| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0150,001,พรหมครั้นทราบดังนั้นแล้ว เกิดโสมนัส ได้กราบทูลพระผู้มีพระ- | |
| 13,0150,002,ภาคเจ้าด้วยคาถาหลายคาถา. | |
| 13,0150,003,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า <B>อถโข โส ภิกฺขเว มหาพฺรหฺมา</B> | |
| 13,0150,004,เป็นต้น ทรงหมายถึงข้อนี้. ในบทเหล่านั้น บทว่า <B>อชฺฌภาสิ</B> ตัดบทเป็น<B>อธิ | |
| 13,0150,005,อภาสิ.</B> อธิบายว่า ได้กราบทูลปรารภยิ่งในรูป. | |
| 13,0150,006,บทว่า <B>เสเล ยถา ปพฺพตมุทฺธนิฏิโต</B> คือเหมือนคนยืนอยู่บน | |
| 13,0150,007,ภูเขาหินล้วน. จริงอยู่ เมื่อคนยืนอยู่บนยอดภูเขานั้นก็ไม่มีกิจเป็นต้นว่า ยก และ | |
| 13,0150,008,ยึดคอ แม้เพื่อจะดู. บทว่า <B>ตถูปมํ</B> ความว่า เปรียบด้วยสิ่งนั้น คือ เปรียบ | |
| 13,0150,009,ด้วยภูเขาหินล้วน. ก็ความสังเขปในเรื่องนี้มีดังนี้. บุรุษผู้มีจักษุยืนอยู่บน | |
| 13,0150,010,ยอดเขาหินล้วนพึงเห็นหมู่ชนโดยรอบฉันใด ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์ | |
| 13,0150,011,เป็นผู้มีปัญญาดี มีจักษุโดยรอบด้วยพระสัพพัญญุตญาณก็ฉันนั้น เสด็จขึ้นสู่ | |
| 13,0150,012,ปราสาทสำเร็จด้วยธรรมสำเร็จด้วยปัญญา เป็นผู้ปราศจากความโศกด้วยพระองค์ | |
| 13,0150,013,เอง ทรงพิจารณา ทรงใคร่ครวญ ทรงตรวจตรา หมู่ชนผู้เกลือกกลั้วไปด้วย | |
| 13,0150,014,ความโศก ถูกชาติชราครอบงำแล้ว. | |
| 13,0150,015,ในบทนี้มีอธิบายดังนี้ เหมือนอย่างว่า มนุษย์ทั้งหลาย กระทำที่ดิน | |
| 13,0150,016,ผืนใหญ่โดยรอบเชิงภูเขา แล้วปลูกกระท่อมในแนวพื้นที่เหมาะแก่การเพาะปลูก | |
| 13,0150,017,ณ ที่ดินผืนนั้น จุดไฟในเวลากลางคืน อนึ่ง ที่ดินนั้นพึงมีความมืดประกอบ | |
| 13,0150,018,ด้วยองค์ ๔ ขณะนั้น เมื่อบุรุษผู้มีจักษุยืนอยู่บนยอดภูเขานั้น มองดูพื้นที่ | |
| 13,0150,019,ที่ดิน ไม่ปรากฏ แนวพื้นที่เพาะปลูก ไม่ปรากฏ กระท่อม ไม่ปรากฏ | |
| 13,0150,020,พวกมนุษย์ที่นอนในกระท่อมนั้น ไม่ปรากฏ แต่ปรากฏเพียงเปลวไฟในกระท่อม | |
| 13,0150,021,ทั้งหลาย เท่านั้น ฉันใด เมื่อพระตถาคตเสด็จขึ้นสู่ธรรมปราสาททรงตรวจดู | |
| 13,0150,022,หมู่สัตว์ สัตว์ทั้งหลายที่ไม่ได้ทำความดี แม้นั่ง ณ ข้างพระชานุเบื้องขวา ใน | |
| 13,0150,023,ในที่อยู่แห่งเดียวกัน ก็ฉันนั้น ก็ไม่มาถึงคลองแห่งพุทธจักษุ ย่อมเป็นเหมือน | |