| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0323,001,<H2>พรรณนาคาถาที่ ๑๓</H2> | |
| 39,0323,002,พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นทรงแสดงสมบัติคือความเป็นพระราชาของ | |
| 39,0323,003,เทวดาและมนุษย์ ที่บุคคลพึงได้ด้วยบุญญานุภาพ ด้วยคาถานี้อย่างนี้แล้ว | |
| 39,0323,004,บัดนี้ เมื่อทรงทำสมบัติที่ตรัสด้วยสองคาถาไว้ข้างหน้าโดยย่อจะทรงแสดงสมบัติ | |
| 39,0323,005,คือพระนิพพาน จึงตรัสคาถานี้ว่า | |
| 39,0323,006,<B>สมบัติของมนุษย์ ความยินดีอันใดในเทวโลก | |
| 39,0323,007,และสมบัติคือพระนิพพานใด ข้อผลทั้งหมดนั้น อัน | |
| 39,0323,008,บุคคลย่อมได้ด้วยบุญนิธินี้.</B> | |
| 39,0323,009,พรรณนาบทของคาถานั้น มีดังนี้ ชื่อว่า <B>มานุสี</B> เพราะเป็นของ | |
| 39,0323,010,มนุษย์ทั้งหลาย มานุสีนั่นแล ชื่อว่า <B>มานุสีกา.</B> ความถึงพร้อมชื่อว่า | |
| 39,0323,011,สมบัติ . โลกของเทวดาทั้งหลาย ชื่อว่า <B>เทวโลก.</B> ในเทวโลกนั้น. บทว่า <B>ยา</B> | |
| 39,0323,012,เป็นการถือเอาไม่มีเหลือเลย. ชื่อว่า <B>รติ</B> เพราะยินดีด้วยสมบัติที่เกิดภายในหรือ | |
| 39,0323,013,เป็นเครื่องอุปกรณ์ภายนอก. คำนี้เป็นชื่อของสุขและวัตถุเครื่องให้มีสุข. คำว่า | |
| 39,0323,014,ยา เป็นคำแสดงความที่ไม่แน่นอน. <B>จ</B> ศัพท์ มีความว่ารวมกับสมบัติทั้งปวง. | |
| 39,0323,015,พระนิพพานนั้นแล ชื่อว่า สมบัติคือพระนิพพาน. | |
| 39,0323,016,ก็การพรรณนาความ มีดังนี้ ด้วยบทว่า <B>สุวณฺณตา</B> เป็นต้น | |
| 39,0323,017,สมบัติและความยินดีนั้นใด ตรัสไว้ว่า <B>มานุสิกา จ สมฺปตฺติ เทวโลเก | |
| 39,0323,018,จ ยา รติ</B> สมบัติของมนุษย์ และความยินดีใดในเทวโลก. สมบัติและ | |
| 39,0323,019,ความยินดีนั้นทั้งหมด และสมบัติคือพระนิพพาน ที่บุคคลพึงบรรลุโดยเป็น | |
| 39,0323,020,พระอริยบุคคล ที่เป็นสัทธานุสารีเป็นต้น อื่น ๆ อิฐผลดังกล่าวมานี้ที่ตรัส | |
| 39,0323,021,เป็นที่สาม พึงทราบว่า อิฐผลทั้งหมดนั้นอันบุคคลย่อมได้ด้วยบุญนิธินี้. | |
| 39,0323,022,อีกนัยหนึ่ง สมบัติของมนุษย์อันใด ที่มิได้ตรัสไว้ก่อนด้วยอิฐผลมีความ | |
| 39,0323,023,มีวรรณะงามเป็นต้น และต่างโดยความรู้ความฉลาดเป็นต้น ซึ่งท่านแสดง | |