| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0161,001,ว่า พ่อสามเณรทั้งหลาย นิมนต์รับทาน ที่ไม่ทำด้วยข้าวสารน้ำนมน้ำส้มและเนย | |
| 13,0161,002,ใสที่คร่ามาในเมืองในบ้านและนิคมเป็นต้น ไม่ได้ทำด้วยการทำลายแข้งศีรษะ | |
| 13,0161,003,และหลังของผู้อื่นแล้วนำมาถวาย กระทำด้วยเนยใสและน้ำนมอย่างแท้เป็นต้น | |
| 13,0161,004,ทีเดียว. ครั้นเมื่อล่วงไป ๗ ปี ๗ เดือนและ ๗ วัน อย่างนี้แล้ว ทีนั้นความ | |
| 13,0161,005,วิตกนี้ได้เกิดขึ้นแก่พระผู้มีพระภาคเจ้า. ดังที่ท่านกล่าวไว้ว่า ล่วงไป ๗ ปี ๗ | |
| 13,0161,006,เดือน ๗ วัน จากวันตรัสรู้ ความวิตกได้เกิดขึ้นแล้วดังนี้. | |
| 13,0161,007,บทว่า <B>อญฺตโร มหาพฺรหฺมา</B> ความว่า พรหมทูลวิงวอนให้ทรง | |
| 13,0161,008,"แสดงธรรม. บทว่า <B>จตุราสีติ อาวาสสหสฺสานิ</B> คือ วิหาร ๘๔,๐๐๐ หลัง." | |
| 13,0161,009,วิหารเหล่านั้นทั้งหมดเป็นวิหารใหญ่รับภิกษุได้ถึงหนึ่งล้านสองแสนรูป ได้เป็น | |
| 13,0161,010,เช่นกับมหาวิหารอภัยคีรี เจดียบรรพตและจิตตลบรรพต. | |
| 13,0161,011,บทว่า <B>ขนฺตี ปรมํ ตโป</B> ความว่า ขันติคือความอดกลั้นเป็นตบะ | |
| 13,0161,012,อย่างยิ่ง. บทว่า <B>ตีติกฺขา</B> เป็นไวพจน์ของขันตินั้นแหละ. อธิบายว่า อธิวาสน- | |
| 13,0161,013,ขันติ กล่าวคือความอดกลั้นเป็นตบะอย่างสูงสุด. บทว่า <B>นิพฺพานํ ปรมํ</B> ความ | |
| 13,0161,014,ว่า พระพุทธเจ้าทั้งหลายตรัสว่า นิพพานเป็นธรรมอย่างยิ่งโดยอาการทั้งปวง. | |
| 13,0161,015,บทว่า <B>น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี</B> ความว่า ผู้ใดเข้าไปทำร้ายรบกวนและ | |
| 13,0161,016,เบียดเบียนผู้อื่น เพราะเว้นจากอธิวาสนขันติ ผู้นั้นไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต. | |
| 13,0161,017,ก็บาทที่ ๔ เป็นไวพจน์ของบทนั้นนั่นเอง. บทว่า <B>น สมโณ โหติ</B> เป็นไวพจน์ | |
| 13,0161,018,ของบทนี้ว่า <B>น หิ ปพฺพชิโต.</B> บทว่า <B>ปรํวิเหยนฺโต</B> เป็นไวพจน์ของบท | |
| 13,0161,019,นี้ว่า <B>ปรุปฆาตี.</B> อีกอย่างหนึ่ง บทว่า <B>ปรูปฆาตี</B> คือ ทำลายศีล. เพราะ | |
| 13,0161,020,ศีลท่านกล่าวว่า <B>ปรํ</B> โดยอรรถว่าสูงสุด อธิบายว่า ก็ผู้ใดเป็นสมณะเบียด | |
| 13,0161,021,เบียนสัตว์อื่นอย่างใดอย่างหนึ่ง ชื่อว่า เข้าไปทำร้ายผู้อื่น คือ ทำศีลของตนให้ | |
| 13,0161,022,พินาศ ผู้นั้นไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต. อีกอย่างหนึ่ง ผู้ใดเข้าไปทำร้ายผู้อื่น เพราะ | |
| 13,0161,023,ไม่มีอธิวาสนขันติฆ่าสัตว์อื่นโดยที่สุดแม้เหลือบและยุง ผู้นั้นไม่ชื่อว่าเป็น | |