| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0233,001,ถวายสลากภัตตทานเป็นอาทิ ทำพลีกรรมมุ่งถึงอารัก เทวดาจนถึงด้วยการมอบ | |
| 39,0233,002,ปัตติทานให้ส่วนบุญแก่พรหมและเทวดาทั้งหลายและทำพลีกรรมในเวลากลาง | |
| 39,0233,003,คืน ด้วยการยกฉัตรตามประทีปประดับมาลัย และด้วยจัดให้มีการฟังธรรม | |
| 39,0233,004,ตลอดคืนยังรุ่งเป็นต้น มนุษย์เหล่านั้น พวกท่านจะไม่พึงอารักขาได้อย่างไร. | |
| 39,0233,005,เพราะเหตุที่มนุษย์พวกใดทำพลีกรรมอุทิศพวกท่านทั้งกลางวัน ทั้งกลางคืนอย่าง | |
| 39,0233,006,นี้ ฉะนั้น พวกท่านโปรดรักษามนุษย์พวกนั้นเถิด. อธิบายว่า ฉะนั้น พวก | |
| 39,0233,007,ท่านจงคุ้มครองรักษามนุษย์พวกนั้น คือเป็นผู้ไม่ประมาท ทำความเป็นผู้ | |
| 39,0233,008,กตัญญูนั้น ไว้ในดวงใจ ระลึกถึงอยู่เป็นนิตย์ จงนำสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล | |
| 39,0233,009,แก่พวกเขาออกไป จงนำเข้าไปแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์เกื้อกูล. | |
| 39,0233,010,<H2>พรรณนาคาถาว่า ยงฺกิญจิ</H2> | |
| 39,0233,011,พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นทรงแสดงว่ามนุษย์มีอุปการะในเทวดาทั้ง | |
| 39,0233,012,หลายอย่างนี้แล้ว จึงทรงเริ่มประกอบสัจจวจนะ. โดยนัยว่า <B>ยงฺกิญฺจิ วิตฺตํ</B> | |
| 39,0233,013,ดังนี้เป็นต้น เพื่อทรงระงับอุปัทวะของมนุษย์เหล่านั้น และเพื่อการฟังธรรม | |
| 39,0233,014,ของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายด้วยการประกาศคุณของพระรัตนตรัยมีพระพุทธ- | |
| 39,0233,015,เจ้าเป็นต้น . ในสัจจวจนะนั้น บทว่า <B>ยงฺกิญฺจิ</B> ความว่า ท่านยึดถือไม่เหลือ | |
| 39,0233,016,เลยโดยไม่กำหนดไว้ คือสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ควรทำการแลกเปลี่ยนได้ในถิ่นนั้น ๆ. | |
| 39,0233,017,บทว่า <B>วิตฺตํ</B> ได้แก่ทรัพย์. จริงอยู่ทรัพย์นั้น ชื่อว่า <B>วิตตะ</B> เพราะให้เกิด | |
| 39,0233,018,ความปลื้มใจ. ทรงแสดงมนุษยโลกด้วยบทว่า <B>อิธ วา.</B> ทรงแสดงโลกที่เหลือ | |
| 39,0233,019,นอกจากมนุษยโลกนั้น ด้วยบทว่า <B>หุรํ วา.</B> ด้วยสองบทนั้น พึงทราบว่ากิน | |
| 39,0233,020,ความถึงนาคและสุบรรณ เป็นต้น ที่เหลือ เว้นมนุษย์และเทวดาทั้งหลายเพราะ | |
| 39,0233,021,เมื่อพร้อมที่จะถือเอาโลกทั้งปวง เว้นมนุษย์ทั้งหลาย ก็ได้ตรัสไว้ข้างหน้า | |
| 39,0233,022,ว่า <B>สคฺเคสุ วา.</B> | |