| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0355,001,เรารู้ยิ่งว่า ปลายเดือนฤดูร้อนภายหลังกลับจากบิณฑบาต ปูสังฆาฏิ ๔ ชั้น | |
| 13,0355,002,มีสติสัมปชัญญะ ก้าวลงสู่ความหลับโดยตะแคงข้างขวา. | |
| 13,0355,003,พึงทราบวินิจฉัยในคำว่า <B>น สงฺคณิการามา</B> นี้ดังต่อไปนี้ ภิกษุใด | |
| 13,0355,004,มีเพื่อน ๑ รูป ๒ รูป ๓ รูป ๔ รูป คลุกคลีอยู่อย่างนี้ ไม่ได้รับความยินดีแต่ | |
| 13,0355,005,ผู้เดียว ภิกษุนี้ชื่อว่ามีการคลุกคลีเป็นที่มายินดี. ส่วนภิกษุใดได้ความยินดีใน | |
| 13,0355,006,อิริยาบถ ทั้ง ๔ แต่ผู้เดียว ภิกษุนี้พึงทราบว่ามิใช่ผู้มีความคลุกคลีเป็นที่มา | |
| 13,0355,007,ยินดี. | |
| 13,0355,008,เหล่าภิกษุผู้ประกอบด้วยปรารถนา ความยกย่องคุณที่ไม่มีอยู่เป็นผู้ทุศีล | |
| 13,0355,009,ชื่อว่าเป็นผู้ปรารถนาลามกในคำว่า <B>น ปาปิจฺฉา</B> นี้. | |
| 13,0355,010,พึงทราบวินิจฉัยในปาปมิตรเป็นต้นดังต่อไปนี้. ชื่อว่า ปาปมิตร เพราะ | |
| 13,0355,011,มีมิตรชั่ว ชื่อว่า ปาปสหาย เพราะมีสหายชั่ว เหตุไปด้วยกันในอิริยาบถทั้ง ๔. | |
| 13,0355,012,ชื่อว่า ปาปสัมปวังกะ เพราะเป็นเพื่อนในหมู่ภิกษุชั่ว เหตุเป็นผู้โอนอ่อน | |
| 13,0355,013,ผ่อนตามภิกษุชั่วนั้น. | |
| 13,0355,014,บทว่า <B>โอรมตฺคเกน</B> ได้แก่ มีประมาณต่ำมีประมาณน้อย. บทว่า | |
| 13,0355,015,<B>อนฺตรา</B> ได้แก่ในระหว่างยังไม่บรรลุพระอรหันต์นั้น. บทว่า <B>โอสานํ</B> ได้แก่ | |
| 13,0355,016,งดความเพียร ท้อถอยว่าพอละด้วยเหตุเพียงเท่านี้ได้แก่หยุดกิจ. ท่านอธิบาย | |
| 13,0355,017,ไว้ดังนี้ว่า ภิกษุทั้งหลายไม่ถึงที่สุด ด้วยผลเพียงมีศีลบริสุทธิ์เพียงวิปัสสนา | |
| 13,0355,018,เพียงฌาน เพียงเป็นพระโสดาบันเพียงเป็นพระสกทาคามี หรือเพียงเป็นพระ- | |
| 13,0355,019,อนาคามีเพียงใด ภิกษุทั้งหลายพึงหวังแต่ความเจริญอย่างเดียวไม่เสื่อมเลย. | |
| 13,0355,020,พึงทราบวินิจฉัยในสัตตกะที่ ๓ ดังต่อไปนี้. บทว่า <B>สทฺธา</B> ได้แก่ | |
| 13,0355,021,ถึงพร้อมด้วยศรัทธา. ในความว่า <B>สทฺธา</B> นั้น ศรัทธามี ๔ คือ <B>อาคมนีย- | |
| 13,0355,022,ศรัทธา อธิคมศรัทธา ปสาทศรัทธา โอกัปปนศรัทธา.</B> บรรดาศรัทธา | |
| 13,0355,023,ทั้ง ๔ นั้นอาคมนียศรัทธา ย่อมมีแก่พระโพธิสัตว์ผู้สัพพัญญู. อธิคมปสาท | |