| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0143,001,อนึ่ง เพราะกิเลสทั้งปวงเป็นอันสลัดทิ้งไปได้ ตัณหาทั้งปวงสิ้นไป กิเลสราคะ | |
| 13,0143,002,ทั้งปวงคลายไป ทุกข์ทั้งปวงดับไป เพราะอาศัยนิพพานนั้น ฉะนั้น ท่านจึง | |
| 13,0143,003,กล่าวว่า <B>สพฺพูปธิปฏินิสฺสคฺโค</B> คือ เป็นที่สลัดกิเลสทั้งปวง <B>ตณฺหกฺขโย</B> | |
| 13,0143,004,เป็นที่สิ้นไปแห่งตัณหา <B>วิราโค</B> คลายความกำหนัด <B>นิโรโธ</B> ดับทุกข์ ดังนี้. | |
| 13,0143,005,ก็ตัณหานั้นย่อมนำไป คือร้อยรัดภพด้วยภพหรือกรรมกับด้วยผลกรรม เพราะ | |
| 13,0143,006,ฉะนั้น ท่านจึงกล่าวว่า ตัณหาการทำการร้อยรัด. ชื่อนิพพานเพราะออกจาก | |
| 13,0143,007,เครื่องร้อยรัดนั้น บทว่า <B>โส มมสฺส กิลมโถ</B> ความว่า การแสดงธรรมแก่ | |
| 13,0143,008,ผู้ไม่รู้พึงเป็นความลำบากของเรา. เป็นอันท่านกล่าวว่า พึงเป็นความลำบาก | |
| 13,0143,009,ทางกาย และพึงเป็นการเบียดเบียนทางกาย. ก็แต่ว่าทั้งสองนี้มิได้มีในดวงจิต | |
| 13,0143,010,ของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย. | |
| 13,0143,011,บทว่า <B>อปิสฺสุ</B> เป็นนิบาตในอรรถว่า พอกพูน. นิบาตนั้น แสดงว่า | |
| 13,0143,012,มิใช่ได้มีความวิตกนี้อย่างเดียว แม้คาถาเหล่านี้ก็แจ่มแจ้งแล้ว. ในบททั้งหลาย | |
| 13,0143,013,ว่า <B>วิปสฺสึ</B> เป็นอาทิความว่า พระวิปัสสีพระผู้มีพระภาค เป็นพระอรหันต | |
| 13,0143,014,สัมมาสัมพุทธเจ้า. | |
| 13,0143,015,บทว่า <B>อนจฺฉริยา</B> คือ อัศจรรย์น้อย. บทว่า <B>ปฏิภํสุ</B> ความว่า | |
| 13,0143,016,ธรรมเป็นโคจรทั้งหลายได้เกิดแก่ญาณกล่าวคือปฏิภาน ถึงซึ่งความเป็นธรรม | |
| 13,0143,017,พึงปริวิตก. | |
| 13,0143,018,บทว่า <B>กิจฺเฉน</B> ความว่า โดยยาก คือ มิใช่เพื่อปฏิบัติยาก. เพราะ | |
| 13,0143,019,แม้มรรค ๔ ก็ย่อมเป็นข้อปฏิบัติง่ายของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย. บทนี้ท่านกล่าว | |
| 13,0143,020,หมายถึงการปฏิบัติเพื่อได้คุณวิเศษมาของท่านที่ยังมีราคะ มีโทสะ และมีโมหะ | |
| 13,0143,021,ในเวลาบำเพ็ญบารมีนั้นเองให้สิ่งเป็นต้น อย่างนี้ คือ ตัดศรีษะที่ประดับ | |
| 13,0143,022,ตกแต่งแล้ว เอาเลือดออกจากคอ ควักดวงตาทั้งสองข้างที่หยอดยาไว้อย่างดี | |
| 13,0143,023,สละบุตรผู้จะดำรงวงศ์ตระกูล สละภรรยา ผู้มีความประพฤติเป็นที่พอใจ แก่ | |