|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
39,0325,001,ส่วนการพรรณนาความ มีดังต่อไปนี้
|
|
39,0325,002,ความที่บุคคลอาศัยมิตรสัมปทา คืออาศัยพระศาสดาหรือสพรหมจารีผู้
|
|
39,0325,003,เป็นที่ดังแห่งความเคารพท่านใดท่านหนึ่ง รับโอวาทและอนุศาสนีจากท่านแล้ว
|
|
39,0325,004,ประกอบโดยอุบายแยบคาย ด้วยการปฏิบัติตามที่ท่านสอน เป็นผู้ชำนาญ ใน
|
|
39,0325,005,วิชชา ๓ มีบุพเพนิวาสญาณเป็นต้น และในวิมุตติที่ต่างโดยสมาบัติ ๘ และ
|
|
39,0325,006,พระนิพพาน ที่มาอย่างนี้ว่า ในธรรมเหล่านั้น วิมุตติคืออะไร คือความ
|
|
39,0325,007,หลุดพ้นอันยิ่งแห่งจิตและนิพพาน โดยอรรถว่า ไม่ชักช้าโดยประการนั้น ๆ
|
|
39,0325,008,นี้ใด ผลที่ตรัสเป็นส่วนที่ แม้นี้ พึงทราบว่าอิฐผลทั้งหมดนั้นอัน บุคคล
|
|
39,0325,009,ย่อมได้ด้วยบุญนิธินี้.
|
|
39,0325,010,<H2>พรรณนาคาถาที่ ๑๕</H2>
|
|
39,0325,011,พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นทรงแสดงนิพพานสมบัติที่พึงได้ด้วยอานุภาพ
|
|
39,0325,012,แห่งบุญอันเป็น ส่วนแห่งความเป็นผู้ชำนาญในวิชชาและวิมุตติที่กล่าวมาก่อน
|
|
39,0325,013,แล้ว ที่พึงบรรลุแม้โดยอำนาจแห่งไตรวิชชา และอุภโตภาควิมุตติ ด้วยคาถา
|
|
39,0325,014,นี้อย่างนี้แล้ว บัดนี้ เพราะเหตุที่ท่านถึงความเป็นผู้บรรลุความเป็นผู้ชำนาญ
|
|
39,0325,015,ในวิชชาและวิมุตติ แม้เป็นผู้มีวิชชา ๓ และหลุดพ้นแล้ว โดยส่วน ๒
|
|
39,0325,016,[คือ เจโตวิมุตติและปัญญาวิมุตติ ] ท่านเหล่านั้น มิใช่ได้ความเจริญแห่งคุณมี
|
|
39,0325,017,ปฏิสัมภิทาเป็นต้นไปทั้งหมด แต่ความเจริญแห่งคุณ อันบุคคลย่อมได้ด้วย
|
|
39,0325,018,บุญสัมปทานี้ แม้ที่ทำแล้วโดยประการนั้น ๆ โดยเป็นปทัฏฐานแห่งวิมุตตินั้น
|
|
39,0325,019,ฉะนั้น เมื่อทรงแสดงความเจริญแห่งคุณแม้นั้น จึงตรัสคาถานี้ว่า
|
|
39,0325,020,<B>ปฏิสัมภิทา วิโมกข์ สาวกบารมี ปัจเจกโพธิ
|
|
39,0325,021,และพุทธภูมิอันใด อิฐผลทั้งหมดนั้นอันบุคคลย่อมได้
|
|
39,0325,022,ด้วยบุญนิธินี้.</B>
|
|
|