| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 25,0022,001,<B>ความสิ้นไปแห่งอุปธิทั้งปวง กงการอะไร | |
| 25,0022,002,ของท่านในเรื่องนี้เล่ามารเอ๋ย.</B> | |
| 25,0022,003,ครั้งนั้น มารผู้มีบาป เป็นทุกข์ เสียใจว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรู้จัก | |
| 25,0022,004,เรา พระสุคตทรงรู้จักเรา ดังนี้ จึงได้อันตรธานไปในที่นั้นเอง. | |
| 25,0022,005,<H1> อรรถกถาสุปปติสูตร</H1> | |
| 25,0022,006,พึงทราบวินิจฉัยในสุปปติสูตรที่ ๗ ต่อไป :- | |
| 25,0022,007,บทว่า <B>ปาเท ปกฺขาเลตฺวา</B> ได้แก่ ทรงล้างพระบาทเพื่อให้ยึดถือ | |
| 25,0022,008,ธรรมเนียมไว้. ก็ผงธุลี ย่อมไม่ติดในพระสีรระของพระพุทธะทั้งหลาย. แม้ | |
| 25,0022,009,แต่น้ำก็กลิ้งไปเหมือนน้ำที่ใส่ในใบบัว. อีกนัยหนึ่ง การล้างเท้าในที่ล้างเท้าเข้า | |
| 25,0022,010,บ้าน เป็นธรรมเนียมของนักบวชทั้งหลาย ธรรมดาพระพุทธะทั้งหลาย ชื่อว่า | |
| 25,0022,011,ไม่ทรงทำลายธรรมเนียมในข้อนั้น ก็พระพุทธะทั้งหลาย ตั้งอยู่ในหัวข้อแห่ง | |
| 25,0022,012,ธรรมเนียมย่อมล้างพระบาท. จริงอยู่ ถ้าพระตถาคต ไม่พึงสรงน้ำไม่ล้าง | |
| 25,0022,013,พระบาทไซร้ คนทั้งหลายก็จะพึงพูดว่า ผู้นี้ไม่ใช่มนุษย์ เพราะฉะนั้น พระ | |
| 25,0022,014,ผู้มีพระภาคเจ้า ไม่ทรงละเลยกิริยาของมนุษย์ จึงทรงล้างพระบาท. บทว่า | |
| 25,0022,015,<B>สโต สมฺปชาโน</B> ได้แก่ทรงประกอบด้วยสติสัมชัญญะ ที่กำหนดเอาความ | |
| 25,0022,016,หลับเป็นอารมณ์. ด้วยบทว่า <B>อุปสงฺกมิ</B> ท่านกล่าวว่า มารคิดว่า พระสมณ | |
| 25,0022,017,โคดม ทรงจงกรมในที่แจ้งตลอดคืนยังรุ่ง แล้วเข้าพระคันธกุฏี บรรทม คง | |
| 25,0022,018,จักบรรทมเป็นสุขอย่างเหลือเกิน จำเราจักแกล้งเธอ แล้วจึงไปเฝ้า. | |
| 25,0022,019,ด้วยบทว่า <B>กึ โสปฺปสิ</B> มารกล่าวว่า ท่านหลับหรือ การหลับของ | |
| 25,0022,020,ท่านนี้เป็นอย่างไร. บทว่า <B>กึ นุ โสปฺปสิ</B> ได้แก่ เพราะเหตุไร ท่านจึง | |