| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0500,001,"อานนท์ ก็แล บรรดาผ้า ๘๔,๐๐๐ โกฏิพับเหล่านั้น ผ้าที่เรานุ่งห่มสมัยนั้น จะ " | |
| 13,0500,002,เป็นผ้าเปลือกไม้อย่างดี ผ้าฝ้ายอย่างดี ผ้าไหมอย่างดี หรือเป็นผ้าขนสัตว์อย่างดี | |
| 13,0500,003,"ก็ตาม ผ้าคู่เดียวเท่านั้น อานนท์ ก็แล บรรดาถาดพระกระยาหาร ๘๔,๐๐๐ สำรับ" | |
| 13,0500,004,เหล่านั้น ถาดพระกระยาหารที่เราบริโภคคำข้าวสุกทนา หนึ่งเป็นอย่างยิ่ง และ | |
| 13,0500,005,กับพอสมควรแก่ข้าวสุกนั้น ถาดพระกระยาหารเดียวเท่านั้น อานนท์ เธอจงดูซิ | |
| 13,0500,006,สังขารเหล่านั้นล่วงไป ดับไป แปรไปหมดแล้ว อานนท์ สังขารทั้งหลาย | |
| 13,0500,007,ไม่เที่ยง อย่างนี้ อานนท์ สังขารทั้งหลายไม่ยั่งยืนอย่างนี้แล อานนท์ สังขาร | |
| 13,0500,008,ทั้งหลายไม่น่ายินดีอย่างนี้แล อานนท์ ข้อนี้ควรจะเบื่อ หน่ายในสังขารทั้งปวง | |
| 13,0500,009,เทียว ควรจะคลายกำหนัด ควรละหลุดพ้น อานนท์ ก็แล เราย่อมรู้ที่ทอด | |
| 13,0500,010,ทิ้งร่างกาย เราทิ้งร่างกายในประเทศนี้ การที่เราเป็นพระเจ้าจักรพรรดิทรง | |
| 13,0500,011,ความเป็นธรรมราชา เป็นใหญ่ในแผ่นดินมีสมุทรทั้ง ๔ เป็นขอบเขต เป็นผู้ | |
| 13,0500,012,พิชิตมีชนบทมั่นคง สมบูรณ์ด้วยรัตนะเจ็ดประการ ทิ้งร่างกายนี้เป็นที่เจ็ด | |
| 13,0500,013,อานนท์ ก็แล เราไม่เล็งเห็นประเทศนั้นในโลกทั้งเทวโลก มารโลก พรหม | |
| 13,0500,014,โลก ในหมู่สัตว์ทั้งสมณะพราหมณ์พร้อมทั้งเทวดา และมนุษย์ที่พระตถาคต | |
| 13,0500,015,จะทอดทิ้งร่างกายเป็นครั้งที่แปด ดังนี้. | |
| 13,0500,016,พระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้พระสุคตตรัสคำนี้แล้ว ลำดับนั้น พระศาสดา | |
| 13,0500,017,ได้ตรัสคาถาประพันธ์นี้อื่นอีกว่า | |
| 13,0500,018,<B>[๑๘๖] สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มีอันเกิด | |
| 13,0500,019,ขึ้นและเสื่อมไปเป็นธรรมดา เกิดขึ้นแล้ว | |
| 13,0500,020,ย่อมดับไป การเข้าไประงับสังขารเหล่านั้น | |
| 13,0500,021,เป็นความสุข ดังนี้.</B> | |
| 13,0500,022,<I>จบมหาสุทัสสนสูตรที่ ๔</I> | |