| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0310,001,ในที่ลึกมีนี้เป็นที่สุด ท่านอธิบายว่าดีตราบเท่าที่นับได้ว่าฝังไว้ในที่ลึกมีน้ำเป็น | |
| 39,0310,002,ที่สุด. บทว่า <B>น สพฺโพ สพฺพทาเยว ตสฺส ตํ อุปกปฺปติ</B> ความว่า | |
| 39,0310,003,ขุมทรัพย์ย่อมไม่สำเร็จประโยชน์ ไม่สำเร็จผลแม้ทั้งหมด ท่านอธิบายว่า ไม่ | |
| 39,0310,004,สามารถทำกิจตามที่กล่าวมาแล้ว แก่บุรุษที่ฝังไว้ได้ทุกเวลา. คืออะไรเล่า คือ | |
| 39,0310,005,ว่า บางครั้งก็สำเร็จประโยชน์ บางครั้งก็ไม่สำเร็จประโยชน์เลย. ศัพท์ว่า <B>ตํ</B> | |
| 39,0310,006,ในคาถานั้น พึงเห็นว่าเป็นนิบาต ลงในอรรถว่าปทปูรณะทำบทให้เต็ม เช่นใน | |
| 39,0310,007,ประโยคเป็นต้นอย่างนี้ว่า <B>ยถา ตํ อปฺปมตฺตสฺส อาตาปิโน.</B> หรือว่าท่าน | |
| 39,0310,008,ทำลิงค์ [เพศศัพท์] ให้ต่างกัน เมื่อควรจะกล่าวว่า <B>โส</B> ก็กล่าวเสียว่า <B>ตํ.</B> จริง | |
| 39,0310,009,อยู่เมื่อกล่าวอย่างนั้น ความนั้น ก็รู้ได้สะดวก. | |
| 39,0310,010,<H2>พรรณนาคาถาที่ ๔ และที่ ๕</H2> | |
| 39,0310,011,พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นตรัสว่า <B>น สพฺโพ สพฺพทาเยว ตสฺส ตํ | |
| 39,0310,012,อุปกปฺปติ</B> อย่างนี้ บัดนี้ เมื่อจะทรงแสดงเหตุที่ไม่สำเร็จประโยชน์ จึง | |
| 39,0310,013,ตรัสว่า | |
| 39,0310,014,<B>เพราะขุมทรัพย์เคลื่อนย้ายจากที่ไปเสียบ้าง ความ | |
| 39,0310,015,จำของเขา คลาดเคลื่อนไปเสียบ้าง พวกนาคลักไป | |
| 39,0310,016,เสียบ้าง พวกยักษ์ลักไปเสียบ้าง ทายาทผู้รับมรดกที่ | |
| 39,0310,017,ไม่เป็นที่รักขุดเอาไป เมื่อเขาไม่เห็นบ้าง.</B> | |
| 39,0310,018,คาถานั้น มีความว่า ขุมทรัพย์นั้น เคลื่อนย้ายออกไปจากที่ ๆ เขาฝัง | |
| 39,0310,019,ไว้ดีแล้ว คือ แม้ไม่มีเจตนาก็ไปที่อื่นได้ โดยเจ้าของสิ้นบุญบ้าง. ความจำ | |
| 39,0310,020,ของเขา คลาดเคลื่อน คือเขาจำไม่ได้ถึงที่ ๆ ฝังขุมทรัพย์ไว้บ้าง พวกนาค ที่ | |
| 39,0310,021,ความสิ้นบุญของเขาเตือนแล้ว ยักย้ายขุมทรัพย์นั้น เอาไปที่อื่นเสียบ้าง พวก | |
| 39,0310,022,ยักษ์ลักพาเอาไปตามชอบใจเสียบ้าง พวกทายาทผู้รับมรดกที่ไม่ชอบกัน ขุด | |