| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0137,001,<B>ไปเพื่อสิ่งมิใช่ประโยชน์ เพื่อทุกข์ ข้อพระองค์มี | |
| 39,0137,002,ความเห็นในข้อนี้ อย่างนี้ พระเจ้าข้า.</B> | |
| 39,0137,003,แต่ในที่นี้ พึงเห็นว่า เอวํศัพท์ ใช้ในอรรถ คืออาการ การชี้แจง | |
| 39,0137,004,และการห้ามความอื่น. | |
| 39,0137,005,ในอรรถทั้ง ๓ นั้น พระเถระแสดงอรรถนี้ด้วย <B>เอวํ</B> ศัพท์ ที่มีอรรถ | |
| 39,0137,006,เป็นอาการว่า พระดำรัสของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ละเอียดโดยนัย | |
| 39,0137,007,ต่าง ๆ เกิดขึ้นโดยมากอัธยาศัย สมบูรณ์ด้วยอรรถและพยัญชนะ. มีปาฏิหาริย์ | |
| 39,0137,008,ต่าง ๆ อย่าง ลุ่มลึกโดยธรรม อรรถ เทศนาและปฏิเวธ มากระทบโสต พอ | |
| 39,0137,009,เหมาะแก่ภาษาของตน ๆ ของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ใครจะสามารถรู้ได้โดย | |
| 39,0137,010,ประการทั้งปวง แต่ข้าพเจ้าแม้ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดให้เกิดความอยากจะฟัง ก็ | |
| 39,0137,011,ได้ฟังมาอย่างนี้ คือแม้ข้าพเจ้าก็ได้ฟังมาแล้วโดยอาการอย่างหนึ่ง. | |
| 39,0137,012,ด้วยเอวํศัพท์ ที่มีอรรถเป็นการชี้แจง พระเถระเมื่อจะเปลื้องตนว่า | |
| 39,0137,013,ข้าพเจ้ามิใช่พระสยัมภู พระสูตรนี้ ข้าพเจ้ามิได้ทำให้แจ้ง จึงแสดงพระสูตร | |
| 39,0137,014,ทั้งสิ้นที่ควรกล่าวในบัดนี้ว่า <B>เอวมฺเม สุตํ</B> คือแม้ข้าพเจ้าก็ได้ยินมาอย่างนี้. | |
| 39,0137,015,ด้วยเอวํศัพท์ ที่มีศัพท์เป็นการห้ามความอื่น พระเถระเมื่อแสดง | |
| 39,0137,016,พลังความทรงจำของตน อันควรแก่ภาวะที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสรรเสริญ | |
| 39,0137,017,ไว้อย่างนี้ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อานนท์เป็นยอดของภิกษุสาวกของเรา ซึ่ง | |
| 39,0137,018,เป็นพหูสูต มีคติ มีสติ มีธิติ เป็นพุทธอุปัฏฐาก ดังนี้ ย่อมให้เกิดความ | |
| 39,0137,019,อยากฟังแก่สัตว์ทั้งหลาย ด้วยกล่าวว่า ข้าพเจ้าฟังมาแล้วอย่างนี้ คำนั้น ไม่ | |
| 39,0137,020,ขาดไม่เกิน ไม่ว่าโดยอรรถหรือพยัญชนะ บัณฑิตพึงเห็นอย่างนี้เท่านั้น ไม่ | |
| 39,0137,021,พึงเห็นเป็นอย่างอื่น. | |