Book,Page,LineNumber,Text
13,0536,001,<B>ทวยเทพชั้นดาวดึงส์   ผู้เป็นสาวกของ
13,0536,002,พระสุคตผู้ทรงภูริปัญญา   บรรลุคุณธรรม
13,0536,003,วิเศษแล้วในสุธรรมาสภานี้   ไพโรจน์ล่วง
13,0536,004,เทพเหล่าอื่นด้วยวรรณะ  ด้วยยศและอายุ.
13,0536,005,ทวยเทพ   ชั้น ดาวดึงส์  พร้อมกับ พระ-
13,0536,006,อินทร์ถวายนมัสการพระตถาคตและความ
13,0536,007,ที่พระธรรมเป็นธรรมดี  เห็นเหตุนี้แล้วย่อม
13,0536,008,บันเทิง ดังนี้.</B>
13,0536,009,[๑๙๔]   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   ทราบว่า   เพราะเหตุนั้น   เทวดาชั้น
13,0536,010,ดาวดึงส์     จึงดีใจเกิดปีติและโสมนัสยิ่งประมาณว่า      ทิพยกายบริบูรณ์หนอ
13,0536,011,อสุรกายย่อมเสื่อมไป  ครั้งนั้น ท้าวมหาราชทั้งสี่  ถึงแม้จะมีคำที่เทวดาชั้นดาว-
13,0536,012,ดึงส์คิดกันปรึกษากันถึงความประสงค์     ซึ่งเป็นเหตุให้นั่งประชุม ณ สุธรรมา
13,0536,013,สภากล่าวแล้ว  ก็มีในข้อประสงค์นั้น    ท้าวมหาราชทั้งสี่แม้รับคำสั่งกำชับมาแล้ว
13,0536,014,ก็มีในข้อประสงค์นั้น  ยืนอยู่บนอาสนะของตน ๆ ไม่หลีกไป.
13,0536,015,<B>ท้าวมหาราชเหล่านั้นผู้รับถ้อยคำ     รับ
13,0536,016,คำสั่งแล้ว   มีใจผ่องใส  สงบระงับ  ยืนอยู่
13,0536,017,บนอาสนะของตน ๆ ดังนี้.</B>
13,0536,018,[๑๙๕]  ครั้งนั้นแล   ในทิศอุดร   แสงสว่างอย่างยิ่งเกิดขึ้น   โอภาส
13,0536,019,ปรากฏล่วงซึ่งเทวานุภาพแห่งเทพทั้งหลาย  ลำดับนั้น  ท้าวสักกะจอมเทพ  จึง
13,0536,020,ตรัสเรียกทวยเทพชั้นดาวดึงส์ว่า  ดูก่อนท่านผู้นิรทุกข์  นิมิตปรากฏ แสงสว่าง
13,0536,021,เกิดขึ้น  โอภาสปรากฏ  พรหมจักเกิดฉันใด    ข้อที่ว่าแสงสว่างเกิดขึ้น  โอภาส
13,0536,022,ปรากฏนั่น   เป็นบุพพนิมิตเพื่อเกิดของพรหม  ฉันนั้น.