|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
39,0314,001,<B>เราถวายดอกไม้ดอกเดียว ก็ไม่รู้จักทุคคติ ถึง
|
|
39,0314,002,แปดสิบโกฏิกัป นี้ผลของการถวายดอกไม้.</B>
|
|
39,0314,003,และว่า
|
|
39,0314,004,<B>มตฺตาสุขปริจฺจาคา ปสฺเส เจ วิปุลํ สุขํ
|
|
39,0314,005,ถ้าบุคคลพึงเห็นสุขอันไพบูลย์ เพราะสละสุข
|
|
39,0314,006,พอประมาณไซร้.</B>
|
|
39,0314,007,พึงทราบการจำแนกผลทาน แม้ในวัตถุมีพระสงฆ์เป็นต้น ตามนัยที่
|
|
39,0314,008,กล่าวไว้แล้วในทักขิณาวิสุทธิสูตรและเวลามสูตรเป็นต้น ด้วยประการฉะนี้.
|
|
39,0314,009,อนึ่ง ทรงแสดงความเป็นไปและความเจริญผลแห่งทาน ในวัตถุมีเจดีย์เป็นต้น
|
|
39,0314,010,โดยประการใด ก็พึงปรารภคุณนั้น ๆ ในที่ทั้งปวง ตามความประกอบแล้ว
|
|
39,0314,011,จึงทราบความเป็นไปและความเจริญผลแห่งศีล ส่วนที่เป็นจารีตศีลวาริตศีล
|
|
39,0314,012,สัญญมะ ส่วนที่เป็นพุทธานุสสติเป็นต้น และทมะ ส่วนที่เป็นวิปัสสนา มนสิการ
|
|
39,0314,013,และการพิจารณาวัตถุนั้น โดยประการนั้น.
|
|
39,0314,014,<H2>พรรณนาคาถาที่ ๘</H2>
|
|
39,0314,015,พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นทรงแสดงวัตถุ ต่างโดยเจดีย์เป็นต้น ของ
|
|
39,0314,016,ขุมทรัพย์ที่สำเร็จด้วยบุญ ซึ่งเขาฝังไว้ด้วยทานเป็นต้น อย่างนี้แล้ว บัดนี้
|
|
39,0314,017,เมื่อทรงแสดงความต่างของขุมทรัพย์นั้น ที่เขาฝังลงในวัตถุเหล่านั้น จาก
|
|
39,0314,018,ขุมทรัพย์ที่ฝังลงในที่ลึกนั้นเป็นที่สุด จึงตรัสว่า
|
|
39,0314,019,<B>ขุมทรัพย์ ที่เขาฝังไว้ดีแล้วนั้น ใคร ๆ ก็ผจญ
|
|
39,0314,020,ไม่ได้ ติดตานไปได้ ในเนื้อบรรดาโภคะที่จำต้องละ
|
|
39,0314,021,ไป เขาก็พาขุมทรัพย์คือบุญไปด้วยได้.</B>
|
|
|