| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0525,001,ในบทเหล่านั้น บทว่า <B>ฉนฺทํ ชเนหิ</B> ความว่า จงทรงยังความรัก | |
| 13,0525,002,ให้เกิดขึ้น คือ จงทรงกระทำปีติ. บทว่า <B>ชีวิเต ปน อเปกฺขํ</B> ความว่า | |
| 13,0525,003,พระองค์จงทรงทำความอาลัย คือ ความอยากในชีวิต. บทว่า <B>เอวํโข มํ ตฺวํ | |
| 13,0525,004,เทวิ</B> ความว่า ครั้นพระนางเทวีสำคัญพระราชาว่า พระราชานี้เป็นบรรพชิต | |
| 13,0525,005,จึงทูลว่า ข้าแต่เทวะ หม่อมฉันเป็นหญิงย่อมไม่รู้จักถ้อยคำอันควรแก่บรรพชิต | |
| 13,0525,006,หม่อมฉันจะกล่าวอย่างไร มหาราช พระเจ้ามหาสุทัสสนจักรพรรดิจึงตรัสว่า | |
| 13,0525,007,<B>เอวํ โข มํ ตฺวํ เทวิ สมุทาจาร</B> ดังนี้. บทว่า <B>ครหิตา</B> ความว่า สเปกข- | |
| 13,0525,008,กาลกิริยา อันพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระสาวกและบรรพชิตเหล่า | |
| 13,0525,009,อื่น ผู้เป็นพหุสูตติเตียนแล้ว. เพราะเหตุอะไร. เพราะกาลกิริยาที่มีความ | |
| 13,0525,010,ห่วงใย เป็นเหตุให้เกิดเป็นยักษ์ สุนัข แพะ โค กระบือ หนู ไก่ และ | |
| 13,0525,011,นกเป็นต้น ในเรือนของตนเท่านั้น. | |
| 13,0525,012,บทว่า <B>อถโข อานนฺท</B> ความว่า พระนางเทวี ไปในที่ควรส่วนสุด | |
| 13,0525,013,ข้างหนึ่งแล้ว ทรงพระกันแสง ทรงเช็ดพระอัสสุชล จึงตรัสดังนั้น. บทว่า | |
| 13,0525,014,<B>คหปติสฺส วา</B> ความว่า ทำไมพระผู้มีพระภาคเจ้า จึงตรัส. ได้ยินว่า สมบัติ | |
| 13,0525,015,อันมากย่อมมีแก่ชนเหล่านั้นเหมือนมีแก่บุตรของโสณเศรษฐีเป็นต้น ฉะนั้น. | |
| 13,0525,016,ได้ยินว่า ถาดแห่งภัตใบหนึ่งของโสณเศรษฐีบุตร มีราคาตั้งสองแสน เมื่อ | |
| 13,0525,017,ชนเหล่านั้นบริโภคภัตเช่นนั้น ชั่วครู่ก็เกิดความเมาในภัต ทำให้อึดอัด ลำบาก | |
| 13,0525,018,เพราะภัต ด้วยประการฉะนี้. บทว่า <B>ยํ เตน สมเยน อชฺฌาวสามิ</B> ความ | |
| 13,0525,019,ว่า นครที่เราอยู่มีเพียงนครเดียวเท่านั้น. บุตรธิดาเป็นต้นและทาสมนุษย์ทั้ง | |
| 13,0525,020,หลายอยู่ในนครที่เหลือ. แม้ในปราสาทและกูฏาคารทั้งหลาย ก็มีนัยเช่นเดียว | |
| 13,0525,021,กัน. | |
| 13,0525,022,ในบัลลังก์เป็นต้น ก็ทรงใช้บัลลังก์เดียวเท่านั้น. บัลลังก์ที่เหลือ เป็น | |
| 13,0525,023,ของใช้สำหรับ บุตรเป็นต้น. แม้ในสตรีทั้งหลาย สตรีคนเดียวเท่านั้น บำรุง | |