| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0265,001,พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นตรัสพระปริยัตติธรรม ที่เสมือนพุ่มไม้งาม | |
| 39,0265,002,ในป่า ที่ยอดกิ่งออกดอกบานสะพรั่งอย่างนี้แล้ว บัดนี้ ทรงอาศัยพระปริยัตติ- | |
| 39,0265,003,ธรรมนั้นนั่นแล จึงทรงประกอบสัจจวจนะ ที่มีพุทธรัตนะเป็นที่ตั้งว่า <B>อิทมฺปิ | |
| 39,0265,004,พุทฺเธ รตนํ ปณีตํ</B> แม้อันนี้ ก็เป็นรัตนะอันประณีตในพระพุทธเจ้า. ความ | |
| 39,0265,005,แห่งสัจจวจนะนั้น พึงทราบตามนัยที่กล่าวมาก่อนแล้วนั่นแล. แต่พึงประกอบ | |
| 39,0265,006,ความอย่างเดียวอย่างนี้ว่า คุณชาตกล่าวคือพระปริยัตติธรรมมีประการตามที่ | |
| 39,0265,007,กล่าวมาแล้ว แม้นี้ ก็เป็นรัตนะอันประณีตในพระพุทธเจ้า. พวกอมนุษย์ใน | |
| 39,0265,008,แสนโกฏิจักรวาล ก็พากันยอมรับพุทธอาชญาแห่งพระคาถานี้แล. | |
| 39,0265,009,<H2>พรรณนาคาถาว่า วโร วรญฺญู</H2> | |
| 39,0265,010,พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นตรัสสัจจวจนะ ที่มีพุทธรัตนะเป็นที่ตั้ง | |
| 39,0265,011,ด้วยปริยัตติธรรมอย่างนี้แล้ว บัดนี้ จึงทรงเริ่มตรัสด้วยโลกุตรธรรมว่า <B>วโร | |
| 39,0265,012,วรญฺญู.</B> ในคำนั้น บทว่า <B>วโร</B> ความว่า พระพุทธเจ้าผู้อันผู้มีอัธยาศัย | |
| 39,0265,013,น้อมใจเธอที่ประณีตปรารถนาว่า โอหนอ ! แม้เรา ก็จักเป็นเช่นนี้. หรือ | |
| 39,0265,014,พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสูงสุด ประเสริฐสุด เพราะประกอบด้วยพระคุณอัน | |
| 39,0265,015,ประเสริฐ. บทว่า <B>วรญฺญู</B> ได้แก่ ผู้ทรงรู้พระนิพพาน. จริงอยู่ พระนิพพาน | |
| 39,0265,016,ชื่อว่า ประเสริฐ เพราะอรรถว่าสูงสุดกว่าธรรมทั้งปวง. ก็พระพุทธเจ้าพระ- | |
| 39,0265,017,องค์นั้น ตรัสรู้ปรุโปร่ง ซึ่งพระนิพพานนั้น ที่โคนโพธิพฤกษ์ ด้วยพระองค์ | |
| 39,0265,018,เอง. บทว่า <B>วรโท.</B> ความว่า ประทานธรรมอันประเสริฐที่เป็นส่วนตรัสรู้ | |
| 39,0265,019,และส่วนที่อบรมบ่มบารมีแก่สาวกทั้งหลาย มีพระปัญจวัคคีย์ พระภัททวัคคีย์ | |
| 39,0265,020,และชฎิลเป็นต้น และแก่เทวดาและมนุษย์อื่น ๆ. บทว่า <B>วราหโร</B> ได้แก่ | |
| 39,0265,021,ที่เรียกว่า วราหโร เพราะทรงนำมาซึ่งมรรคอันประเสริฐ จริงอยู่ พระผู้มี- | |
| 39,0265,022,พระภาคเจ้าพระองค์นั้น ทรงบำเพ็ญบารมี ๓๐ ทัศ มาตั้งแต่พระพุทธเจ้า | |