| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0157,001,<H2>แก้ อภิกฺกนุตศัพท์</H2> | |
| 39,0157,002,ในคำว่า <B>อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา</B> นี้ อภิกกันตศัพท์ใช้ในความ | |
| 39,0157,003,ทั้งหลาย มี <B>สิ้นไป ดี งาม ยินดียิ่ง</B> เป็นต้น. | |
| 39,0157,004,ในความเหล่านั้น ใช้ในความว่า <B>สิ้นไป</B> ได้ในประโยคเป็นต้นอย่างนี้ | |
| 39,0157,005,"ว่า <B>อภิกฺกนฺตา ภนฺเต รตฺติ, นิกฺขนฺโต ปโม ยาโม จิรนิสินฺโน" | |
| 39,0157,006,ภิกฺขุสงฺโฆ อุทฺทิสตุ ภนฺเต ภควา ภิกฺขูนํ ปาฏิโมกฺขํ</B> ข้าแต่พระ- | |
| 39,0157,007,องค์ผู้เจริญ ราตรี<B>สิ้นไป</B>แล้ว ปฐมยานล่วงไปแล้ว ภิกษุสงฆ์นั่งนานแล้ว ขอ | |
| 39,0157,008,พระผู้มีพระภาคเจ้า โปรดทรงแสดงปาฏิโมกข์แก่ภิกษุทั้งหลายเถิดพระเจ้าข้า. | |
| 39,0157,009,ใช้ในความว่า ดี ได้ในประโยคเป็นต้นอย่างนี้ว่า <B>อยํ อิเมสํ จตุนฺนํ | |
| 39,0157,010,ปุคฺคาลานํ อภิกฺกนฺตตโต จ ปณีตตโร จ</B> นี้ดีกว่า ประณีตกว่า บุคคล | |
| 39,0157,011,๔ จำพวกนี้. | |
| 39,0157,012,ใช้ในความว่า <B>งาม</B> ได้ในประโยคเป็นต้นอย่างนี้ว่า | |
| 39,0157,013,<B>โก เม วนฺทติ ปาทานิ อิทฺธิยา ยสสา ชลํ | |
| 39,0157,014,อภิกนฺเตน วณฺเณน สพฺพา โอภาสยํ ทิสา. | |
| 39,0157,015,ใครหนอ รุ่งเรืองด้วยฤทธิ์ด้วยยศ มีวรรณะงาม | |
| 39,0157,016,ส่องรัศมีสว่างทั่วทิศ มาไหว้เท้าเรา.</B> | |
| 39,0157,017,ใช้ในความว่า <B>ยินดียิ่ง</B> ได้ในประโยคเป็นต้นอย่างนี้ว่า <B>อภิกฺกนฺตํ | |
| 39,0157,018,โภ โคตม อภิกฺกนฺตํ โภ โคตม ไพเราะจริง ท่านพระโคดม | |
| 39,0157,019,ไพเราะจริง ท่านพระโคดม.</B> | |
| 39,0157,020,แต่ในพระสูตรนี้ ใช้ในความว่า <B>สิ้นไป.</B> ท่านอธิบายว่า บทว่า | |
| 39,0157,021,<B>อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา</B> แปลว่า เมื่อราตรีสิ้นไปแล้ว. | |
| 39,0157,022,ในคำว่า <B>อภิกนฺตวณฺณา</B> นี้ <B>อภิกกันต</B>ศัพท์ในความว่า <B>งาม. | |
| 39,0157,023,วัณณ</B>ศัพท์ ใช้ในความว่า <B>ผิว สรรเสริญ พวกตระกูล เหตุ ทรวดทรง | |
| 39,0157,024,ขนาด รูปายตนะ</B> เป็นต้น. | |