13/130146.csv

Book,Page,LineNumber,Text
13,0146,001,ผู้เจริญทั้งหลาย   พระธรรมสงบหนอ   ประณีตหนอดังนี้  จักตั้งใจฟัง  ดังนี้. 
13,0146,002,พึงทราบว่า  อาศัยเหตุนี้   จิตของพระองค์จึงน้อมไป  เพื่อความที่พระองค์เป็น
13,0146,003,ผู้มีความขวนขวายน้อย  ไม่น้อมไปเพื่อจะทรงแสดงธรรม.
13,0146,004,ในบทว่า  <B>อญฺตรสฺส</B>  นี้  ท่าวกล่าวว่า <B>อญฺตโร</B>  ก็จริง  ถึงดังนั้น
13,0146,005,พึงทราบว่า นั่นคือมหาพรหมผู้ใหญ่ในจักรวาลนี้.  บทว่า  <B>นสฺสติ  วต  โภ  โลโก</B>
13,0146,006,ความว่า    นัยว่ามหาพรหมนั้นเปล่งเสียงนี้     โดยที่หมู่พรมใน   หมื่นโลกธาตุ
13,0146,007,สดับแล้ว  ทั้งหมดประชุมกัน.  บทว่า  <B>ยตฺร  หิ นาม</B>  คือในโลกชื่อใด.   บทว่า
13,0146,008,<B>ปุรโต ปาตุรโหสิ</B>   ความว่า  มหาพรหมได้ปรากฏพร้อมกับพรหมหนึ่งหมื่น
13,0146,009,เหล่านั้น.  บทว่า <B>อปฺปรชกฺขชาติกา</B>     ความว่า ธุรี คือราคะโทสะและโมหะ
13,0146,010,เบาบาง   คือนิดหน่อย   ในดวงตาอันสำเร็จด้วยปัญญา   สภาพอย่างนี้ของสัตว์
13,0146,011,ทั้งหลายเหล่านั้นยังมีอยู่ เพราะเหตุนั้น สัตว์ทั้งหลายชื่อว่า  <B>อปฺปรชกฺขชาติกา</B>
13,0146,012,คือ  มีกิเลศเพียงดังธุลีในจักษุเบาบาง.  บทว่า <B>อสฺสวนตา</B> คือเพราะมิได้ฟัง.
13,0146,013,บทว่า  <B>ภวิสฺสนฺติ</B>  ความว่า  ท่านแสดงว่า  สัตว์ทั้งหลายผู้สร้างสมบุญไว้แล้ว
13,0146,014,ถึงความแก่กล้าในพระพุทธเจ้าองค์ก่อน     ด้วยสามารถบุญกิริยาวัตถุ  ๑๐ หวัง
13,0146,015,พระธรรมเทศนาอย่างเดียวเหมือนประทุมชาติหวังแสงอาทิตย์     เป็นผู้ควรหยั่ง
13,0146,016,ลงสู่อริยภูมิ  ในเมื่อจบคาถา ๔  บท ไม่ใช่คนเดียว  ไม่ใช่สองคน มีหลายแสน
13,0146,017,จักเป็นผู้รู้ธรรม  ดังนี้.
13,0146,018,บทว่า <B>อชฺเฌสนํ</B>  คือวิงวอนอย่างนี้  ๓ ครั้ง.  บทว่า  <B>พุทฺธจกฺขุนา</B>
13,0146,019,ความว่า  ด้วยปรีชากำหนดรู้ความหย่อนและยิ่ง    แห่งอินทรีย์ของสัตว์ทั้งหลาย
13,0146,020,และด้วยอาสยานุสยญาณ.  บทว่า <B>พุทฺธจกฺขุ</B> เป็นชื่อแห่งญาณทั้งสองนี้.  บทว่า
13,0146,021,<B>สมนฺตจกฺขุ</B>  เป็นชื่อแห่งพระสัพพัญญุตญาณ.  บทว่า  <B>ธมฺมจกฺขุ</B>  เป็นชื่อแห่ง
13,0146,022,มรรคญาณ ๓.  ในบทว่า  <B>อปฺปรชกฺเข</B>  เป็นต้น ความว่า   สัตว์ที่มีธุลีมีราคะ
13,0146,023,เป็นต้น  ในปัญญาจักษุน้อยโดยนัยที่กล่าวนั้นแล.  ชื่อว่า  <B>อปฺปรชกฺขา</B>  คือมี