| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0104,001,เทพบุตรได้ถืออารักขาเพื่อป้องกันภัยก็ดี ความหวาดสะดุ้งก็ดี อันพึงเกิดแก่พระ | |
| 13,0104,002,มารดาของพระโพธิสัตว์ เพราะเห็นรูปหรือฟังเสียงของอมนุษย์ที่มีรูปพิการ | |
| 13,0104,003,น่าเกลียดน่ากลัวเป็นมฤคปักษี. อีกประการหนึ่ง พวกเทพบุตรเกิดความเคารพ | |
| 13,0104,004,ด้วยเดชแห่งบุญของพระโพธิสัตว์ แม้ได้ประกาศความเคารพของตน ๆ ก็ได้ | |
| 13,0104,005,กระทำอย่างนี้. | |
| 13,0104,006,ก็ท้าวมหาราชทั้ง ๔ เหล่านี้ เข้าไปยืนภายในห้องแสดงตนหรือไม่ | |
| 13,0104,007,แสดงตนแก่พระมารดาของพระโพธิสัตว์. ไม่แสดงในเวลาทรงอาบน้ำ ทรงตก | |
| 13,0104,008,แต่งพระวรกาย ทรงบริโภคพระกระยาหารเป็นต้นและเวลาถ่าย แต่จะแสดงใน | |
| 13,0104,009,เวลาพระมารดาเสด็จเข้าห้องสิริแล้วบรรทมบนพระที่สิริไสยาศน์. ณ ที่นั่นชื่อ | |
| 13,0104,010,ว่าการเห็นอมนุษย์ย่อมเป็นภัย เฉพาะหน้าของมนุษย์ก็จริง. แต่ถึงดังนั้น พระ | |
| 13,0104,011,มารดาของพระโพธิสัตว์เห็นอมนุษย์เหล่านั้นด้วยบุญญานุภาพของตน และของ | |
| 13,0104,012,พระโอรสจึงไม่ทรงกลัว. พระทัยของพระมารดานั้นย่อมเกิดในอมนุษย์เหล่านั้น | |
| 13,0104,013,เหมือนผู้ดูแลภายในพระนครตามปกติ. | |
| 13,0104,014,บทว่า <B>ปกติยา สีลวตี</B> ความว่า เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีลโดยสภาวะนั่น | |
| 13,0104,015,เอง. ได้ยินว่า เมื่อพระพุทธเจ้ายังไม่ทรงอุบัติพวกมนุษย์นั่งกระหย่งไหว้รับศีล | |
| 13,0104,016,ในสำนักของพวกดาบสและปริพาชก. แม้พระมารดาของพระโพธิสัตว์ของเรา | |
| 13,0104,017,ทั้งหลายก็ทรงรับศีลในสำนักของฤษีกาลเทวิล. แต่เมื่อพระโพธิสัตว์เสด็จสู่ | |
| 13,0104,018,พระครรภ์ ใคร ๆ อื่นไม่สามารถจะนั่ง ณ บาทมูลได้. แม้นั่งรับศีลบนอาสนะ | |
| 13,0104,019,เสมอกันก็เป็นอาการดูหมิ่น เพราะฉะนั้น ท่านจึงกล่าวว่า พระมารดาพระโพธิ- | |
| 13,0104,020,สัตว์ทรงรับศีลด้วยพระองค์เอง. | |
| 13,0104,021,บทว่า <B>ปุริเสสุ</B> ความว่า จิตประสงค์ในบุรุษ ในมนุษย์ไรๆ เริ่มด้วย | |
| 13,0104,022,พระบิดาพระโพธิสัตว์เป็นต้น ย่อมไม่เกิดแก่พระมารดาพระโพธิสัตว์. คนมี | |
| 13,0104,023,ศิลปะแม้ฉลาด ก็ไม่สามารถจะวาดรูปพระมารดาพระโพธิสัตว์ลงในใบลานเป็น | |