| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0254,001,พระอรหัตผล. ผู้บรรลุคุณควรบรรลุนั้น เหตุนั้น จึงชื่อว่า <B>ปตฺติปตฺตา.</B> | |
| 39,0254,002,บทว่า <B>อมตํ</B> ได้แก่ พระนิพพาน. บทว่า <B>วิคยฺห</B> ได้แก่เข้าถึงโดยอารมณ์ | |
| 39,0254,003,บทว่า <B>ลทฺธา</B> แปลว่า ได้แล้ว. บทว่า <B>มุธา</B> ได้แก่ โดยไม่มีค่าคือ ไม่ทำ | |
| 39,0254,004,ค่าแม้เพียงกากณึกหนึ่ง. บทว่า <B>นิพฺพุตึ</B> ได้แก่ ผลสมาบัติ ที่ระงับความ | |
| 39,0254,005,กระวนกระวายด้วยอำนาจกิเลสเสียแล้ว. บทว่า <B>ภุญฺชมานา</B> ได้แก่ เสวย | |
| 39,0254,006,อยู่. ท่านอธิบายไว้อย่างไร. ท่านอธิบายว่า ชนเหล่าใด ในศาสนาของพระ | |
| 39,0254,007,โคดมนี้ ชื่อว่าประกอบดีแล้ว เพราะถึงพร้อมด้วยศีล ชื่อว่า มีใจหนักแน่น | |
| 39,0254,008,เพราะถึงพร้อมด้วยสมาธิ ชื่อว่าไร้ความอาลัยเพราะถึงพร้อมด้วยปัญญา ชนเหล่า | |
| 39,0254,009,นั้น ก็เข้าถึงอมตะด้วยสัมมาปฏิบัตินี้เป็นผู้ได้เปล่า ๆ เสวยความดับซึ่งเข้าใจได้ | |
| 39,0254,010,ว่าผลสมาบัติ ชื่อว่า เป็นผู้บรรลุคุณที่ควรบรรลุ. | |
| 39,0254,011,พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้น ตรัสคุณของสังฆรัตนะ โดยพระขีณาสว- | |
| 39,0254,012,บุคคล ผู้เสวยผลสมาบัติอย่างนี้แล้ว บัดนี้ทรงอาศัยคุณนั้นนั่นแล จึงทรง | |
| 39,0254,013,ประกอบสจัจวจนะ ว่า <B>อิทมฺปิ สงฺเฆ รตนํ ปณีตํ</B> แม้อันนี้ ก็เป็น | |
| 39,0254,014,รัตนะอันประณีตในพระสงฆ์ ความแห่งสัจจวจนะนั้น พึงทราบตามนัยที่กล่าว | |
| 39,0254,015,ก่อนแล้ว พวกอมนุษย์ในแสนโกฏิจักรวาล ก็พากันยอมรับพุทธอาชญาแห่ง | |
| 39,0254,016,พระคาถาแม้นี้แล. | |
| 39,0254,017,<H2>พรรณนาคาถาว่า ยถินฺทขีโล</H2> | |
| 39,0254,018,พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้น ตรัสสัจจวจนะมีสังฆรัตนะเป็นที่ตั้ง โดย | |
| 39,0254,019,ขีณาสวบุคคล อย่างนี้แล้ว ทรงเริ่มตรัส โดยคุณของพระโสดาบันเท่านั้นว่า | |
| 39,0254,020,<B>ยถินฺทขีโล</B> เป็นต้น. ในคำนั้น บทว่า <B>ยถา</B> เป็นคำอุปมา. คำว่า | |
| 39,0254,021,<B>อินฺทขีโล</B> นี้ เป็นชื่อของเสาไม้แก่นที่เขาตอกจมดิน ๘ ศอก หรือ ๑๐ ศอก | |
| 39,0254,022,ภายในธรณีประตู เพื่อป้องกันประตูพระนคร. บทว่า <B>ปวึ</B> แปลว่า แผ่นดิน | |