| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0170,001,<B>เทวดาและมนุษย์เป็นอันมาก ปรารถนาความ | |
| 39,0170,002,สวัสดี จึงพากันคิดมงคลทั้งหลาย ขอพระองค์โปรด | |
| 39,0170,003,ตรัสบอกมงคลด้วยเถิด พระเจ้าข้า.</B> | |
| 39,0170,004,ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์เป็นผู้ซึ่งข้าพระองค์ทูลถามแล้ว | |
| 39,0170,005,โดยอนุมัติของเทวดาเหล่านั้น และโดยอนุเคราะห์มนุษย์ทั้งหลาย มงคลอันใด | |
| 39,0170,006,เป็นอุดมสูงสุด เพราะนำมาซึ่งประโยชน์สุขแก่ข้าพระองค์หมดด้วยกัน โปรด | |
| 39,0170,007,อาศัยพระกรุณาตรัสบอกมงคลอันนั้น แก่ข้าพระองค์ทั้งหลายแล. | |
| 39,0170,008,<H2>พรรณนาคาถาว่า อเสวนา จ</H2> | |
| 39,0170,009,พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงสดับคำของเทพบุตรนั้น อย่างนี้แล้ว จึงตรัส | |
| 39,0170,010,พระคาถาว่า <B>อเสวนา จ พาลานํ</B> เป็นต้น. ในพระคาถานั้น บทว่า <B>อเสวนา</B> | |
| 39,0170,011,ได้แก่ การไม่คบ ไม่เข้าไปใกล้. | |
| 39,0170,012,บทว่า <B>พาลานํ</B> ความว่า ชื่อว่าพาล เพราะเป็นอยู่ หายใจได้ | |
| 39,0170,013,อธิบายว่า เป็นอยู่โดยเพียงหายใจเข้าหายใจออก ไม่เป็นอยู่โดยความเป็นอยู่ | |
| 39,0170,014,ด้วยปัญญา. ซึ่งพาลเหล่านั้น. | |
| 39,0170,015,บทว่า <B>ปณฺฑิตานํ</B> ความว่า ชื่อว่าบัณฑิต เพราะดำเนินไป อธิบาย | |
| 39,0170,016,ว่า ดำเนินไปด้วยคติ คือความรู้ในประโยชน์ที่เป็นปัจจุบันและภายภาคหน้า | |
| 39,0170,017,ซึ่งบัณฑิตเหล่านั้น. | |
| 39,0170,018,บทว่า <B>เสวนา</B> ได้แก่ การคบ การเข้าใกล้ ความมีบัณฑิตนั้น | |
| 39,0170,019,เป็นสหาย มีบัณฑิตนั้น เป็นเพื่อน ความพรักพร้อมด้วยบัณฑิตนั้น. | |
| 39,0170,020,บทว่า <B>ปูชา</B> ได้แก่ การสักการะ เคารพนับถือ กราบไหว้. | |
| 39,0170,021,บทว่า <B>ปูชเนยฺยานํ</B> แปลว่า ผู้ควรบูชา. | |