Book,Page,LineNumber,Text
13,0389,001,พึงทราบวินิจฉัยในเรื่องนี้ต่อไปนี้.     บทว่า  <B>กปฺปํ</B>   ได้แก่อายุกัป. 
13,0389,002,พระตถาคตเมื่อกระทำอายุประมาณของเหล่ามนุษย์ในกาลนั้น ๆ ให้บริบูรณ์พึง
13,0389,003,ดำรงอยู่.    บทว่า  <B>กปฺปาวเสสํ  วา</B>  ได้แก่  เกินกว่าร้อยปี    ที่ตรัสไว้ว่า <B>อปฺปํ
13,0389,004,วา  ภิยฺโย</B>  น้อยกว่าร้อยปีหรือเกินกว่านั้น.     ส่วนพระมหาสิวเถระกล่าวว่า
13,0389,005,ชื่อว่าการบันลือในฐานะที่ไม่สมควรของพระพุทธเจ้าทั้งหลายไม่มี.      จริงอยู่
13,0389,006,พระองค์ทรงข่มเวทนาปางตายที่เกิดขึ้นในเวฬุวคามถึงสิบเดือนได้ฉันใด  ก็ทรง
13,0389,007,เข้าสมาบัตินั้นบ่อย ๆ ทรงข่มเวทนาได้ถึงสิบเดือนก็พึงทรงดำรงอยู่ได้ตลอด
13,0389,008,ภัททกัปนี้ได้ฉันนั้น.     ถามว่าก็เพราะเหตุไร     พระองค์จึงไม่ทรงดำรงอยู่.
13,0389,009,ตอบว่า เพราะขึ้นชื่อว่าสรีระที่มีใจครอง   ถูกวิโ รธิปัจจัยมีฟันหักเป็นต้นครอบ
13,0389,010,งำอยู่.   ความจริงพระพุทธะทั้งหลาย   ยังไม่ถึงภาวะแห่งวิโรธิปัจจัย   มีฟันหัก
13,0389,011,เป็นต้นย่อมปรินิพพานเสียในเวลาที่ทรงเป็นที่รักที่ชอบใจของมหาชนทีเดียว.
13,0389,012,อนึ่ง  เมื่อพระมหาสาวกผู้ตรัสรู้ตามพระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้ว    ก็พึงดำรงอยู่
13,0389,013,เหมือนตอแต่ละอัน ๆ แต่พระองค์เสด็จไปกับภิกษุหนุ่มและสามเณรเป็นบริวาร
13,0389,014,ก็พึงถูกเขาดูหมิ่นว่าโอ้โฮ   บริษัทของพระพุทธะทั้งหลาย.  เพราะฉะนั้น จึงไม่
13,0389,015,ทรงดำรงอยู่.      แม้เมื่อถูกกล่าวอย่างนี้พระองค์ก็จะทรงชอบพระทัย.     คำว่า
13,0389,016,<B>อายุกปฺโป</B> นี้   ท่านนิยามไว้ในอรรถกถาแล้ว. 
13,0389,017,ในคำว่า   <B>ยถา  ตํ  มาเรน ปริยุฏฺ€ิตจิตฺโต</B>  นี้  คำว่า  <B>ตํ</B>  เป็นเพียง
13,0389,018,นิบาต.  อธิบายว่า  ปุถุชนคนไรแม้อื่น  ถูกมารยึดจิต  ครอบงำจิต  ไม่พึงอาจ
13,0389,019,จะรู้แจ้งแทงตลอดได้ฉันใด     ท่านพระอานนท์ก็ไม่อาจรู้แจ้งแทงตลอดฉันนั้น
13,0389,020,เหมือนกัน.     ความจริงมารย่อมยึดจิตของผู้ที่ยังละวิปัลลาส  ๔  ไม่ได้ทุก ๆ
13,0389,021,ประการ.   พระเถระก็ยังละวิปัลลาส   ไม่ได้   ด้วยเหตุนั้น  มารจึงยึดครองจิต
13,0389,022,ท่านไว้.   ถามว่า ก็มารนั้น เมื่อยึดจิต กระทำอย่างไร. ตอบว่า มารแสดงอารมณ์
13,0389,023,คือรูปหรือให้ได้ยินอารมณ์คือเสียงที่น่ากลัว   แต่นั้น  เหล่าสัตว์เห็นรูปหรือได้