| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0461,001,กัน ฝ่ายเหล่าเจ้ามัลละกรุงกุสินารา น่าได้ชัยชนะ. เพราะเหตุไร ? เพราะเหล่า | |
| 13,0461,002,เทวดาที่พากันมาเพื่อบูชาพระบรมธาตุ ต้องเป็นฝ่ายของเจ้ามัลละกรุงกุสินารา | |
| 13,0461,003,เหล่านั้นแน่. แต่ในพระบาลีมาเพียงเท่านี้ว่า เหล่าเจ้ามัลละกรุงกุสินารากล่าวว่า | |
| 13,0461,004,พระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพานในคามเขตของพวกเรา พวกเราจักไม่ยอมให้ | |
| 13,0461,005,ส่วนแบ่งแห่งพระสรีระของพระผู้มีพระภาคเจ้า ดังนี้. | |
| 13,0461,006,บทว่า <B>เอวํ วุตฺเต โทโณ พฺราหฺมโณ</B> ความว่า โทณพราหมณ์ | |
| 13,0461,007,สดับเรื่องการวิวาทของกษัตริย์พราหมณ์เหล่านั้นแล้ว ดำริว่า พวกเจ้าเหล่านี้ | |
| 13,0461,008,ก่อวิวาทกันในสถานที่พระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพาน เป็นการไม่สมควร การ | |
| 13,0461,009,ทะเลาะกันนี้ ควรจะพอกันที จำเราจักระงับการวิวาทกันนั้นเสียดังนี้แล้ว ก็ไป | |
| 13,0461,010,กล่าวข้อความนี้ แก่หมู่คณะ เจ้าเหล่านั้น. กล่าวว่าอย่างไร ? โทณพราหมณ์ | |
| 13,0461,011,ยืนในที่ดอน (สูง) ได้กล่าวคาถาที่ชื่อว่า โทณครรชิต (การบันลือของโทณ- | |
| 13,0461,012,พราหมณ์) ประมาณ ๒ ภาณวาร. บรรดาภาณวารทั้ง ๒ นั้น ก่อนอื่น | |
| 13,0461,013,พวกเจ้าเหล่านั้นไม่รู้แม้แต่บทเดียว. จบภาณวารที่ ๒ พวกเจ้าทั้งหมดพูดกันว่า | |
| 13,0461,014,ผู้เจริญนั้นดูเหมือนเสียงของท่านอาจารย์นี่ ๆ แล้วก็พากันเงียบเสียง. เขาว่า | |
| 13,0461,015,ในภาคพื้นชมพูทวีป คนที่เกิดในเรือนของตระกูลโดยมาก ชื่อว่า ไม่เป็นศิษย์ | |
| 13,0461,016,ของโทณพราหมณ์นั้นไม่มีเลย. ครั้งนั้น โทณพราหมณ์รู้ว่า เจ้าเหล่านั้น ฟัง | |
| 13,0461,017,คำของตนแล้วเงียบเสียง นิ่งอยู่ จึงได้กล่าวซ้ำ ได้กล่าว ๒ คาถานี้ว่า <B>สุณนฺตุ | |
| 13,0461,018,โภนฺโต</B> เป็นต้น. | |
| 13,0461,019,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>อมฺหากํ พุทฺโธ</B> แปลว่า พระพุทธเจ้า | |
| 13,0461,020,ของพวกเรา. บทว่า <B>อหุ ขนฺติวาโท</B> ความว่า พระองค์แม้ไม่บรรลุพุทธภูมิ | |
| 13,0461,021,ทรงบำเพ็ญบารมีทั้งหลาย ไม่ทรงทำความโกรธในคนอื่น ๆ ได้กระทำแต่ขันติ | |
| 13,0461,022,อย่างเดียว ทรงสรรเสริญขันติอย่างเดียว สมัยเสวยพระชาติเป็นขันติวาทีดาบส | |
| 13,0461,023,สมัยเป็นธรรมปาลกุมาร สมัยเป็นพระยาช้างฉัททันต์ สมัยเป็นพญานาคชื่อ | |