Book,Page,LineNumber,Text
13,0382,001,ดำริว่า จักปรินิพพานที่ไหนหนอ.  คิดอยู่ร่ำไปว่า ท่านราหุลปรินิพพานในดาว 
13,0382,002,ดึงส์   ท่านพระอัญญาโกญฑัญญะ    ในสระฉัททันต์   เราเล่าจะปรินิพพาน  ณ
13,0382,003,ที่ไหน.       ก็เกิดสติปรารภมารดาขึ้นว่า   มารดาของเราแม้เป็นมารดาของพระ
13,0382,004,อรหันต์ ๗ รูป  ก็ไม่เลื่อมใสในพระพุทธ  พระธรรม และพระสงฆ์  มารดานั้น
13,0382,005,มีอุปนิสัยหรือไม่หนอ ระลึกได้แล้วก็เห็นอุปนิสัยแห่งโสดาปัตติมรรค พิจารณา
13,0382,006,ว่ามารดาจักบรรลุด้วยเทศนาของใคร   ก็รู้ว่าจักบรรลุด้วยเทศนาของเรา   ไม่ใช่
13,0382,007,ของผู้อื่น    ก็ถ้าหากว่าเราพึงเป็นผู้ขวนขวายน้อยเสียไซร้    คนทั้งหลายก็จักว่า
13,0382,008,กล่าวเราเอาได้ว่า พระสารีบุตรเป็นที่พึ่งได้แม้แก่ชนอื่น ๆ จริงอย่างนั้น ในวัน
13,0382,009,เทศนาสมจิตตสูตรของท่าน  เทวดาแสนโกฏิก็บรรลุพระอรหัต    เทวดาที่บรรลุ
13,0382,010,มรรค ๓ นับไม่ถ้วน    และในที่อื่นปรากฏว่ามีการบรรลุกันมากมาย    อนึ่งเล่า
13,0382,011,"เพราะทำจิตให้เลื่อมใสในพระเถระ    ตระกูลถึง  ๘๐,๐๐๐   ตระกูล    บังเกิดใน"
13,0382,012,สวรรค์      บัดนี้  พระเถระไม่อาจเพื่อกำจัดแม้เพียงความเห็นผิดของมารดาได้
13,0382,013,เพราะฉะนั้น  จึงตกลงใจว่า  เราจักเปลื้องมารดาออกจากมิจฉาทิฏฐิ     แล้วจัก
13,0382,014,ปรินิพพานในห้องน้อยที่เกิด    ดำริต่อไปว่า เราจักทูลลาพระผู้มีพระภาคไปใน
13,0382,015,วันนี้นี่แหละ  จึงเรียกพระจุนทะเถระมาว่า มาไปกันเถิดท่านจุนทะ ท่านจงบอก
13,0382,016,ภิกษุบริษัท  ๕๐๐  รูปของเราว่า  อาวุโส  ท่านจงถือบาตรและจีวร  พระธรรม
13,0382,017,เสนาบดี  ประสงค์จะไปนาลกคาม.   พระเถระได้ทำอย่างนั้น.   ภิกษุเก็บเสนา-
13,0382,018,สนะถือบาตรจีวรมายังสำนักพระเถระ.
13,0382,019,พระเถระก็เก็บเสนาสนะ.   ปัดกวาดที่พักกลางวัน    ยืนอยู่ที่ประตูมองดู
13,0382,020,ที่พักกลางวัน  ดำริว่า  บัดนี้   นี้เป็นการเห็นครั้งสุดท้าย  ไม่มีการกลับมา  ผู้อัน
13,0382,021,ภิกษุ ๕๐๐ รูป แวดล้อมแล้ว  จึงเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า  ถวายบังคมแล้ว
13,0382,022,กราบทูลเป็นคำร้อยกรองกะพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า