13/130157.csv

Book,Page,LineNumber,Text
13,0157,001,ของเราเที่ยวไป   ภิกษุเหล่านั้น  เมื่อก่อนเป็นภาระของเราแม้เดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นภาระ 
13,0157,002,ของเราอยู่นั่นเอง     เราจักบำรุงภิกษุเหล่านั้นด้วยปัจจัย ๔   เราจักไม่ให้โอกาส
13,0157,003,แก่ผู้อื่นดังนี้.  พระราชารับสั่งให้สร้างกำแพงทำด้วยไม้ตะเคียนทั้งสองข้างตั้งแต่
13,0157,004,ซุ้มประตูพระวิหารจนถึงพระทวารเมืองราชคฤห์ คลุมด้วยเสื่อลำแพนมุงด้วยผ้า
13,0157,005,และปกปิดในเบื้องบนทรงให้ทำเพดานมีพวงดอกไม้หลายชนิดประมาณเท่าลำตาล
13,0157,006,ห้อยย้อยลงมาวิจิตรด้วยดวงทอง  ข้างล่างพื้นลาดด้วยเครื่องลาดอันสวยงาม  รับ
13,0157,007,สั่งให้จัดดอกไม้ในลำดับกลิ่น และกลิ่นในลำดับดอกจนเต็มหม้อน้ำ ในสวนดอก
13,0157,008,ไม้  ในข้างทั้งสองภายในเพื่อให้อยู่ในทางเดียวกันทั้งสิ้น   แล้วรับสั่งให้กราบทูล
13,0157,009,เวลาแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า.    พระผู้มีพระภาคเจ้าแวดล้อมด้วยหมู่ภิกษุเสด็จไป
13,0157,010,เมืองราชคฤห์  ภายในม่านนั่นเองเสวยพระอาหารเสร็จแล้วเสด็จกลับพระวิหาร.
13,0157,011,ใคร ๆ อื่น  ย่อมไม่ได้แม้แต่เห็น  ก็การถวายภิกษาก็ดี  การทำการบูชาก็ดี  การ
13,0157,012,ฟังธรรมก็ดีจะมีแต่ไหนเล่า.  ชาวเมืองคิดกันว่า   วันนี้เมื่อพระศาสดาทรงอุบัติ
13,0157,013,ขึ้นในโลกแล้ว พวกเราไม่ได้แม้เพื่อเห็นตลอด ๗  ปี ๗ เดือน  จะกล่าวไปไยถึง
13,0157,014,การถวายภิกษา การทำการบูชา หรือการฟังธรรม พระราชาทรงรักใคร่หวงแหน
13,0157,015,ว่า   พระพุทธเจ้าของเราผู้เดียว   พระธรรมของเราผู้เดียว     พระสงฆ์ของเราผู้
13,0157,016,เดียวแล้ว     ทรงบำรุงเพียงองค์เดียวก็พระศาสดาเมื่อทรงอุบัติได้อุบัติเพื่อประ-
13,0157,017,โยชน์เพื่อเกื้อกูลแก่โลกพร้อมทั้งเทวโลก  จริง  อยู่นรกของพระราชาไม่พึงร้อน
13,0157,018,ของคนเหล่าอื่นเช่นกับกอบัวขาบ   เพราะฉะนั้น  พวกเราจะกราบทูลพระราชา
13,0157,019,หากพระราชาไม่ทรงให้พระศาสดาแก่พวกเรา       ก็ดีละ  หากไม่ทรงให้
13,0157,020,พวกเราแม้ต้องรบกับพระราชาก็จะพาสงฆ์ไปแล้วทำบุญมีทาน เป็นต้น   แต่ชาว
13,0157,021,เมืองผู้บริสุทธิ์คงไม่อาจทำอย่างนั้น   พวกเราจะยึดถือบุรุษผู้เจริญคนหนึ่งดังนี้.
13,0157,022,ชาวเมืองเหล่านั้นเข้าไปหาเสนาบดีบอกความนั้นแก่เสนาบดีแล้ว กล่าวว่า   นาย
13,0157,023,ฝ่ายของพวกเรายังมีอยู่หรือ  หรือจะมีแด่พระราชา.  เสนาบดีนั้นกล่าวว่า   เรา