| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0365,001,๑๒ รูป ภิกษุ ๑๒ รูป ๗ ปี ในข้อนี้ว่า <B>เทวตา อุสฺสุกฺกํ อาปชฺชนฺติ</B> | |
| 13,0365,002,เทวดาย่อมช่วยเหลือนี้มีเรื่องดังกล่าวมานี้ . จริงอยู่ ในข้อนั้นพระเถรีก็ได้เป็น | |
| 13,0365,003,ผู้บำเพ็ญสาราณียธรรม. | |
| 13,0365,004,พึงทราบวินิจฉัยในคำว่า <B>อขณฺฑานิ</B> เป็นต้น ดังต่อไปนี้ ภิกษุใด | |
| 13,0365,005,มีสิกขาบทขาดในเบื้องต้นหรือที่สุดในกองอาบัติทั้ง ๗ ศีลของภิกษุนั้นชื่อว่า | |
| 13,0365,006,เหมือนผ้าขาดที่ชาย. อนึ่ง ภิกษุใดมีสิกขาบทขาดตรงกลางศีลของภิกษุนั้น | |
| 13,0365,007,ชื่อว่าทะลุ เหมือนผ้าทะลุกลางผืน. ส่วนภิกษุใดมีสิกขาบทขาด ๒-๓ สิกขาบท | |
| 13,0365,008,ตามลำดับ ศีลของภิกษุนั้นชื่อว่าต่าง เหมือนแม่โคสีดำสีแดงเป็นต้นอย่างใด | |
| 13,0365,009,อย่างหนึ่งโดยสีที่ต่างกัน อยู่ตรงหลังบ้าง ท้องบ้าง. ภิกษุใดมีสิกขาบทขาด | |
| 13,0365,010,ในระหว่าง ๆ ศีลของภิกษุนั้นชื่อว่าพร้อย เหมือนแม่โคมีลายจุดต่าง ๆ ใน | |
| 13,0365,011,ระหว่าง ๆ. ส่วนภิกษุใดมีสิกขบทไม่ขาดเลย ศีลเหล่านั้นของภิกษุนั้นชี่อว่า | |
| 13,0365,012,ไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย. ก็ศีลนั้น ๆ ชื่อว่าเป็นไท เพราะ | |
| 13,0365,013,กระทำให้พ้นจากความเป็นทาสตัณหา กลับเป็นไท ชื่อว่าวิญญูชนสรรเลริญแล้ว | |
| 13,0365,014,เพราะวิญญูชนมีพระพุทธเจ้าเป็นต้นทรงสรรเสริญแล้ว ชื่อว่าอันกิเลสไม่ถูก | |
| 13,0365,015,ต้องแล้วเพราะตัณหาและทิฏฐิไม่ถูกต้องแล้ว และเพราะอันใคร ๆ ไม่อาจ | |
| 13,0365,016,ปรามาสว่า ท่านเคยต้องอาบัติชื่อนี้. ท่านเรียกว่า เป็นไปเพื่อสมาธิ เพราะ | |
| 13,0365,017,ยังอุปจารสมาธิ หรือ อัปปนาสมาธิให้เป็นไป. บทว่า <B>สีลสามญฺคตา | |
| 13,0365,018,วิหริสฺสนติ</B> ได้แก่จักมีศีลเสมอกับภิกษุ ผู้อยู่ในทิศาภาคนั้น ๆ อยู่. จริงอยู่ | |
| 13,0365,019,ศีลของพระโสดาบันเป็นต้น ย่อมเสมอกับศีลของพระโสดาบันเป็นต้นเหล่าอื่น | |
| 13,0365,020,ผู้อยู่ในระหว่างสมุทรก็ดี ในเทวโลกก็ดี. ความแตกต่างกันในศีลที่ประกอบ | |
| 13,0365,021,ด้วยมรรคผลไม่มี. ท่านหมายเอาข้อนั้น จึงกล่าวคำนี้. | |
| 13,0365,022,บทว่า <B>ยายํ ทิฏฺิ</B> ได้แก่สัมมาทิฏฐิที่สัมปยุตด้วยมรรค. บทว่า | |
| 13,0365,023,<B>อริยา</B> ได้แก่ ไม่มีโทษ บทว่า <B>นิยฺยาติ</B> ได้แก่ นำทุกข์ออกไป. บทว่า | |