายตนะภายใน. ในคำเหล่านั้น
39,0107,022,คำว่า ฉ ๖ เป็นการกำหนดจำนวน. อายตนะทั้งหลายที่ประกอบในภายใน