|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
13,0146,001,ผู้เจริญทั้งหลาย พระธรรมสงบหนอ ประณีตหนอดังนี้ จักตั้งใจฟัง ดังนี้.
|
|
13,0146,002,พึงทราบว่า อาศัยเหตุนี้ จิตของพระองค์จึงน้อมไป เพื่อความที่พระองค์เป็น
|
|
13,0146,003,ผู้มีความขวนขวายน้อย ไม่น้อมไปเพื่อจะทรงแสดงธรรม.
|
|
13,0146,004,ในบทว่า <B>อญฺตรสฺส</B> นี้ ท่าวกล่าวว่า <B>อญฺตโร</B> ก็จริง ถึงดังนั้น
|
|
13,0146,005,พึงทราบว่า นั่นคือมหาพรหมผู้ใหญ่ในจักรวาลนี้. บทว่า <B>นสฺสติ วต โภ โลโก</B>
|
|
13,0146,006,ความว่า นัยว่ามหาพรหมนั้นเปล่งเสียงนี้ โดยที่หมู่พรมใน หมื่นโลกธาตุ
|
|
13,0146,007,สดับแล้ว ทั้งหมดประชุมกัน. บทว่า <B>ยตฺร หิ นาม</B> คือในโลกชื่อใด. บทว่า
|
|
13,0146,008,<B>ปุรโต ปาตุรโหสิ</B> ความว่า มหาพรหมได้ปรากฏพร้อมกับพรหมหนึ่งหมื่น
|
|
13,0146,009,เหล่านั้น. บทว่า <B>อปฺปรชกฺขชาติกา</B> ความว่า ธุรี คือราคะโทสะและโมหะ
|
|
13,0146,010,เบาบาง คือนิดหน่อย ในดวงตาอันสำเร็จด้วยปัญญา สภาพอย่างนี้ของสัตว์
|
|
13,0146,011,ทั้งหลายเหล่านั้นยังมีอยู่ เพราะเหตุนั้น สัตว์ทั้งหลายชื่อว่า <B>อปฺปรชกฺขชาติกา</B>
|
|
13,0146,012,คือ มีกิเลศเพียงดังธุลีในจักษุเบาบาง. บทว่า <B>อสฺสวนตา</B> คือเพราะมิได้ฟัง.
|
|
13,0146,013,บทว่า <B>ภวิสฺสนฺติ</B> ความว่า ท่านแสดงว่า สัตว์ทั้งหลายผู้สร้างสมบุญไว้แล้ว
|
|
13,0146,014,ถึงความแก่กล้าในพระพุทธเจ้าองค์ก่อน ด้วยสามารถบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ หวัง
|
|
13,0146,015,พระธรรมเทศนาอย่างเดียวเหมือนประทุมชาติหวังแสงอาทิตย์ เป็นผู้ควรหยั่ง
|
|
13,0146,016,ลงสู่อริยภูมิ ในเมื่อจบคาถา ๔ บท ไม่ใช่คนเดียว ไม่ใช่สองคน มีหลายแสน
|
|
13,0146,017,จักเป็นผู้รู้ธรรม ดังนี้.
|
|
13,0146,018,บทว่า <B>อชฺเฌสนํ</B> คือวิงวอนอย่างนี้ ๓ ครั้ง. บทว่า <B>พุทฺธจกฺขุนา</B>
|
|
13,0146,019,ความว่า ด้วยปรีชากำหนดรู้ความหย่อนและยิ่ง แห่งอินทรีย์ของสัตว์ทั้งหลาย
|
|
13,0146,020,และด้วยอาสยานุสยญาณ. บทว่า <B>พุทฺธจกฺขุ</B> เป็นชื่อแห่งญาณทั้งสองนี้. บทว่า
|
|
13,0146,021,<B>สมนฺตจกฺขุ</B> เป็นชื่อแห่งพระสัพพัญญุตญาณ. บทว่า <B>ธมฺมจกฺขุ</B> เป็นชื่อแห่ง
|
|
13,0146,022,มรรคญาณ ๓. ในบทว่า <B>อปฺปรชกฺเข</B> เป็นต้น ความว่า สัตว์ที่มีธุลีมีราคะ
|
|
13,0146,023,เป็นต้น ในปัญญาจักษุน้อยโดยนัยที่กล่าวนั้นแล. ชื่อว่า <B>อปฺปรชกฺขา</B> คือมี
|
|
|