| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0217,001,<B>สักกาายทิฏฐิ วิจิกิจฉา และสีลัพพตปรามาส | |
| 39,0217,002,อย่างใดอย่างหนึ่งมีอยู่ สังโยชน์ธรรมเหล่านั้นย่อมเป็น | |
| 39,0217,003,อันพระโสดาบันละได้แล้ว พร้อมกับทัสสนสัมปทา | |
| 39,0217,004,[คือโสดาปัตติมรรค] ที่เดียว อนึ่ง พระโสดาบัน | |
| 39,0217,005,เป็นผู้พ้นแล้วจากอบายทั้ง ๔ ไม่อาจที่จะทำอภิฐาน ๖ | |
| 39,0217,006,[คืออนันตริยธรรม ๕ กับการเข้ารีต] แน่อันนี้เป็น | |
| 39,0217,007,รัตนะอันประณีตในพระสงฆ์ ด้วยคำสัตย์นี้ ขอความ | |
| 39,0217,008,สวัสดี จงมี. | |
| 39,0217,009,ถึงแม้ว่าพระโสดาบันนั้น ยังทำบาปกรรมทาง | |
| 39,0217,010,กายวาจาหรือใจไปบ้าง [เพราะความประมาท] ท่าน | |
| 39,0217,011,ไม่อาจจะปกปิดบาปกรรมนั้นได้ พระผู้มีพระภาคเจ้า | |
| 39,0217,012,ก็ตรัสความที่พระโสดาบัน ผู้เห็นบทคือพระนิพพาน | |
| 39,0217,013,แล้ว ไม่อาจปกปิดบาปกรรมนั้นไว้แล้ว แม้อันนี้ เป็น | |
| 39,0217,014,รัตนะอัน ประณีตในพระสงฆ์ด้วยคำสัตย์นี้ ขอความ | |
| 39,0217,015,สวัสดี จงมี. | |
| 39,0217,016,พุ่มไม้งามในป่า ยอดมีดอกบานสะพรั่งในต้น | |
| 39,0217,017,เดือนคิมหะ แห่งฤดูคิมหันต์ฉันใด พระผู้มีพระภาคเจ้า | |
| 39,0217,018,ได้ทรงแสดงธรรมอันประเสริฐ อันให้ถึงพระนิพพาน | |
| 39,0217,019,เพื่อประโยชน์อย่างยิ่งแก่สัตว์ทั้งหลาย ก็อุปมาฉันนั้น | |
| 39,0217,020,แม้อันนี้เป็นรัตนะอันประณีตในพระพุทธเจ้า. ด้วยคำ | |
| 39,0217,021,สัตย์นี้ ขอความสวัสดี จงมี. | |
| 39,0217,022,พระพุทธเจ้าผู้ประเสริญ ทรงรู้ธรรมอันประเสริฐ | |
| 39,0217,023,ประทานธรรมอันประเสริญ ทรงนำมาซึ่งธรรมอัน</B> | |