| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0109,001,<B>พวกเทวดากั้นฉัตรมีก้านไม่น้อย มีมณฑลพัน | |
| 13,0109,002,หนึ่งบนอากาศ ไม้เท้าทองคำ พัดจามรโบกสะบัดไปมา | |
| 13,0109,003,แต่ไม่เห็นคนถือพัดจามรและฉัตร ดังนี้.</B> | |
| 13,0109,004,บทว่า <B>สพฺพา จ ทิสา</B> นี้ ท่านกล่าวดุจพระโพธิสัตว์ประทับยืนหลัง | |
| 13,0109,005,จากเสด็จย่างพระบาท ๗ ก้าวแล้ว ทรงเหลียวมองดูทิศทั้งหมด ไม่ควรเห็นอย่าง | |
| 13,0109,006,นั้นเลย. ความจริง พระโพธิสัตว์ทรงพ้นจากมือของพวกมนุษย์แล้วประดิษฐาน | |
| 13,0109,007,บนแผ่นดิน ทรงแลดูทิศตะวันออก. หลายพันจักรวาลได้เป็นเนินเดียวกัน. ณ | |
| 13,0109,008,ที่นั้น พวกเทวดาและมนุษย์ต่างบูชาด้วยของหอมและดอกไม้ เป็นต้น พากัน | |
| 13,0109,009,กล่าวว่า ข้าแต่พระมหาบุรุษ ในโลกนี้แม้คนเช่นพระองค์ก็ไม่มี จะหาคนยิ่งกว่า | |
| 13,0109,010,พระองค์ได้แต่ไหน. พระโพธิสัตว์ทรงเหลียวแลดู ทิศใหญ่ ๔ ทิศน้อย ๔ ทิศ | |
| 13,0109,011,เบื้องล่างเบื้องบน ไม่ทรงเห็นแม้คนเช่นพระองค์ทรงดำริว่า นี้ทิศเหนือ แล้ว | |
| 13,0109,012,ทรงบ่ายพระพักตร์ไปทางเหนือได้เสด็จโดยอย่างพระบาท ๗ ก้าว. พึงทราบความ | |
| 13,0109,013,ในบทนี้อย่างนี้. บทว่า <B>อาสภึ</B> คือ สูงสุด. บทว่า <B>อคฺโค</B> คือ เป็นที่หนึ่งของชน | |
| 13,0109,014,ทั้งหมดด้วยคุณธรรมทั้งหลาย. อีก ๒ บท เป็นไวพจน์ของบทนี้. พระโพธิ- | |
| 13,0109,015,สัตว์ทรงพยากรณ์พระอรหัตอันพระองค์พึงบรรลุในอัตตภาพนี้ด้วยบททั้งสองว่า | |
| 13,0109,016,นี้เป็นชาติสุดท้ายของเรา บัดนี้ภพใหม่ของเราไม่มีอีกแล้ว ดังนี้. | |
| 13,0109,017,ก็ในบทนี้พึงทราบว่า การประดิษฐานบนแผ่นดินด้วยพระบาท | |
| 13,0109,018,เสมอกัน เป็นบุพนิมิต แห่งการได้อิทธิบาท ๔ การบ่ายพระพักตร์ไปทางทิศ | |
| 13,0109,019,เหนือ เป็นบุพนิมิต แห่งการเสด็จไปครอบงำปราบปรามมหาชน การเสด็จ | |
| 13,0109,020,ย่างพระบาท ๗ ก้าว เป็นบุพนิมิต แห่งการได้รตนะคือโพชฌงค์ ๗ การกั้นเศวต- | |
| 13,0109,021,ฉัตรทิพย์เป็นบุพนิมิต แห่งการได้ฉัตรประเสริฐคือวิมุติ การได้ราชกุกกุฏภัณฑ์ | |
| 13,0109,022,๕ เป็นบุพนิมิต แห่งการพ้นด้วยวิมุติ ๕ การเหลียวแลดูทิศเป็นบุพนิมิต แห่ง | |
| 13,0109,023,การได้อนาวรณญาณ การเปล่งอาสภิวาจา เป็นบุพนิมิต แห่งการเป็นไปแห่ง | |