Book,Page,LineNumber,Text
39,0073,001,ในไส้น้อยนั้น    ก็กำหนดว่า   ไส้น้อยย่อมไม่รู้ว่า   เราพันไส้ใหญ่ภาย
39,0073,002,ในไส้ใหญ่  ๒๑ ขนดไว้  แม้ไส้ใหญ่ก็ไม่รู้ว่า  ไส้น้อยพันเราไว้เปรียบเหมือน
39,0073,003,เชือก  [เล็ก]  ร้อยขดเชือกเช็ดเท้า  [เชือกใหญ่]  ย่อมไม่รู้ว่า   เราร้อยขดเชือก
39,0073,004,เช็ดเท้าไว้    แม้ขดเชือกเท้าก็ไม่รู้ว่า   เชือก   [เล็ก]   ร้อยเราไว้    ฉะนั้น.
39,0073,005,ด้วยว่าธรรมเหล่านั้น    เว้นจากความคิดคำนึงและพิจารณา ฯลฯ   ไม่ใช่บุคคล.
39,0073,006,โดยปริเฉท  ก็กำหนดว่า  ไส้น้อย    ตัดตอนด้วยส่วนแห่งไส้น้อย.   นี้เป็นการ
39,0073,007,กำหนดไส้น้อยนั้น  โดยสภาคส่วนการกำหนดโดยวิสภาคก็เช่นเดียวกับผลนั่นแล.
39,0073,008,การกำหนดไส้น้อยโดยวรรณะเป็นต้น   มีประการดังกล่าวมาฉะนี้.
39,0073,009,<H2>อุทริยํ   อาหารใหม่</H2>
39,0073,010,ต่อแต่นั้นไป  ก็กำหนดว่า โดยวรรณะ  <B>อาหารใหม่</B>มีสีเหมือนอาหาร
39,0073,011,ที่กลืนเข้าไป โดยสัณฐานที่สัณฐานเหมือนข้าวสารที่ผูกหย่อนๆในผ้ากรองน้ำ
39,0073,012,โดยทิศ   เกิดในทิศเบื้องบน.  โดยโอกาส  ตั้งอยู่ในท้อง   ธรรมดาว่าท้อง  เป็น
39,0073,013,พื้นของใส้ใหญ่     เสมือนโป่งลมที่เกิดเองตรงกลางผ้าเบียก    ซึ่งถูกบีบทั้งสอง
39,0073,014,ข้าง   ภายนอกเกลี้ยงเกลา   ภายในพัวพันด้วยกองขยะเนื้อ   เสมือนผ้าซับระดู
39,0073,015,เขรอะคล่ำคล่า    อาจารย์พวกหนึ่งกล่าวว่าเสมือนข้างในของผลขนุนต้ม  ดังนี้ก็มี.
39,0073,016,ในท้องนั้น   มีหนอนต่างด้วยหนอน ๓๒  ตระกูลอย่างนี้   คือ ตระกูลตักโกลกะ
39,0073,017,[ขนาดผลกระวาน]   กัณฑุปปาทกะ  [ขนาดไส้เดือน]  ตาบหิรกะ   [ขนาด
39,0073,018,เสี้ยนตาล]   เป็นต้น    คลาคล่ำ   ไตกันยั้วเยี้ย   อาศัยอยู่ประจำ   ซึ่งเมื่อไม่มี
39,0073,019,อาหารมีน้ำและข้าวเป็นต้น     ก็โลดแล่นต้องระงมชอนไชเนื้อหัวใจ    และเวลา
39,0073,020,คนกลืนกินอาหารมีน้ำและข้าวเป็นต้นลงไป     ก็เงยหน้าตาลีตาลานแย่งอาหาร
39,0073,021,๒ - ๓ คำที่คนกลืนลงไปครั้งแรก [ท้อง] จึงกลายเป็นบ้านเกิด   เป็นส้วมเป็น
39,0073,022,โรงพยาบาล และเป็นป่าช้าของหนอนเหล่านั้น  เป็นที่เปรียบเหมือนในฤดูสารท
39,0073,023,ฝนเม็ดหยาบ  ๆ  ตกลงมาในบ่อโสโครกใกล้ประตูหมู่บ้านคนจันฑาล     ซาก