| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0517,001,แล้ว ดีใจ ไปปวารณาพระราชาด้วยทรัพย์ รับทำกิจทั้งหลาย ที่จะพึงทำด้วย | |
| 13,0517,002,ทรัพย์ทั้งหมดให้สำเร็จ. คหบดีรัตนะแม้ของพระเจ้ามหาสุทัสสนจักรพรรดิ ก็ | |
| 13,0517,003,ยังกิจอันพึงทำทรัพย์ให้สำเร็จอย่างนั้น เหมือนกัน. ด้วยเหตุนั้น พระผู้มี | |
| 13,0517,004,พระภาคเจ้า จึงตรัสว่า <B>ปุน จปรํ อานนฺท ฯ เป ฯ เอวรูปํ คหปติรตนํ | |
| 13,0517,005,ปาตุรโหสิ</B> ดังนี้. | |
| 13,0517,006,ก็ปริณายกรัตนะ ซึ่งสามารถจัดแจงสรรพกิจ ย่อมปรากฏแก่พระเจ้า- | |
| 13,0517,007,จักรพรรดิผู้มีคหบดีรัตนะ ปรากฏแล้วอย่างนี้. ปริณายกรัตนะนั้น เป็น | |
| 13,0517,008,พระราชโอรสองค์ใหญ่ของพระราชานั่นเทียว. โดยปกติทีเดียว ปริณายกรัตนะ | |
| 13,0517,009,นั้นเป็นบัณฑิต เฉลียวฉลาด มีปัญญาอาศัยบุญญานุภาพของพระราชา ย่อม | |
| 13,0517,010,เข้าถึงญาณรู้จิตของบุคคลอื่นด้วยอานุภาพแห่งกรรมของตน ซึ่งเป็นเหตุให้รู้ | |
| 13,0517,011,วาระจิตแห่งบริษัท ประมาณสิบสองโยชน์ สามารถกำหนดรู้หิตะประโยชน์ | |
| 13,0517,012,และอหิตะประโยชน์ แก่พระราชาได้. ปริณายกรัตนะแม้นั้น เห็นอานุภาพของ | |
| 13,0517,013,ตนนั้น ดีใจปวารณาพระราชาด้วยการบริหารกิจทั้งหมด. ปริณายกรัตนะ | |
| 13,0517,014,ปวารณาแม้พระเจ้ามหาสุทัสสนจักรพรรดิอย่างนั้นเหมือนกัน. ด้วยเหตุนั้น | |
| 13,0517,015,พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงตรัสว่า <B>ปุนจปรํ อานนฺสท ฯ เป ฯ ปริณายกรตนํ | |
| 13,0517,016,ปาตุรโหสิ</B> ดังนี้. ในบทเหล่านั้น บทว่า <B>เปตพฺพํ เปตุํ</B> ความว่า | |
| 13,0517,017,เพื่อตั้งให้ดำรงในฐานันดรนั้น ๆ. | |
| 13,0517,018,บทว่า <B>สมเวปากินิยา</B> ความว่า อันเกิดแต่ผลกรรมอันสม่ำเสมอ. | |
| 13,0517,019,บทว่า <B>คหณิยา</B> ความว่า ด้วยเตโชธาตอันเกิดแก่กรรม. ในบทนี้ อาหาร | |
| 13,0517,020,สักว่า เสวยแล้วของพระเจ้ามหาสุทัสสนจักรพรรดิ ย่อมย่อย ก็หรือย่อมตั้งอยู่ | |
| 13,0517,021,อย่างนั้นเหมือนภัต ที่เสวย ถึงพร้อมด้วยเตโชธาตุอันเกิดแต่วิบากอันสม่ำเสมอ | |
| 13,0517,022,แม้ทั้งสองนั้น. ก็ความพอพระราชหฤทัยในพระกระยาหารในกาลแห่งภัต ย่อม | |
| 13,0517,023,บังเกิดขึ้นแก่พระเจ้ามหาสุทัสสนจักรพรรดิใด พระเจ้ามหาสุทัสสนจักรพรรดิ- | |
| 13,0517,024,ราชนี้ ทรงถึงพร้อมด้วยเตโชธาตุอันเกิดแต่วิบากอันสม่ำเสมอ ดังนี้. | |