13/130148.csv

Book,Page,LineNumber,Text
13,0148,001,ภพเป็นที่อยู่ของสัตว์ ๙  โลก ๑๐  คือ อายตนะ  ๑๐  โลก ๑๒ คือ อายตนะ ๑๒ 
13,0148,002,โลก ๑๘ คือ  ธาตุ ๑๘.
13,0148,003,บทว่า  <B>วชฺชํ</B>  ได้แก่ กิเลสทุกชนิด    เป็นโทษทุจริตทุกชนิดเป็นโทษ
13,0148,004,อภิสังขารทุกชนิดเป็นโทษ กรรมคือการไปสู่ภพทุกชนิดเป็นโทษ  ด้วยประการ
13,0148,005,ฉะนี้ ทั้งในโลกนี้ทั้งโทษนี้      เป็นอันปรากฏความหมายรู้โดยความเป็นภัยอย่าง
13,0148,006,แรงกล้าเหมือนเพชฌฆาตเงื้อดาบ   พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่าวิปัสสี  ทรงรู้
13,0148,007,ทรงเห็น  ทรงรู้ยิ่ง   ทรงแทงตลอดอินทรีย์ ๕ เหล่านี้    ด้วยอาการ ๕๐ เหล่านี้
13,0148,008,นี้เป็นพระปรีชากำหนดรู้ความหย่อนและยิ่งของอินทรีย์ทั้งหลายของพระตถาคต.
13,0148,009,บทว่า  <B>อุปฺปลินิยํ</B>  คือ ในกอบัว. แม้ในบทนอกนี้ก็มีนัยนี้เหมือนกัน.
13,0148,010,บทว่า  <B>อนฺโตนิมุคฺคโปสีนิ</B> คือ ดอกบัวแม้เหล่าอื่นใดจมอยู่ในน้ำอันน้ำเลี้ยงไว้.
13,0148,011,บทว่า <B>อุทกํ  อจฺจุคฺคมฺม  ติฏฺ€นฺติ</B>  คือบัวบางเหล่าตั้งขึ้นพ้นน้ำ.  ในบทนั้น
13,0148,012,อธิบายว่า    บัวบางเหล่าที่ตั้งขึ้นพ้นน้ำคอยรอสัมผัสแสงอาทิตย์แล้วบานใน
13,0148,013,วันนี้.  บางเหล่าตั้งอยู่เสมอน้ำจักบานในวันพรุ่งนี้.  บางเหล่ายังจมอยู่ภายในน้ำ
13,0148,014,อันน้ำเลี้ยงไว้จักบานในวันที่ ๓.     แต่ว่ายังมีดอกบัวเป็นต้นที่มีโรคแม้เหล่าอื่น
13,0148,015,ไม่ขึ้นพ้นจากน้ำแล้ว  ดอกบัวเหล่าใด จักไม่บาน  จักเป็นภักษาแห่งปลาและเต่า
13,0148,016,อย่างเดียว   ดอกบัวเหล่านั้น  ท่านไม่ควรนำขึ้นสู่บาลีได้แสดงไว้ชัดแล้ว.
13,0148,017,บุคคล ๔ จำพวก คือ <B>อุคฆฏิตัญญู  วิปจิตัญญู  เนยยะ   ปทปรมะ</B>
13,0148,018,ก็เปรียบเหมือนดอกบัว  ๔ เหล่านั้นแล.
13,0148,019,ในบุคคล ๔  จำพวกนั้น   บุคคลที่ตรัสรู้ธรรมพร้อมกับเวลาที่ท่านยก
13,0148,020,ขึ้นแสดง ชื่อ <B>อุคฆฏิตัญญู.</B>    บุคคลที่ตรัสรู้ธรรมเมื่อท่านแจกความแห่งคำย่อ
13,0148,021,โดยพิสดาร     ชื่อว่า  <B>วิปจิตัญญู.</B>   บุคคลที่ตรัสรู้ธรรมโดยลำดับด้วยความ
13,0148,022,พากเพียรท่องจำ    ด้วยการไต่ถาม  ด้วยทำไว้ในใจโดยแยบคาย  ด้วยคบหา
13,0148,023,สมาคมกับกัลยาณมิตร   ชื่อว่า  <B>เนยยะ.</B>     บุคคลที่ไม่ตรัสรู้ธรรมได้ในชาตินั้น
13,0148,024,แม้เรียนมาก   ทรงไว้มาก   สอนเขามาก   ชื่อว่า   <B>ปทปรมะ.</B>