13/130452.csv

Book,Page,LineNumber,Text
13,0452,001,คนไปบอก   ขึ้นชื่อว่า อาหารที่สุกแล้วนี้    เมื่อจะตั้งอยู่นานตลอดไป   พึงตั้งอยู่ 
13,0452,002,ได้เพียง ๗ วัน   แท้จริง   ของนี้จะพึงเป็นของที่เราจัด ไว้ตลอดชีวิต   พระองค์
13,0452,003,ก็ทรงทำให้พินาศเสียสิ้น     พระผู้มีพระภาคเจ้านี้ไม่ทรงหวังดีต่อเราเสียเลย.
13,0452,004,เมื่อพระทศพลยังทรงพระชนม์อยู่   จึงไม่อาจกล่าวอะไร ๆ ได้.  ได้ยินว่า พระ
13,0452,005,สุภัททะนั้นคิดอย่างนี้ว่า  พระมหาบุรุษนี้  บวชจากตระกูลสูง  ถ้าเราพูดอะไรไป
13,0452,006,ก็จักทรงคุกคามเราผู้เดียว.  พอได้ฟังว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้นี้นั้น ปรินิพพาน
13,0452,007,แล้วในวันนี้    ก็ร่าเริงยินดีประดุจได้ลมหายใจ  จึงกล่าวอย่างนี้.  พระเถระฟังคำ
13,0452,008,นั้นแล้ว    มิได้สำคัญว่าประหนึ่งถูกประหารที่หทัย    ประหนึ่งฟ้าปราศจากเมฆ
13,0452,009,ผ่าลงบนกระหม่อม.  แต่พระเถระเกิดธรรมสังเวช. พระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพาน
13,0452,010,ได้เพียง ๗ วัน  แม้วันนี้     พระสรีระของพระองค์    มีพระฉวีวรรณดังทองคำ
13,0452,011,ก็ยังดำรงอยู่ทีเดียว. กากบาปเสี้ยนหนามอันใหญ่เกิดขึ้นเร็วอย่างนี้ในพระศาสนา
13,0452,012,ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงนำมาด้วยทุกข์ยาก ก็คนบาปนี้  นี้เมื่อเติบโต  ได้คน
13,0452,013,อื่นเห็นบาปนั้นเป็นพรรคพวก   ก็อาจจะทำพระศาสนาให้เสื่อมถอยได้.
13,0452,014,ลำดับนั้น  พระเถระคิดว่า  ก็ถ้าเราจักให้หลวงตาผู้นี้นุ่งผ้าเก่า  เอาขี้เถ้า
13,0452,015,โรยศีรษะ  ขับไล่ไป.   ผู้คนทั้งหลายก็จะพากันยกโทษพวกเราว่า  เมื่อพระสรีระ
13,0452,016,ของพระสมณโคดมยังคงอยู่  เหล่าสาวกก็วิวาทกัน  เพราะฉะนั้น  เราจึงอดกลั้น
13,0452,017,ไว้ก่อน ก็ธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้ว ก็เสมือนกองดอกไม้ที่ยังไม่ได้
13,0452,018,ควบคุม   ในธรรมที่ทรงแสดงแล้วนั้น   เปรียบเหมือนดอกไม้ทั้งหลายที่ต้องลม
13,0452,019,ย่อมกระจัดกระจายไป  ฉันใด  สิกขาบท  ๑-๒ สิกขาบทในวินัยก็จักพินาศ
13,0452,020,ปัญหาวาระ ๑-๒  วาระ  ในสูตรก็จักพินาศ  ภูมิอื่น ๑-๒ ภูมิ  ในอภิธรรม
13,0452,021,ก็จักพินาศ  ในเมื่อเวลาล่วงไป ๆ ด้วยอำนาจบุคคลชั่วเห็นบาปนี้  ก็ฉันนั้น
13,0452,022,เหมือนกัน.  เมื่อมูลรากพินาศไปอย่างนี้  พวกเราก็จักเป็นเสมือนปีศาจ.  เพราะ
13,0452,023,ฉะนั้น เราจำจักต้องสังคายนาธรรมวินัย  เมื่องเป็นดังนี้  ธรรมนี้  วินัยนี้  ก็จัก