Book,Page,LineNumber,Text
13,0411,001,พระสงฆ์ด้วย    เมื่อเป็นเช่นนี้      กองบุญใหญ่ก็จักมีแก่บุตรเจ้ามัลละนั้น 
13,0411,002,เพราะฉะนั้น  จึงโปรดให้ถวายพระเถระผืนหนึ่ง.   ฝ่ายพระเถระจึงได้รับเพราะ
13,0411,003,เหตุนั้นเหมือนกัน.  บทว่า  <B>ธมฺมิยา  กถาย</B>  ได้แก่กถากล่าวอนุโมทนาวัตถุทาน
13,0411,004,บทว่า  <B>ภควโต  กายํ  อุปนามิตํ</B>    ได้แก่คล้องไว้โดยทำนองนุ่งห่ม.
13,0411,005,แม้พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงนุ่งผืนหนึ่ง ห่มผืนหนึ่งจากคู้ผ้านั้น.  บทว่า หตจฺจิกํ
13,0411,006,วิย   ความว่า  ถ่านเพลิงที่ปราศจากเปลว   ย่อมโชติช่วงข้างใน ๆ เท่านั้น    แต่
13,0411,007,แสงแห่งถ่านเพลิงนั้นไม่มีข้างนอกฉันใด    คู่ผ้าก็ฉันนั้นเหมือนกัน     ปรากฏว่า
13,0411,008,ขาดแสงภายนอก.
13,0411,009,ถามว่า   ในคำว่า   <B>อิเมสุ  โข  อานนฺท  ทฺวีสุ  กาเลสุ</B>  เหตุไร
13,0411,010,กายของพระตถาคตจึงบริสุทธิ์อย่างยิ่งอย่างนี้ในกาลทั้ง  ๒ นี้.      ตอบว่า   เพราะ
13,0411,011,ความวิเศษแห่งอาหารอย่างหนึ่ง   เพราะโสมนัสมีกำลังอย่างหนึ่ง.   ในกาลทั้ง  ๒
13,0411,012,นี้  เหล่าเทวดาในสากลจักรวาล  ใส่โอชะลงในอาหาร.  ก็โภชนะนั้นตกถึงท้อง
13,0411,013,ก็ก่อปสันนรูป.    อินทรีย์ที่มีใจเป็นที่ ๖ ก็รุ่งเรืองยิ่งนัก  เพราะมีรูปที่มีอาหาร
13,0411,014,เป็นสมุฏฐานสดใส.     ในวันที่พระองค์ตรัสรู้  ทรงระลึกว่า   กองกิเลสที่เราสั่ง
13,0411,015,สมมาหลายแสนโกฏิกัป     วันนี้เราละได้แล้วหนอ     จึงเกิดโสมนัสมีกำลังขึ้น.
13,0411,016,จิตก็ใส.   เมื่อจิตใส   โลหิตก็ใส.   เมื่อโลหิตใส   อินทรีย์มีใจเป็นที่ ๖ ก็รุ่งเรือง
13,0411,017,อย่างยิ่ง.     ในวันปรินิพพาน   ทรงรำลึกว่า   วันนี้เดี๋ยวนี้    เราจะเข้าไปสู่นคร
13,0411,018,อมตมหาปรินิพพาน  ที่พระพุทธเจ้าหลายแสนพระองค์เข้าไปแล้ว    ดังนี้   จึง
13,0411,019,เกิดโสมนัสมีกำลังขึ้น.  จิตก็ใส  เมื่อจิตใส  โลหิตก็ใส  เมื่อโลหิตใส  อินทรีย์
13,0411,020,มีใจเป็นที่  ๖ ก็รุ่งเรืองอย่างยิ่ง.        พึงทราบว่า     พระวรกายของพระตถาคต
13,0411,021,บริสุทธิ์อย่างยิ่ง   มีในกาลทั้ง ๒ นี้    ด้วยอาหารและโสมนัสมีกำลังด้วยประการ
13,0411,022,ฉะนี้.