13/130136.csv

Book,Page,LineNumber,Text
13,0136,001,และสังขารเหล่านั้น.   จริงอยู่   พระมหาบุรุษทรงตั้งมั่นอยู่แล้วด้วยสามารถแห่ง 
13,0136,002,ปัจจุบัน.    อันผู้ไม่เห็นอวิชชาและสังขารไม่อาจเป็นพระพุทธเจ้าได้มิใช่หรือ. 
13,0136,003,จริงไม่อาจเป็นได้.  แต่ธรรมเหล่านั้น  อันพระมหาบุรุษนี้เห็นแล้วด้วย  สามารถ
13,0136,004,แห่งภพ  อุปาทานและตัณหา.  ก็ในที่นี้ควรกล่าวถึงปฏิจจสมุปบาทโดยพิสดาร. 
13,0136,005,ปฏิจจสมุปบาทนั้นท่านกล่าวไว้แล้วในวิสุทธิมรรค.
13,0136,006,บทว่า  <B>ปจฺจุทาวตฺตติ</B>   คือกลับเวียนมา.  ก็ในบทนี้วิญญาณกลับเวียน
13,0136,007,มาเป็นไฉน.  วิญญาณนั้นได้แก่ ปฏิสนธิวิญญาณบ้าง  วิปัสสนา.  วิญญาณบ้าง
13,0136,008,ในวิญญาณทั้งสองนั้น ปฏิสนธิวิญญาณกลับเวียนมาแต่ปัจจัย. วิปัสสนาวิญญาณ
13,0136,009,กลับเวียนมาแต่อารมณ์. แม้ทั้งสองก็ไม่พ้นนามรูป  อื่นจากนามรูปย่อมไปไม่ได้. 
13,0136,010,ในบททั้งหลายมีอาทิว่า  <B>เอตฺตาวตา  ชาเยถ  วา</B>  ความว่า  ท่านแสดงบททั้ง
13,0136,011,๕ พร้อมด้วยจุติและปฏิสนธิอื่นๆ อย่างที่ว่า  เมื่อวิญญาณเป็นปัจจัย  แก่นามรูป
13,0136,012,และเมื่อนามรูปเป็นปัจจัย  แก่วิญญาณ  แม้เมื่อทั้งสองก็เป็นปัจจัยของกันและกัน
13,0136,013,ด้วยเหตุเพียงเท่านี้  สัตว์โลกพึงเกิดบ้าง  พึงแก่บ้าง  พึงตายบ้าง  พึงจุติบ้าง  พังอุบัติ
13,0136,014,บ้าง  ก็นอกจากนี้อย่างอื่นยังมีอีกหรือ  สัตว์พึงเกิดบ้าง ฯลฯ  พึงอุบัติบ้าง  นี้
13,0136,015,เท่านั้นมิใช่หรือสัตว์ย่อมเกิด ฯลฯ และย่อมอุบัติ   เมื่อจะขยายความที่ท่านกล่าว
13,0136,016,คำนั้นอีกว่า  <B>เอตฺตาวตา</B>  จึงกล่าวว่า   เพราะนามรูปเป็นปัจจัย   จึงมีวิญญาณ
13,0136,017,เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย  จึงมีรูปนาม  ต่อจากนั้นเพื่อจะแสดงชาติชราและมรณะ
13,0136,018,แม้ต่อไป   อันมีนามรูปเป็นรากเหง้า    เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย  ด้วยสามารถ
13,0136,019,ปัจจยาการโดยอนุโลม    จึงกล่าวคำเป็นอาทิว่า  เพราะนามรูปเช่นปัจจัย  จึงมี
13,0136,020,สฬายตนะ.  ในบททั้งหลายเหล่านั้น  บทว่า  <B>เกวลสฺส  ทุกฺขกฺขนฺธสฺส  สมุท-
13,0136,021,โย  โหติ</B>  ความว่า  ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งมวลมีประเภทเป็นต้นว่า  ชาติ
13,0136,022,ชรามรณะโสกะปริเทวะทุกข์  โทมนัสและอุปายาส  ย่อมมีได้.   พระมหาบุรุษได้
13,0136,023,เห็นความเกิดแห่งวัฏฏทุกข์  ทั้งมวลด้วยประการฉะนี้.