13/130102.csv

Book,Page,LineNumber,Text
13,0102,001,บทว่า <B>โลกนฺตริกา</B> ความว่าช่องว่างอันหนึ่งๆในระหว่างจักรวาลทั้ง
13,0102,002,๓  ย่อมมีในที่สุดโลก     ดุจช่องว่างในท่ามกลางล้อเกวียน ๓ ล้อ   หรือแผ่น ๓
13,0102,003,"แผ่นที่วางทับกันฉะนั้น.   ก็โลกันตรนรกนั้นโดยส่วนกว้างถึง  ๘,๐๐๐  โยชน์."
13,0102,004,บทว่า <B>อฆา</B>  คือ เปิดเป็นนิจ.  บทว่า  <B>อสํวุตา</B>  ความว่า แม้ข้างล่างก็ไม่มีตั้งไว้.
13,0102,005,บทว่า <B>อนฺธการา</B> คือ มืดมิด.  บทว่า <B>อนฺธการติมิสา</B>  ความว่า ประกอบด้วย
13,0102,006,หมอกอันทำความมืดพ้นจากจักขุวิญญาณ.    นัยว่า จักขุวิญญาณย่อมไม่เกิด  ณ
13,0102,007,ที่นั้น. บทว่า <B>เอวํมหิทฺธิกา</B>  ความว่า  พระจันทร์และพระอาทิตย์ย่อมปรากฏใน
13,0102,008,๓ ทวีป  โดยส่องแสงครั้งเดียวเท่านั้น  อย่างนี้ชื่อว่า  พระจันทร์และพระอาทิตย์
13,0102,009,มีฤทธิ์มาก.    พระจันทร์และพระอาทิตย์กำจัดความมืดตลอดหนึ่งล้านแปดแสน
13,0102,010,โยชน์ในทิศหนึ่ง ๆ แล้วส่องแสงสว่าง  อย่างนี้ชื่อว่าพระจันทร์และพระอาทิตย์
13,0102,011,มีอานุภาพมาก.  บทว่า <B>อาภาย  นานุโภนฺติ</B>  ความว่า แสงสว่างของตนไม่พอ.
13,0102,012,นัยว่า พระจันทร์และพระอาทิตย์เหล่านั้นแล่นไปท่ามกลางจักรวาลบรรพต.   ก็
13,0102,013,โลกันตรนรกเลยจักรวาลบรรพตไป   เพราะฉะนั้น พระจันทร์และพระอาทิตย์
13,0102,014,เหล่านั้นจึงมีแสงสว่างไม่พอในที่นั้น.
13,0102,015,บทว่า  <B>เยปิ  ตตฺถ  สตฺตา</B>  ความว่า แม้สัตว์เหล่าใดเกิดแล้วในโลกันตร
13,0102,016,มหานรกนั้น.  ถามว่าก็สัตว์เหล่านั้นกระทำกรรมอะไรไว้จึงเกิดในโลกันตรมหา
13,0102,017,นรกนั้น.  ตอบว่าทำกรรมหนักคือหยาบช้า.    สัตว์เหล่านั้นกระทำความผิดต่อ
13,0102,018,มารดาบิดาและสมณพราหมณ์ผู้ตั้งอยู่ในธรรมและกรรมร้ายกาจมีฆ่าสัตว์เป็นต้น
13,0102,019,ทุกวัน ๆ ย่อมเกิดในโลกันตรนรกนั้น  ดุจอภยโจรและนาคโจรเป็นต้นในตาม- 
13,0102,020,พปัณณิทวีป  ร่างกายของสัตว์เหล่านั้นสูง ๓ คาวุต   มีเล็บยาวเหมือนเล็บค้าง- 
13,0102,021,คาว  สัตว์เหล่านั้นเกาะอยู่บนจักรวาลบรรพตด้วยเล็บ  เหมือนค้างคาวเกาะอยู่บน
13,0102,022,ต้นไม้ฉะนั้น  เมื่อใดสัตว์เหล่านั้นคลานไปถูกฝ่ามือของกันและกันเข้า  เมื่อนั้นก็
13,0102,023,สำคัญว่า     เราพบอาหารแล้วจึงวิ่งหมุนไปรอบ ๆ แล้วก็ตกไปบนน้ำหนุนโลก