| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0120,001,ในมาติกานั้น ก่อนอื่น กึ่งคาถานี้ว่า <B>วุตฺตํ เยน ยทา ยสฺมา | |
| 39,0120,002,เจตํ วตฺวา อิมํ วิธึ.</B> ท่านกล่าวหมายถึงคำคือ <B>เอวมฺเม สุตํ ฯปฯ ภควนฺตํ | |
| 39,0120,003,คาถาย อชฺฌภาสิ.</B> จริงอยู่. พระสูตรนี้ ท่านกล่าวโดยฟังต่อ ๆ กันมา | |
| 39,0120,004,ก็พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น เป็นสยัมภูคือเป็นพระพุทธเจ้าเองไม่มีอาจารย์ เพราะ | |
| 39,0120,005,ฉะนั้น คำนี้ [นิทานวจนะ] จึงไม่ใช่พระดำรัสของพระผู้มีพระภาคอรหันต- | |
| 39,0120,006,สัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น. เพราะเหตุที่มีคำกล่าวว่า <B>คำนี้ ใครกล่าว | |
| 39,0120,007,กล่าวเมื่อใด และกล่าวเพราะเหตุใด.</B> ฉะนั้น จึงขอกล่าวชี้แจง. ดังนี้ | |
| 39,0120,008,คำนี้ท่านพระอานนท์กล่าว และกล่าวในเวลาทำมหาสังคายนาครั้งแรก | |
| 39,0120,009,ความจริง การทำมหาสังคายนาครั้งแรกนี้ ควรทราบมาตั้งแต่ต้น | |
| 39,0120,010,เพื่อความฉลาดในนิทานวจนะคำต้นของสูตรทั้งปวง ดังต่อไปนี้. | |
| 39,0120,011,เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้เป็นนาถะที่พึ่งของโลก ทรงบำเพ็ญพุทธ- | |
| 39,0120,012,กิจ เริ่มต้นแต่ทรงประกาศพระธรรมจักรจนถึงทรงโปรดสุภัททปริพาชก แล้ว | |
| 39,0120,013,เสด็จปรินิพพานด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ เวลาใกล้รุ่งวันวิสาขบูรณมีระหว่าง | |
| 39,0120,014,ต้นสาละคู่ ในสาลวโนทยานอันเป็นที่แวะพักของมัลลกษัตริย์ใกล้กรุงกุสินารา | |
| 39,0120,015,ท่านพระมหากสัสปะผู้เป็นสังฆเถระของภิกษุประมาณเจ็ดแสนรูปที่ประชุมกันใน | |
| 39,0120,016,วันแบ่งพระบรมสารีริกธาตุของพระผู้มีพระภาคเจ้ามาระลึกถึงคำของ <B>ขรัวตา | |
| 39,0120,017,"สุภัตทะ</B> กล่าวเมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จปรินิพพานได้ ๗ วันว่า <B>""พอที่" | |
| 39,0120,018,เถิด ผู้มีอายะ ท่านทั้งหลาย อย่างเศร้าโศกไปเลย อย่าร่ำไรไปเลย | |
| 39,0120,019,พวกเราพ้นดีแล้วจากพระมหาสมณะนั้น แต่ก่อนพวกเราถูกพระ- | |
| 39,0120,020,มหาสมณะผู้นั้น บังคับจู้จี้ว่า 'สิ่งนี้ควรแก่พวกเธอบ้างละ สิ่งนี้ไม่ | |
| 39,0120,021,ควรแก่พวกเธอบ้างละ' มาบัดนี้ พวกเราปรารถนาสิ่งใด ก็จักทำสิ่ง | |
| 39,0120,022,"นั้น ไม่ปรารถนาสิ่งใด ก็จักไม่ทำสิ่งนั้น""</B> ท่านดำริว่า ""พวกภิกษุชั่ว" | |