| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0399,001,เป็นคำเดียว ฉันใด บุคคลผู้ยิ่งด้วยญาณมีญาณกล้า คิดว่าจะพึงเข้าสมาบัติใน | |
| 13,0399,002,อารมณ์เล็กน้อยเท่านี้จะพอหรือ. นี้ไม่หนักสำหรับเรา แล้วครอบงำรูปเหล่า | |
| 13,0399,003,นั้นเข้าสมาบัติ. อธิบายว่า ย่อมให้ถึงอัปปนาในอภิภายตนะนั้น พร้อมกับทำ | |
| 13,0399,004,นิมิตให้เกิดขึ้นทีเดียว. ก็ด้วยบทว่า <B>ชานามิ ปสฺสามิ</B> นี้ ท่านกล่าวถึง | |
| 13,0399,005,ความคำนึงแห่งบุคคลนั้น. ก็แล เมื่อออกจากสมาบัติ ความคำนึงนั้นก็ไม่มี | |
| 13,0399,006,ภายในสมาบัติ. บทว่า <B>เอวํสญฺี โหติ</B> ความว่า มีสัญญาอย่างนี้ ด้วย | |
| 13,0399,007,สัญญาในความคำนึงบ้าง ด้วยสัญญาในฌานบ้าง. จริงอยู่ สัญญา เป็นเครื่อง | |
| 13,0399,008,ครอบงำย่อมมีแก่บุคคลนั้น แม้ภายในสมาบัติ. ส่วนสัญญาในความคำนึงย่อม | |
| 13,0399,009,มีเมื่อออกจากสมาบัติเท่านั้น. | |
| 13,0399,010,บทว่า <B>อปฺปมาณานิ</B> ความว่า มีประมาณที่เจริญแล้ว คือ ใหญ่. | |
| 13,0399,011,ส่วนในบทว่า <B>อภิภุยฺย</B> นี้ เปรียบเหมือนบุรุษกินจุได้ข้าวพูนชาม ก็ยังคิดว่า | |
| 13,0399,012,ของอย่างอื่นจงยกไว้ ข้าวนี้จักพอแก่เราหรือไม่ ไม่เห็นข้าวนั้นว่ามากฉันใด | |
| 13,0399,013,บุคคลผู้ยิ่งด้วยญาณ มีญาณแก่กล้าก็ฉันนั้นเหมือนกัน คิดว่า จะเข้าฌานใน | |
| 13,0399,014,อารมณ์นี้ได้หรือ อารมณ์นี้ไม่มีประมาณก็หาไม่ จึงครอบงำอารมณ์เหล่านั้น | |
| 13,0399,015,เข้าฌานด้วยคิดว่า ในการกระทำเอกัคคตาจิตไม่หนักแก่เราเลย. อธิบายว่า | |
| 13,0399,016,ให้ถึงอัปปนาในอารมณ์นั้น พร้อมกับจิตตุปบาทนั่นแล. | |
| 13,0399,017,บทว่า <B>อชฺฌตฺตํ รูปสญฺี</B> ความว่า เว้นจากบริกรรมสัญญาในรูป | |
| 13,0399,018,ภายใน เพราะยังไม่ได้หรือเพราะไม่ต้องการ. บทว่า <B>เอโก พหิทฺธา | |
| 13,0399,019,รูปานิ ปสฺสติ</B> ความว่า ทั้งบริกรรมทั้งนิมิตของผู้ใดเกิดขึ้นในภายนอก | |
| 13,0399,020,อย่างเดียว ผู้นั้นมีความสำคัญว่าอรูปในภายใน ด้วยอำนาจบริกรรมและอัปปนา | |
| 13,0399,021,ในภายนอกอย่างนี้ เรียกว่า <B>เอโก พหิทฺธา รูปานิ ปสฺสติ</B> ผู้เดียวเห็น | |
| 13,0399,022,รูปในภายนอก. ข้อที่เหลือในคำนั้นมีนัยกล่าวแล้ว ในอภิภายตนะที่ ๔ ทั้ง | |
| 13,0399,023,นั้น. | |