| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0214,001,จักเป็นไปด้วยความเป็นกลละเป็นต้น ภายในท้องของมารดาได้บ้างไหม. บทว่า | |
| 13,0214,002,<B>โอกฺกมิตฺวา โอกฺกมิสฺสถ</B> ความว่า วิญญาณจักหยั่งลงด้วยสามารถปฏิสนธิ | |
| 13,0214,003,แล้วล่วงเลยไปคือดับไปด้วยสามารถจุติ. ก็ความดับแห่งวิญญาณนั้น ย่อมไม่มี | |
| 13,0214,004,ด้วยความดับแห่งจิตนั่นแล จากนั้นวิญญาณย่อมไม่มีด้วยความดับแห่งจิตดวง | |
| 13,0214,005,ที่ ๒ และที่ ๓. จริงอยู่ กรรมชรูป ครบ ๓๐ อันตั้งขึ้นพร้อมกับปฏิสนธิจิตย่อม | |
| 13,0214,006,เกิด เมื่อกรรมชรูปเหล่านั้นตั้งอยู่นั่นเอง ภวังคจิต ๑๖ เกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป. | |
| 13,0214,007,ไม่มีอันตรายแก่ทารกผู้ถือปฏิสนธิในระหว่างนั้น หรือแก่มารดาของทารกนั้น | |
| 13,0214,008,เพราะอันตรายนี้ชื่อว่ายังไม่มีโอกาส. ก็หากว่ารูปที่ปรากฏขึ้นพร้อมกับปฏิสนธิจิต | |
| 13,0214,009,สามารถเพื่อให้ปัจจัยแก่ภวังคจิตดวงที่ ๑๗ ได้ ความเป็นไปย่อมดำเนินต่อไป | |
| 13,0214,010,ประเวณีย่อมสืบต่อ. ก็หากว่าไม่สามารถ ความเป็นไปย่อมไม่ดำเนินต่อไป | |
| 13,0214,011,ประเวณีย่อมไม่สืบต่อ ชื่อว่าล่วงเลยไป. ท่านหมายถึง การล่วงเลยไปนั้น จึง | |
| 13,0214,012,กล่าวว่า <B>โอกฺกมิตฺวา โอกฺกมิสฺสถ</B> (หยั่งลงแล้วล่วงเลยไป) ดังนี้. บทว่า | |
| 13,0214,013,<B>อิตฺถตฺตาย</B> คือเพื่อความเป็นอย่างนี้ อธิบายว่า เมื่อความเป็นขันธ์ ๕ | |
| 13,0214,014,บริบูรณ์แล้วอย่างนี้. | |
| 13,0214,015,บทว่า <B>ทหรสฺเสว สโต</B> คือยังอ่อนนั่นเอง. บทว่า <B>โวจฺฉิชฺชิสฺสติ</B> | |
| 13,0214,016,คือขาดความสืบต่อ. บทว่า <B>วุฑฺฒึ วิรุฬฺหึ เวปุลฺลํ</B> (ความเจริญงอกงาม | |
| 13,0214,017,ไพบูลย์) ความว่า เมื่อวิญญาณขาดความสืบต่อ นามรูปบริสุทธิ์จักตั้งขึ้น | |
| 13,0214,018,แล้วถึงความเจริญในปฐมวัย ความงอกงามในมัชฌิมวัย ความไพบูลย์ใน | |
| 13,0214,019,ปัจฉิมวัยบ้างได้ไหม อธิบายว่า นามรูปจักถึงความเจริญ ความงอกงาม ความ | |
| 13,0214,020,"ไพบูลย์ โดยมีอายุถึง ๑๐ ปี ๒๐ ปี ฯลฯ ๑,๐๐๐ ปี ได้บ้างไหม. " | |
| 13,0214,021,บทว่า <B>ตสฺมาติหานนฺท</B> ความว่า เพราะวิญญาณนั้นแลเป็นปัจจัย | |
| 13,0214,022,แห่งนามรูปนั้น ในการถือปฏิสนธิในท้องมารดาบ้าง ในขณะอยู่ในท้องบ้าง | |
| 13,0214,023,ในขณะออกจากท้องบ้าง ในเวลามีอายุ ๑๐ ปี ในการเป็นไปบ้าง ฉะนั้น | |