| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0138,001,<H2>แก้บท เม</H2> | |
| 39,0138,002,<B>เม</B>ศัพท์ พบกันอยู่ในความ ๓ ความ. จริงอย่างนั้น เมศัพท์ มี | |
| 39,0138,003,ความว่า <B>มยา</B> อันเรา ได้ในประโยคเป็นต้นว่า <B>ภาถาภิคีตํ เม อโภชเนยฺยํ</B> | |
| 39,0138,004,โภชนะที่ได้มาด้วยการขับกล่อม อันเราไม่ควรบริโภค. | |
| 39,0138,005,มีความว่า <B>มยฺหํ</B> แก่เรา ได้ในพระโยคเป็นต้นว่า <B>สาธุ เม ภนฺเต | |
| 39,0138,006,ภควา สงฺขิตฺเตน ธมฺมํ เทเสตุ</B> ดีละ พระเจ้าข้า ขอพระผู้มีพระภาค- | |
| 39,0138,007,เจ้า โปรดทรงแสดงธรรมโดยย่อแก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด. | |
| 39,0138,008,มีความว่า <B>มม</B> ของเรา ได้ในประโยคเป็นต้นว่า <B>ธมฺมทายาทา | |
| 39,0138,009,เม ภิกฺขเว ภวถ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเป็นธรรม | |
| 39,0138,010,ทายาทของเราเถิด.</B> | |
| 39,0138,011,แต่ในที่นี้ <B>เม</B>ศัพท์ ย่อมถูกต้องในความทั้งสองคือ <B>เม สุตํ</B> อัน | |
| 39,0138,012,ข้าพเจ้าฟังมา <B>มม สุตํ</B> การฟังของข้าพเจ้า. | |
| 39,0138,013,<H2>แก้บท สุตํ</H2> | |
| 39,0138,014,<B>สุต</B>ศัพท์นี้ มีอุปสรรคและไม่มีอุปสรรค ต่างกันโดยความหลายความ | |
| 39,0138,015,เช่นมีความว่า ไป ปรากฏ กำหนัด สั่งสม ขวนขวาย เสียงที่รู้ทางโลตะ | |
| 39,0138,016,และรู้ตามแนวโสตทวารเป็นต้น. จริงอย่างนั้น <B>สุต</B>ศัพท์นั้น | |
| 39,0138,017,มีความว่า<B>ไป</B> ได้ในประโยคเป็นต้นว่า <B>เสนาย ปสุโต</B> เคลื่อนทัพ | |
| 39,0138,018,<B>ไป.</B> | |
| 39,0138,019,มีความว่า ปรากฏ ได้ในประโยคเป็นต้นว่า <B>สุตธมฺมสฺส ปสฺสโต | |
| 39,0138,020,ผู้มีธรรมปรากฏ</B>แล้ว เห็นอยู่. | |
| 39,0138,021,มีความว่า <B>กำหนัด</B> ได้ในประโยคเป็นต้นว่า <B> อวสฺสุตา อวสฺสุตสฺส</B> | |
| 39,0138,022,ภิกษุณีมีความกำหนัด ยินดีการที่ชายผู้มีความกำหนัดมาลูบคลำจับต้องกาย. | |