| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0433,001,บทว่า <B>มา เหวํ อานนฺท อวจ</B> ได้แก่ อานนท์ เธออย่าพูดอย่างนั้น. | |
| 13,0433,002,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า เธอไม่ควรพูดว่า นี่นครเล็ก ความจริง เรา | |
| 13,0433,003,ตถาคตมาที่นครนี้ ด้วยความอุตสาหะอย่างใหญ่ ด้วยความบากบั่นอย่างใหญ่ | |
| 13,0433,004,ยืน นั่ง หลายครั้ง ก็เพื่อจะกล่าวถึงสมบัติของนครนี้โดยแท้ แล้วจึงตรัสว่า | |
| 13,0433,005,<B>ภูตปุพฺพํ</B> เป็นต้น. | |
| 13,0433,006,บทว่า <B>สุภิกฺขา</B> ได้แก่ สมบูรณ์ด้วยของเคี้ยวและของกิน. บทว่า | |
| 13,0433,007,"<B>หตฺถิสทฺเทน</B> ความว่า เมื่อช้างเชือกหนึ่งร้องขึ้น ช้าง ๘๔,๐๐๐ เชือกก็ร้อง" | |
| 13,0433,008,ตาม ดังนั้น กุสาวดีราชธานี จึงไม่สงัดจากเสียงช้าง. จากเสียงม้าก็เหมือนกัน. | |
| 13,0433,009,ก็สัตว์ทั้งหลายในราชธานีนี้มีบุญ มีรถที่เทียมด้วยม้าสินธพ ๔ ตัว ตามกัน | |
| 13,0433,010,และกันสัญจรไปในระหว่างถนน ฉะนั้น จึงชื่อว่าไม่สงัดด้วยเสียงรถ. อนึ่ง | |
| 13,0433,011,ดุริยางค์ มีกลองเป็นต้น ในนครนั้นก็ย่ำกันอยู่เป็นนิตย์. ดังนั้น จึงชื่อว่าไม่ | |
| 13,0433,012,สงัดจากเสียงกลองเป็นต้น. บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>สมฺมสทฺโท</B> ได้แก่ | |
| 13,0433,013,เสียงกังสดาล. บทว่า <B>ตาลสทฺโท</B> ได้แก่ เสียงตาลที่เคาะด้วยมือและตาลราง | |
| 13,0433,014,สี่เหลียน. บางอาจารย์ กล่าวว่า <B>กูฏเภริสทฺโท</B> เสียงกลองกูฏ ดังนี้ก็มี. บทว่า | |
| 13,0433,015,<B>อสถ ปิวถ ขาทถ</B> แปลว่า จงกิน จงดื่ม จงเคี้ยว. ก็ในเรื่องนี้มีความสังเขป | |
| 13,0433,016,ดังนี้. กุสาวดีราชธานี ไม่สงัดจากเสียงที่สิบนี้ว่า เชิญบริโภคเถิด ท่านผู้ | |
| 13,0433,017,เจริญ มีเสียงไม่ขาดเลย. พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงว่า ในนครอื่น ๆ มี | |
| 13,0433,018,เสียงเห็นปานนี้ว่า พวกเจ้าจงทิ้งหยากเยื่อ จงถือจอบ จงถือกระเช้า เราจัก | |
| 13,0433,019,ไปแรมคืน พวกเจ้าจงถือห่อข้าวสาร จงถือห่อข้าวสุก จงให้จัดโล่และอาวุธ | |
| 13,0433,020,ดังนี้ฉันใด ในกุสาวดีนี้หามีเสียงเห็นปานนี้ฉันนั้นไม่. ก็แลครั้นตรัสว่าจาก | |
| 13,0433,021,เสียงที่สิบ ดังนี้แล้ว ทรงจบมหาสุทัสสนสูตรทั้งหมดว่า ดูก่อนอานนท์ | |
| 13,0433,022,กุสาวดีราชธานีล้อมรอบด้วยกำแพง ๗ ชั้นแล้ว จึงตรัสว่า <B>คจฺฉ ตฺวํ อานนฺท</B> | |
| 13,0433,023,ดังนี้เป็นต้น. | |