| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0102,001,ย่อมจะเป็นผู้ทำที่สุดทุกข์ได้ ย่อมบรรลุปรมัตถวิสุทธิได้ เหมือนอย่างที่ตรัส | |
| 39,0102,002,ไว้ว่า | |
| 39,0102,003,<B>สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตาติ ยทา ปญฺาย ปสฺสติ | |
| 39,0102,004,อถ นิพฺพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทฺธิยา. | |
| 39,0102,005,เมื่อใด เห็นด้วยปัญญาว่า ธรรมทั้งปวงเป็น | |
| 39,0102,006,อนัตตา เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์ นี้เป็นทางแห่ง | |
| 39,0102,007,วิสุทธิ</B> ดังนี้. | |
| 39,0102,008,<H3>พรรณนาปัญหาว่า อะไรเอ่ย ชื่อว่า ๓</H3> | |
| 39,0102,009,บัดนี้ พระศาสดาผู้มีจิตอันพระเถระทำให้ทรงยินดีด้วยการพยากรณ์ | |
| 39,0102,010,ปัญหาแม้นี้แล้ว จึงตรัสถามปัญหายิ่งขึ้นไปเหมือนนัยก่อน ๆ ว่า อะไรเอ่ย | |
| 39,0102,011,ชื่อว่า ๓. พระเถระกล่าวซ้ำว่า <B>ตีณิ ๓</B> เมื่อแสดงสังขยาจำนวนที่เหมาะแก่ลิงค์ | |
| 39,0102,012,เพศศัพท์ แห่งความที่พึงพยากรณ์อีก จึงทูลตอบว่า <B>ติสฺโส เวทนา</B> คือ | |
| 39,0102,013,เวทนา ๓. อีกนัยหนึ่ง พระเถระคิดว่า จำเราจะกลับคำว่า <B>ตีณิ</B> ความของ | |
| 39,0102,014,เวทนาที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า <B>ติสฺโส เวทนา</B> เมื่อแสดงจึงทูลตอบ. | |
| 39,0102,015,บัณฑิตพึงทราบความในข้อนี้ ดังกล่าวมาฉะนี้. ด้วยว่าเทศนาของเหล่าท่าน | |
| 39,0102,016,ผู้บรรลุเทศนาอันวิลาศ เพราะความแตกฉานแห่งปฏิสัมภิทา มีกถามุขเป็นอัน | |
| 39,0102,017,มาก แต่อาจารย์บางพวกกล่าวว่า บทว่า <B>ตีณิ</B> นี้ เป็นบทเกิน. แต่พระเถระ | |
| 39,0102,018,กล่าวในที่นี้ว่า <B>ติสฺโส เวทนา</B> คือ เวทนา ๓ ก็ตามนัยก่อน ๆ นั่นแล | |
| 39,0102,019,มิใช่กล่าวเพราะไม่มีธรรม ๓ อย่างอื่น เหมือนอย่างที่ตรัสไว้ว่า | |
| 39,0102,020,<B>ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในธรรม ๓ เหล่านี้ ภิกษุ | |
| 39,0102,021,เมื่อหน่ายโดยชอบ ฯลฯ ย่อมเป็นผู้ทำที่สุดทุกข์ได้ | |
| 39,0102,022,ในธรรม ๓ คือเวทนา ๓ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในธรรม</B> | |